the last wolfmaid *pauze*

Wolf?

POV. MIA
Als we klaar zijn met praten ga ik naar huis, wat er dus aan de hand bleek te zijn is dat Emily's vader een vuurzeemeerman was en dat heeft Emily meegekregen. Emily's moeder is een natuurzeemeermin maar door een speciaal zalfje word ze geen zeemeermin als ze nat word en ik heb een potje vol met het zalfje gekregen. Het allerbeste is dat ik over een week jarig ben, dan word ik 16.*bzzzz bzzzz* als ik mijn telefoon pak zie ik dat het Kimberly is en ik houd uit voorzorg alvast mijn telefoon een stuk van mijn oor af. "Waar ben je" roept ze als ik heb opgenomen. "Ik kom nu naar huis, ik was bij Emily" zeg ik dan. "Je bent over een week toch jarig toch jarig" vraagt ze dan. "Ja ik word dan 16", ik hoor haar wat mompelen maar kan het niet verstaan tot ze opeens "oké" roept. Als ik thuis kom moet ik meteen naar boven omdat ze over morgen willen praten zeggen ze. Op het moment dat ik op m'n bed ga liggen voel ik me wegzakken en al snel val ik in slaap. Precies om 1 uur 's nachts word ik gillend wakker van de pijn in m'n rug, de pijn verspreid zich even later over heel mijn lichaam. Als Bas en Kimberly binnen komen rennen zegt Kimberly "zie je wel ik had gelijk". Ik keek haar vragend aan tot ze zegt "ik herinner me mijn eerste transformatie tot wolf ook nog het deed zoveel pijn dat ik bijna flauwviel maar Bas had hem al gehad dus kon hij mij in de goede houding leggen, en dat is precies wat ik nu bij jou ga doen". Voordat ik het wist was ze bij me en legde ze me op mijn buik, ze had gelijk het deed al minder pijn dan eerst. Op het moment dat de pijn het ergste is moet ik op handen en knieën gaan zitten als ik net zit hoor ik mijn botten kraken en voel een vervelende pijn maar niet zo erg als ze zeiden dat het zou zijn, ik sta op 4 poten, heb een staart maar niet zoals ik gewend ben en ben voor zover ik kan zien helemaal wit. Als ze me alles hebben verteld gaan Bas en Kimberly de kamer uit omdat als je terug transformeert je geen kleding aanhebt maar als het uiteindelijk lukt terug te transformeren heb ik mijn kleding nog gewoon aan. Even later komt Kim kom eens roep ik dan als ze binnen is kijkt ze me met grote ogen aan en vraagt "waarom heb je me geroepen, ik dacht dat er iets ergs aan de hand was". "Kim wil je wat voor mij doen" vraag ik dan, "hangt ervan af wat" zegt ze dan. "Zou je me kunnen laten zien hoe jij transformeert" vraag ik dan onzeker, "als jij kleding voor me hebt is het goed" is haar reactie. Als ze transformeert zie ik de en bruine wolf voor met een zwart vlekje bij haar oog, als ze terug is veranderd is ze inderdaad helemaal naakt en haar kleding ligt nog steeds kapot op de grond als ze ziet dat alleen haar kleding daar ligt vraagt ze "waar is jouw kleding". Nu moet ik de waarheid wel vertellen. "Laten we beginnen bij het begin, je weet dat er verschillende wezens zijn, er zijn weerwolven maar er zijn ook vampiers, zeemeerminnen, engelen en elven". Ik zie haar nadenken en dan antwoord ze verbaasd "nee", nu is het mijn beurt om verbaasd te kijken. Dan heb ik dus nog veel om uit te leggen dus roep ik Bas en als hij eindelijk beneden is begin ik met de uitleg. Als ik als laatste bij de zeemeerminnen ben aangekomen zeggen ze "sorry maar zeemeerminnen zijn de enige die moeilijk zijn om te geloven dat ze bestaan". Het enige wat ik zeg is "zou een van jullie twee een beker water voor me kunnen halen" , ze keken me raar aan waarschijnlijk omdat ik water altijd vermijd. De afgelopen week was er steeds iets raars gebeurd waardoor ik erachter gekomen ben dat ik alle zeemeerminnen krachten heb, hoe dat kan weet ik ook niet maar het is zo. Als Kimberly terug is met een glas water zet ze het neer en zeg ik "zeemeerminnen bestaan niet volgens jullie", "nee" zeggen ze dan in koor. Dan laat ik een bubbel water uit de beker komen en laat hem boven mijn hand zweven en als ik zie hoe ze me aankijken krijg ik de slappe lach maar dat kan ook niet anders want ze staren me letterlijk met open mond aan. Als ik de bubbel mijn hand laat aanraken zorg ik ervoor dat ik alleen voor hun in het zicht zit, ze kijken me met grote ogen aan als ze zien dat ik in een zeemeermin ben veranderd. J..je bent een z..z..z..zeemeermin stotteren ze dan tegelijk en dan schiet ik weer in de lach, jullie zien er zo grappig uit zeg ik als ik klaar ben met lachen. "En nog steeds zo overtuigd dat zeemeerminnen niet bestaan". "maar hoe kan jij het allebij zijn" vraagt Bas dan. "Dat weet ik dus niet en hoopte van jullie meer duidelijkheid te krijgen". "Wij moeten weer terug naar de legandary white pack ,dat is onze roedel maar nu jij ook een wolf bent kun je met ons mee". "ik ga mee als jullie mij alles vertellen wat ik moet weten over het wolf zijn en jullie moeten beloven dat jullie niemand vertellen over wat ik jullie net heb verteld en heb laten zien". "Is goed" zeggen ze dan.