Ontmoeting deel 2

50 4 0
                                    

'Jij idioot, wat doe je hier' vraag ik terwijl ik tranen in mijn ogen krijg. 'Mia' begint hij maar ik houd hem tegen verder te praten door hem een grote knuffel te geven. Lisa staart mij verbaasd aan tot we een grom uit de bosjes horen en er een grote zwarte wolf uit de bosjes springt, aan de geur merk ik dat het Jackson is. 'Jackson doe is rustig' zeg ik, 'van mij' sist Jackson als hij terug verandert en me uit de handen van de jongen trekt. 'Mag ik jullie voorstellen aan mijn gestoorde broer David'. 'Maar hoe' begint Lisa 'ja dat wil ik ook wel weten Da' zeg ik. 'Oke onze vader was een hybride maar onze moeder een zeemeermin, zijn mate'. 'Toen ik geboren werd bleek ik een vampier en zeemeerman te zijn maar geen weerwolf, toen kwam jij en zoals je misschien al gemerkt hebt ben je anders want jij bent alle 3 en dat maakt jou een wolfmaid'. Ik sta met mijn mond open van verbazing, natuurlijk had ik wel eens geleerd over wolfmaids want ze waren erg krachtig maar ook heel zeldzaam. 'Op dit moment ben je zelfs de laatste wolfmaid op deze aarde', dat is het moment dat ik in janken uitbarst, Jackson die me de hele tijd al kwaad aankeek zijn gezicht naar bezorgd laat veranderen, me op zijn schoot trekt en begint met me te knuffelen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en zie een natte vlek op zijn shirt ontstaan 'sorry' Jackson haalt zijn schouders op 'jij bent belangrijker' zegt hij terwijl hij nog steeds doorgaat met het over mijn rug wrijven en knuffelen. 'Maare... je bent dus een zeemeermin' zegt Jackson geïrriteerd 'kon je me dat niet eerder vertellen' ik begin weet hard te huilen 'shit, zo bedoelde ik het niet' zegt Jackson. David loopt kwaad op Jackson af, 'dat ik haar een lange tijd niet gezien heb betekent niet dat ze mijn zusje niet meer is dus als je haar nog een keer laat huilen krijg ik je nog wel'. 'Heb je dat begrepen' vraagt hij kwaad, Jackson knikt snel en ik trek hem al snel weer terug in de knuffel. 'Ik zou haar nooit pijn willen doen, ze is mijn lieve mate'. Ik kijk hem met tranen in mijn ogen aan 'ik houd te veel van haar' mompelt Jackson, waarschijnlijk hoopt hij dat ik het niet heb gehoord. Natuurlijk moet ik weer blozen op het moment dat hij de woorden heeft uitgesproken, stomme wangen. Ik probeer het te verbergen door net te doen alsof ik het koud heb en mijn handen op mijn wangen te leggen, 'je bent schattig als je bloost' zegt hij en tegelijkertijd haalt hij mijn handen van mijn wangen af die nu nog roder gloeien als voorheen. Hij pakt mijn gezicht vast tussen zijn twee warme handen en kust me teder op mijn lippen, 'ieuw' horen we vanuit de bosjes iemand roepen. Ik steek m'n neus in de lucht om te ruiken als ik een wel heel bekende geur ruik.

Niemand weet, niemand weet hoe het persoontje in de bosjes heet.

the last wolfmaid *pauze*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu