De manier waarop ze haar hoofd afkeerde
Mijn waterige ogen ontweek
Ik hoorde, nee voelde, haar ademhaling
Onregelmatig versneld
Haar stilte beangstigde me het meest
Genadeloos onvoorspelbaar
Langzaam haar hoofd schuddend
Kijkt ze me aan en fluistert:
"Het spijt me."
Dan springt ze
JE LEEST
44- Woorden Zijn Ook Mensen
PoetryDeel 2 van de reeks '22'. Voltooid. Winnaar van de Wattned's Choice Award voor Poëzie. #Netties2017 -Op nat papier met een pen van verroest metaal.- Je vraagt de dingen die ik niet liegen wil Je kijkt me aan, vragend en stil En zegt dingen die i...
