"Glare" /Засаж Байгаа/

Part 4 (Мөрдөлт)

……………………………………………
Би чамаас айж байна.Гэхдээ чамд айхаасаа ч илүү татагдаж байна.
……………………………………………
Сургууль дээр гарсан ослоос болж хичээл завсарлахад хүрч,цагдаа,шинжээчийн багийнхан,эмч нар гээд л бөөн юм болов. Нэг сайн зүйл болсон нь хичээл эрт тарлаа. Тийм болохоор л одоо би чамайг нууцхан дагаж байна. Жүнэ чи ингэхэд хоол иддэггүй юм уу? сургуулиас гараад цэцэрлэгт хүрээлэн, зургийн хэрэгслийн дэлгүүр одоо бүр номын сан орчихлоо гэж үү? Бурхан минь гэртээ хариач би чиний гэрийг мэдмээр байна.
2 цаг … 4 цаг… 5 цаг…
Номын санд хэзээ  ингэж удаан сууж байлаадаа. Нэг харсан алга болчихож гарах хаалга руу хартал яг гарч таарлаа. Хурдлах хэрэгтэй.
Одоо хүнсний дэлгүүр үү? Гайхалтай браво одоо гэртээ харь гуйя
…Ашгүй нэг юм тэр гэртээ харьж байгаа бололтой гудамжаар зуугуухан алхана. Манай гэрээс нэг л уулзвар дутуу гэр нь энд юм байхдаа О.О . Тэр булан тойрчихлоо араас нь тойртол намайг хэн нэгэн бариад авав.
Жүнэ малгайгаа буулган харцаараа намайг жихүүцүүлэн:Залхаач
Би:Юу?
Жүнэ хорлонтой инээн:Өдөржин намайг дагалаа
Би:Хэн би юу? битгий горьд
Жүнэ:Тохиолдол гэж үү?
Би:Тиймээ би гэрлүүгээ харьч байна
Жүнэ манай гэрийн тийшээ заагаад:Тэр шдээ гэр чин
Би:"Манай гэрийг мэдэх 0,0" Үгүй ээ ийшээшдээ
Жүнэ ууртайвтар:Зззззззза нэг мөсөн энийг хүргээд өгөөд манай гэрийг мэдэж ав за *ууттай зүйл өгөх*
Би хэсэг зогтуслаа
Жүнэ гараа савчуулан:Айчихав уу?
Би:Хэн айсан гэж ? Дуугүй гэрээ заа
Жүнэ:Зза *алхах*
Би:Энэ чин юу юм? *тор луу заах*
Жүнэ:Юм
Би:Зааз
Жүнэ:Мэдэж байж
Би:Тиймээ тийн
Жүнэ:Миний гэрийг мэдэж яахнуу? ослоос болоод уу? Эсвэл хэлсэн үгсээсээ болоод уу? гэж хэлэхдээ тэр бараг л шивнэж байв
Би:Харин лдээ
Жүнэ:Миний үг гээд тортой зүйлээ надаас булаан авч гараараа даллаад баяртай гэж хэлэв.
Би:Айн?
Жүнэ арагшаа заан:Наадах чин манай гэр
Би эргэж харан:Чи саяхан нүүж ирсэн юм уу?
Жүнэ:Би энд 2 настайгаасаа хойш л байгаа
Би:Бид яагаад ганц ч удаа таарч байгаагүй юм?
Жүнэ:Чи л анзаараагүй юм байлгүй
Би:Чи намайг мэдээд удаж байгаа гэх гээд байна уу?
Жүнэ:Өнөөдөр 13 дахь жил нь,богино хугацаашд
Би:13
Жүнэ намайг түлхэн:Холд
Би:Худалч
Жүнэ:Чи юу ? мэднэ шд
Би:Чи
Жүнэ:Чамд худлаа хэлснээ санахгүй л байна
Би:яг 13 жилийн турш намайг мэддэг ганц л хүн байдаг
Жүнэ:Тэхён уу?
Би:"Байж боломгүй юм"
Жүнэ:Айлгачихав уудаа? Замдаа ухаан алдаад чамайг гэмт хэргийн золиос болчихвол би хариуцахгүй шүү
Би:Юу? "Миний ухаан санаа өөр газар явна"
Жүнэ гарт лаазтай бүлээн кофе атгуулаад:Карамелтай нь,Энэ миний чамд хэлэх эцсийн үг байгаасай БАЯРЛАЛАА Тэгээд бас цаашдаа надаас хол бай гээд гэртээ орчихлоо.
Би:Сая юу гэчихвээ? Бас карамельтэй кофенд дуртайг минь яаж мэдсэн юм бол?
Өнөөдөртөө хангалттай…
………………………………………………
Тэр маргааш хичээлдээ ирсэнгүй.Цагдаа нар одоо болтол манай сургуулиар эргэлдсээр л ,зарим хүүхдүүд байцаалтанд явсан байлаа.Тэхёнаас л асууж мэдэхээс өөр ямар ч арга алга.Бид мэндлээгүй ер нь ярилцаагүй тав шахам жил болчихож
Хэдий хэцүү бас хулчгар тэнэг хэдий ч тэрэнтэй уулзая гээд хэлчихсэн.
Тэр ч цагтаа тохирсон газартаа ирлээ
Би:Сайн уу?
Тэхён:Би сая хий юм сонсчихов уу? Эсвэл Жон Жонгүг надтай мэндлэв үү?
Би:Асуух юм байна
Тэхён санаа алдаад:Хурдан асуу
Би:И Жүнэг танина биздээ.Тэр яг хэн юм?
Тэхён дооглонгуй инээмсэглэхээс өөр юу ч хийсэнгүй
Би:Асуултанд минь хариул
Тэхён хальт инээгээд:Чадахгүй
Би:Яагаад тэр биднийг сайн мэдэж байсан ,Бүр найзлаад 13 жил болж байгааг хүртэл
Тэхён:Найзлаад гэх шиг
Би:Танилцаад гэх нь зөв юм байна
Тэхён:овоодоо
Би:Тэр охин хэн гэдгийг зүгээр л хэлчихээч новш гэж Тэхёнаа миний чамаас гуйх сүүлчийн зүйл
Тэхён:Чи өөрөө санах байлгүйдээ
Би:Хэёон сайн биздээ
Тэхён:Тиймээ бид жаргалтай байгаа
Би:Тиймдээ бид хоёр бүтэхгүй байх байсан.Яагаад гэвэл эцэст нь чи сайн хүн харин би муу хүн болсон гэж хоолойгоо сааралтуулан хэллээ
Тэхён:Чамд амалсан даа ч биш би өөрөө.Хэёоныг жаргалтай байлгана гэж өөртөө амласан
Би:Намайг амалсандаа хүрээгүйд уучлаарай,Гэвч та хоёрыг надаас үерхэснээ нуусан гэдгийг мэдэхэд надад хэцүү байсан
Тэхён:Уг нь тэр үед чамайг тэр үнэхээр их халамжилж санаа зовдог байсансан
Би:Хэёон уу?
Тэхён:Үгүйдээ
Би:Тэгээд хэн
Тэхён цээжин дээрээ гараа тавин:Ижү
Би:???
Тэхён газар сөхрөн:Өвдчихөж
Би түүнийг түшин босгоод:Яасан бэ? хаана чин өвдөж байна?
Тэхён:Ижү өвдчихөж
Би:ТЭХЁН ТЭХЁН

Энэ тэрний ухаан алдахаасаа өмнө хэлсэн сүүлчийн үг байсан юм.
………………………………………………Түргэн ирэхэд тэр ухаан орчихсон.Юу ч болоогүй юм шиг л босоод ирчихсэн.Түргэнийхэн намайг тоглоом шоглоом хийлээ гэж баахан загнав.
Тэхён:Би харих хэрэгтэй байна гээд юм ч хэлж амжаагүй байхад гүйчихлээ.
Би:"Ижү гэж хэн юм бэ?"
…………………………………………………
Нэгэнт л мэддэг болчихсон болохоор гэр лүү нь явмаар санагдаад болсонгүй.Бодлогоширон алхсаар нэг л мэдэхэд Жүнэгийн гэрийн урд ирэв.Гэтэт гэрийнх нь гадаа нэг машин харин үүдэнд нь Жүнэ нэг хүнтэй юм яриад зогсож байв.Аав нь л бололтой. Жүнэ их ядарчихсан харагдана.Өчигдөр зүв зүгээр байсан хүн төрхнөөсөө гарсан харагдана.
Удалгүй аав нь явж тэр өөрөө гэрлүүгээ орохоор хаалгаа хаахдаа дутуу хаачихлаа.Би тэрний араас орон хашааны хаалгыг нь хаагаад гэрт нь оров.
Жүнэ:Жон Жонгүг энд яах гэж?
Би:Би мэдэхгүй э
Жүнэ дооглонгуй инээмсэглэн:Тэгээд би мэдэх юм уу?
Би:"Тэхётэй яагаад ийм адилхан санагдаад байнаа?"
Жүнэ:Ээж ирнэ.Чамайг юу гэж тайдбарлахаа мэдэхгүй байгаа бохоор гарч үз гээд шатруугаа алхлаа
Би:Ижү
Жүнэ байрандаа хэсэг чимээгүй зогсож байснаа надруу эргэн харахад түүний харц айдсаар дүүрэн байлаа.
Би:Ижү чи таних юм уу?
Жүнэ:Харин лдээ,таних ч бай үгүй ч бай чи явж үз
Би:зза
……………………………………………………………………
<Маргааш сургууль дээр>
Өнөөдөр нэг юм сургууль дээрээ ирж байх шив Жүнэ.Тэхён 'Ижү" гэж орилсоор хажуугаар салхи татуулан зөрөв.Манай сургууль байхнээ тэгэхээр.Алив тэр Ижү гээд байсан хүнийг нь харья гэж бодон зогсож байтал.Жүнэ дээр очив.
Би:Яагаад Жүнэ тэгээд яагаад Ижү гээд байсан юм? … одоо л ойлголоо И Жүнэ шд Ижү гэж дууддаг байх нь.Ингэж өөрөө хүртэл дуудаж байхыг бодоход их дотно бололтой.Гэтэл би яахаараа мэдэхгүй гэж .Бид бие биенийгээ танидаг мэддэг болоод 13 жил болж байна.
…………………………………………………………………
Эцэст надад би хүнийг мөшгих гэсэн биш өөрөө мөшгүүлж мөрдүүлчихсэн бүр дөнгүүлчихсэн ч юм шиг тэнэг мэдрэмж төрлөө.Би чамайг заавал олж мэдэх болно.Намайг хүлээж бай
…………………………………………………………………………………………