One Night Stand

Chapter Twenty Two

Hindi ko pa ito tapos gawin. At hindi ko po matapos dahil sa thesis ko po. Sorry. Kaya dahil sa dami na ng utang ko sa inyo in-upload ko na ito. hehehe. I hope hindi nyo ako ibigti 'pag hindi nyo nagustuhan. HAHA. pero ika nga "Things happen for a reason." :)

----------------------------------------------------

"Bro?" animo nananantsa na tawag kay Adam ni Ether sa kabilang linya.

Adam tried hard to prevent Ether from hearing his sigh. Ang sikip ng dibdib niya. Parang unti-unting napupuno at ano mang oras sasabog na lang. Shsh. Wala ee ganun talaga. "Bro, pakisundo na lang ako sa Petron dito sa may paliko." Pamilyar sa kanila ni Ether ang lugar na iyon. Siguro naman makikita siya nito sa Petron. Kailangan niyang umalis roon bago pa man magising ang mga pulis na humabol sa kanya.

Ang dami niyang gustong isipin. Ang dami niyang gustong analisahin. But he totally can't think. Or to put it simply, ayaw niya nang mag-isip pa.

Pagod na siya. Pagod na ang puso niya. Am I seriously giving up on Lena?

Ayaw niya nang isipin pa.

Kahit ang sakit-sakit ng mga binti niya, pinilit niyang tumayo mula sa bahagyang pagkaka-ipit. Pa-ika-ika siyang naglakad patungo sa Petron station na ilang metro rin ang layo.

Ang nakakatawa lang, ang sabi niya sa sarili noon, kaya niya. Kakayanin niya lahat. Sa dami ba naman ng pinagdaanan niya marating lang ang kung ano siya ngayon, alam niya sa sarili na magagawa niya lahat, malalagpasan niya lahat. Wala nang pagsubok na titibag ng lakas ng loob niya. Paano? He was able to surpass every hardships man could never imagine. But at the end of the day, as usual as it can be, the typical reason every human being has: He is only human. Darating din pala siya sa punto na hindi niy na kakayanin. Hindi dahil mahirap ang pagsubok, kundi dahil iyong mismong dahilan na pinanghahawakan niya, iyong pag-ibig na pinaglalaban niya, siya lang pala ang nakakaramdam. All along he thought, so long as he has her love, he can make it. Sinubukan niya ee, pinaglaban niya. Only to find, the love, her love, where he had been drawing all his hopes from is just mere imagination, his goddamn imagination.

*******************************************

Lena felt like crying when she saw that her father is genuinely happy. Can you imagine that? He was so happy for her. Ang tagal na mula nang huli niyang nakitang nginitian siya nito nang ganoon kahapon sa 'engagement' party para sa kanila ni Seth. Hanggang ngayon habang kumakain sila ng agahan, her father has been so happy.

And she knew she was happier. To see her Dad so happy is a blessing to be grateful for.

Nagpapalit-palit ng tingin si Railey sa kanila ni Dad. "What's up with the ambiance? Parang ang tagal nyong hindi nagkita, ah?"

Then, he laughed at them.

"I'm just so happy," said Dad. "Umupo ka na, hija. Eat up."

Lena did as told. It was a holiday so there's no work to pressure her family. Family day today.

"Aalis kayo ni Seth, Ate?"

"Yes. We're going on a date," she said smiling.

"Really?" Si Dad. "Are you going to watch a movie?"

Kumuha si Lena nang fried rice. "We haven't plan yet." She got some sausages. "Basta we'll meet at lunch today."

"That's great, hija. I can't get any happier for you." Dad held her hand. "I'm happy that you'll be marrying the man you have always loved."

Nasira ang ambiance nang biglang masamid si Railey.

And Lena felt her smile fading.

Ang buong akala ni Dad, mahal niya pa din hanggang ngayon si Seth.