the last wolfmaid *pauze*

Antwoorden

POV MIA
Ik sta al bij de fietsenstalling dus nu is het wachten op Emily. Eindelijk daar komt ze aangelopen. "en nu wil ik uitleg" zei ze, "hier? maar denk is na" zeg ik verbaasd. "Oké maar waar wil je de dan heen" vroeg ze, "naar het strand natuurlijk" is mijn reactie. Ze kijkt me geschrokken aan "maar... Maar straks zien ze me nog zegt ze bang", "vertrouw me" was het enige wat ik verder zeg voordat ik begin te lopen. Er hangt tijdens het lopen een vervelende stilte die ik besluit te verbreken. "Wat weet je al over zeemeerminnen" vraag ik aan haar. "Ik weet dat als ze nat zijn een staart hebben maar als ze droog zijn benen, ze leven in het water en kunnen met goed oefenen met vissen praten". "Oké dat weet ze dus al maar het is wel een beetje weinig". We lopen nog een klein stukje verder tot we bij een afgelegen plek aankomen, "hier is het" zeg ik. Terwijl ik naar het water loop roep ik "kom je nog" ik zje dat ze wat wil zeggen en zeg "jij gaat eerst het water in". Ik zie haar het water inlopen en haar rode staart komt tevoorschijn, "aan de kant" roep ik en duik met een plons het water in. Ze staart me vol ongeloof aan en ik zie dat ik mijn vertrouwde staart weer terug heb. "Kom je mee dan gaan we wat dieper" zeg ik, "maar ik heb nog nooit ermee gezwommen" dit keer keek ik geschokt. "Hoezo niet" vroeg ik toen, "nou misschien omdat ik niet weet hoe". Op dat moment bedacht ik dat je maar op 2 manieren zeemeermin kan worden. 1 is als het aangeboren is maar 2 is door een speciale ketting met een klein beetje kracht van de koninklijke familie erin. "Heb jij toevallig een ketting in de vorm van een schelp" vroeg ik haar, "nee die heb ik niet" zei ze toen. "Hoelang ben je al zeemeermin" vraag ik haar met tegenzin, "al zolang als ik me kan herinneren" is haar antwoord. "en je bent niet geadopteerd" vroeg ik hoopvol, "nop ook niet". "Dan...dan" stotterde ik "dan is je moeder ook een zeemeermin". "Dat kan niet" zei ze gestrest "maar er zijn maar 2 manieren waarop je een zeemeermin kan worden". Op het moment dat ik alles had verteld en haar had leren zwemmen en ademen onderwater gaan we met zijn tweeën naar Emily's huis om haar moeder om uitleg te vragen. als we zijn aangekomen bij Emily's huis roept ze haar moeder, als ze beneden is stottert ze "m..m..Mia". '' hoe weet u mijn naam vraag ik ''. ''ja mam hoe weet jij dat ze Mia fit genoeg heet , ik had haar nog niet voorgesteld'' zegt Emily. ''kom maar even mee dan zal ik alles uitleggen'' zegt haar moeder, ''oja noem me maar gewoon Kira hoor''. als we even later op de bank zitten met een kop thee komt de moeder van Kimberly de kamer binnen met een fotoboek in haar handen. "Mia ik was de beste vriendin van je moeder" begint Kira, "ik kreeg van je moeder de opdracht om je te vondeling te leggen maar je moet weten dat ze zielsveel van je houd" zegt ze. "Ik mag je helaas niet vertellen wie je moeder is, wat ik je wel mag vertellen is dat je speciaal bent en dat je zus Koraal ook speciaal is maar minder speciaal dan jou". " wat een vage uitleg" zeg ik dan. "meer kan ik je over je familie helaas niet vertellen maar weet je dat zeemeerminnen niet de enige wezens zijn buiten de mensen om". "Je hebt ook weerwolven, vampiers, engelen en elven. Elven hebben geen vleugels maar wel punt oren, engelen spreken bijna altijd de waarheid en de andere twee spreken wel voor zich denk ik zegt ze dan. Ik moet even alles verwerken, ik ben dus speciaal en er zijn meerdere wezens buiten ons en de mensen om. Ze geeft me het fotoboek en zegt "hierin staan foto's van jullie gezin, houd hem maar". Ik geef haar een knuffel en bedank haar. "Maar Mia waarom kwamen jullie hierheen" vroeg Kira toen. "We kwamen hierheen omdat we wilden weten waarom Kimberly een zeemeermin is maar dat is nu wel duidelijk". "Wacht Kimberly is een zeemeermin" vroeg ze. "Ja dat ben ik fluisterde Kimberly zacht". "Maar dat kan niet want ik ben al 20 jaar geen meermin geweest behalve toen ik in bad zat". "Ze is een vuurzeemeermin" zeg ik dan. "net als haar vader" is haar reactie.