Ik heb er vaak aan gedacht,
Maar heb nooit getracht
Om er een einde aan te maken,
Een laatste, bevrijdde kreet te slaken.
Ik vraag het me vaak af,
Waar gaan we heen in draf,
Zijn we niet allen een ongeleid projectiel,
Blindelings kopje onder in de toekomst.
Het lijkt me een hele rust,
Wanneer je je levensvlam sust,
Gelukkig was er altijd een jij,
Voor mij onder de brug die me vangt,
En met me zwemt naar de kant
JE LEEST
44- Woorden Zijn Ook Mensen
PoetryDeel 2 van de reeks '22'. Voltooid. Winnaar van de Wattned's Choice Award voor Poëzie. #Netties2017 -Op nat papier met een pen van verroest metaal.- Je vraagt de dingen die ik niet liegen wil Je kijkt me aan, vragend en stil En zegt dingen die i...
