BENİ FARKET ARTIK 2. KİTAP

Olmuyor, Unutulmuyor!

Harry Potter

Kulağında yankılanan o kelimeler ile birlikte sanki sağır olmuştu genç çocuk. Defalarca beyninde yankılanan bu kelimeleri duymamak için kulaklarını tıkaması yetmiyordu! Yankılanıyordu defalarca hepsi beyninde, acıtıyordu kalbini defalarca... Durmaksızın! "Uzak dur benden!"

Rüzgarın sesi, kuş cıvıltıları, farelerin ayak sesleri artık duyulmuyordu. Ginny, gözlerinin içine bakarak bütün bunları söylemesi onun için yıkım olmuştu. Kalbinde bulunan bütün parçaları tek tek kaybetmişti (annesi, babası, Sirius) kalan tek parçası oydu! Ve onu da kaybedemezdi.

Gözünde biriken göz yaşları uyuşan yanağından akarken düşünüyordu. Aslında haklıydı kız bütün cümleleri ile, akılsızlık etmişti... Gerçekten sevdiği kişiden kaçmıştı bu zamana kadar, unutmak için çabalamış başka kalplere kiralanmıştı. Sırf onun hayatını kirli hayatından uzak tutmak için. Ama bunu yapmayadabilirdi. Sonuçta her kötü şeyin bir sonu oluyordu ne olursa olsun. Bunu o zamanlar düşünememişti işte! Kahretsin ki hep kolay yola kaçmıştı! Çabalamamıştı! Oysa ki Ginny her zaman aşkı için savaşmıştı! Bunların olması gerekmiyordu. Onu sevdiğini söyleseydi eğer en başından böyle, bu durumda olmayacaklardı. "Aptal kafam!" dedi sinirle...

" Ne zaman doğru bir şeyler yapmaya başlayacaksın Harry! Ne zaman bırakacaksın seni sevenlerden uzaklaşmayı! Ne zaman büyüyeceksin!?"

Diye gittikçe seslice söylenmeye başlayarak olduğu yerde daireler çizmeye ayağına isabet eden herşeyi fırlatmaya başladı.

" Onu sevdiğini daha önceden söyleseydin herşey farklı olacaktı! Korkaksın sen Potter! Artık gerçeklerden kaçmaktan vazgeç!"

Şimdi ne kadar çok isterdi zamanı geriye almayı... Ginny e en başından onu ne kadar sevdiğini söylemeyi... Ama yapamazdı işte... Kaybetmişti onu... Belki de sonsuza kadar...

Elinde olmadan hıçkırıklarının boğazından yırtılırcasına çıkması ile yere çöktü. Ellerini saçlarından geçirerek Ginny nin karşısında ona bakarkenki yüz ifadesini düşündü. Acı çekiyormuş gibiydi ama bir o kadar da intikam alma hırsıyla yanıp tutuşan bir yüz ifadesi vardı. Görememişti istediği ifadeyi... Her zaman ona baktığında gördüğü o sevgi kaplı göz bebekleri o an yoktu!

Derince nefes alıp etrafına bakındı. Gözlerindeki yaşları elinin tersi ile silerken kaşları çatıldı. Burnunu sertçe çekerek ayağa kalktı oturduğu yerden.

" Ama hayır Ginny! Bu sefer pes etmeyeceğim! Herşeyden çabucak vaz geçmeyeceğim! Artık büyüdüğümü, seni ne kadar sevdiğimi sana ispat edeceğim! Bu zamana kadar sen benden vazgeçmediysen, ben de şimdi senden vazgeçmeyeceğim Ginny! Bir gün benim olacaksın! Ne kadar geç olursa olsun ama bizim kaderimiz bir yazılmış Ginny, bunu hissediyorum! Bir gün benim olacaksın. İşte o zaman unutturacağım sana yaşadığın kötü geçmişini, sana yaşattıklarımı, her şeyi unutturacağım... dedi içi bir an da huzurla dolarken.

Buna da bir yerden başlayacaktı. İlk olarak da artık ona işkence gibi gelen hiçbir şey hissedemediği, sevgilisi Cho dan ayrılmakdı. Ne zamandır yapmak istediği ama hep bir mani çıktığı için ayrılamadığı Cho dan artık kurtulabilirdi ve buna da hiçbir şeyin mani olmasına izin vermeyecekti.

- Harry! Harry Potter! Hemen buradayasan cevap ver!

Bu ses Ron a aitti. Hemen kendini toparlamaya çalışarak cevap verdi genç adam.

- Buradayım Ron! Yukarda..

Yukarıya hızla çıkan ayak sesleri ile bir kızıl kafa görünmüştü.

- Dünden belli seni arıyorum Harry, tabiki Hermione de öyle... Ginny ve sen bir anda kayboldunuz! Neler oldu dün Harry?! Daha seni pataklamadan kaçtın öylece! Yaptığın şeyin ne kadar yanlış olduğunun farkındasındır umarım?!