Chapter 10

134 9 0
                                    

Grace POV

Nasa tapat ako ng hotel room ko ngayon, pagbukas ko ng pinto...

I can't believe this...

This can't be happening...

How did they? Arghh how did they found me!!!!

"What are you guys doing here? And how did you found me?"- inis kong tanong sa kanila

"We have ways princess"-simpleng sabi ni kuya

Nakakainis yang ways na yan ah, bakit kasi may ways pa.

"So what are you doing here? "- tanong ko ng diretso

" Let's go home princess"- sabi mommy,

"Ano akala niyo ganun na lang kadali na bumalik ako sa inyo? wow ha just wow. capital W.O.W. grabe kau. Pagkatapos ng lahat ng nangyari, pagkatapos ilihim sakin ni kuya yun, pagkatapos kong marinig lahat ng mga salitang yun, sa tingin niyo ganun ganun na lang ako babalik. Tss dream on."- pagkasabi ko nun lalabas na sana ako ng biglang may humawak sa kamay ko

"Let them explain first"- sabi ni ethan

Yeah si ethan ang humawak sa kamay ko

Hinarap niya ko sa kanya sabay tingin sa mata ko at sabing

"It's been hard for them that you've been missing for almost four days. They are not at ease until we found you today. You don't know the pain they experienced. You're only concern on your feelings, you're so selfish do you know that?. Of course you don't aren't you?, well if you don't care even a little bit go on, the door is that way you can leave now and forget what happened today."

Pagkasabi niya nun, binitawan na niya yung kamay ko at tinuro yung pintuan

Pero hindi ko alam kung ano nangyayari sakin, di ba gusto ko ng lumabas at pumunta sa malayo kung saan hindi na nila ako makikita. Eh bakit ngayon hindi ko man lang maigalaw ang paa ko paalis, bakit parang may epekto yung mga sinabi ni ethan kanina?. Argghh nakakainis naman oh, hindi ko na alam gagawin ko.

Siguro nga napaka selfish ko, siguro nga hindi ko man lang inalam muna kung ano nararamdaman nila mommy. Siguro nga ako ang may mali

"I'm sorry mommy, i didn't know that you're in pain too. I'm sorry because I'm so selfish. I'm sorry because i was blinded by the lies. I'm sorry...sorry...sorry..." sabi ko kay mommy habang umiiyak

Agad naman akong nilapitan ni mommy at niyakap, dahil dun di ko na napigilang umiiyak, iiyak na lang ako ng iiyak habang hinahagod ni mommy yung likod ko. Lumapit na rin si daddy at nakiyakap na rin samin.

"Don't say sorry princess, it's not your fault ok?. Don't blame yourself for that. " sabi ni mommy na umiiyak na rin

"Princess please don't cry, daddy's hurting when your crying. We miss you princess. Your mommy's right it's not your fault, so stop blaming yourself"- sabi ni daddy na nakikiiyak na rin

"Princess"- tawag ni kuya sakin kaya naghiwalay na kami sa yakap

"What?"- tanong ko sa kanya na may halong galit

"I'm sorry for lying to you, i didn't mean it that way. it's just that..."

hindi ko na siya pinatapos

"It's ok kuya i understand, maybe your just afraid that i would be angry to you right?"- tanong ko sa kanya, tumango naman siya

"Meron din naman akong kasalanan eh, hindi muna kita pinag explain. Umalis na agad ako at pinag=alala ko pa kayo."- sabi ko na nagsisimula na naman tumulo yung mga luha ko.

I Don't Know Why But I'm Crazy Inlove With HimTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon