Ενας απλος Οικογενειακος φίλος

Παρτ 1

Παρτ-1

Κ: Μα καλά ακόμα στο κρεβάτι είσαι;
Δ: Μμμμ
Κ: Έλεος παιδάκι μου ή ώρα είναι 4 το μεσημέρι. Είπαμε είναι Σάββατο, αλλά τόσος ύπνος πια; Χωρια ότι δεν ήρθες στο μάθημα! Και μου υποσχέθηκες ότι θα έχεις ετοθμασει και το σπίτι αλλά ακόμα αχουρι είναι και έρχεται και σε κανα τέταρτο η Σοφία!
Δ: Εντάξει ρε μαμά σηκονομαι πως κανείς έτσι!
Κ: Πάω μέχρι το ζαχαροπλαστείο να πάρω ενα κουτί γλυκα, να έχουμε κάτι να την κερασουμε την γυναίκα! Όταν γυρίσω να είναι το σπίτι έτοιμο!
Δ: Εντάξει!

Σηκοθηκα και άρχισα να συμαζευω. Τι να συμαζεψω δηλαδή; Το σπίτι λάμπει! Ηθελα να ξερά! Ή μάνα μου ηταν τόσο τελειομανής ακόμα και στην ηλικία μου;

Τέλειωνω με το υπόλοιπο σπίτι και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου. Αυτο εδώ που τα λέμε θέλει ένα γερό καθάρισμα! Μην σου πω και απολύμανση. Σκυβω και πιάνω το κουτί με τις φωτογραφίες μου από το πάτωμα. Μαζεύω όσες είχαν πέσει γύρω γύρω και προσπαθώ να συγκρατισω τα δάκρυα μου!

Ακουω το κουδούνι και τρέχω να ανοιξω. Βλέπω μία κυρία σχετικά νέα, όπως και ή μαμά μου, ξανθή και λίγο κοντουλα. Δίπλα της ένα μελαχρινό αγόρι στην ηλικία μου.
Δ: Γεια σας, πρέπει να είστε ή κυρια Σοφία
Σ: Γεια σου εσύ είσαι η δάφνη εεεε; Έχω ακούσει πολλά για εσένα! Δάφνη από εδώ ο Λουκας, ο γιος μου
Δ: Χαρηκα

Απλωνω το χέρι για χειραψία, αλλά αυτός στέκεται ακίνητος ούτε καν που με κοιτάζει!
Δ: Εμ περάστε

Λέω καθώς μαζεύω το χέρι μου. Μπαίνουμε μέσα.
Σ: Βλέπω ή μαμά σου δεν αλλαξα τίποτα!
Δ: Μπα είναι πολύ συντιροτικη για να κάνει κάτι τέτοιο

Ακούω τα κλειδιά της πορτας. Ωχ!
Κ: Δάφνη!
Σ: Ελα Κατερίνα μου δεν έχει και άδικο
Κ: Σοφία πόσο μου ελειψες!

Οι δύο τους αγκαλιάζονται και ο άλλος ο μαντραχαλος τις κοιτάζει αηδιασμένος!
Κ: Δάφνη γλυκιά μου γιατί δεν πηγαίνετε στο δωμάτιο σου να πούμε και εμείς τα δικά μας;
Δ: Εντάξει, από εδώ

Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου. Είχα προλάβει και τα είχα μαζέψει ολα, εκτός από μερικές φωτογραφίες.
Λ: Ποιος μένει απέναντι;
Δ: Μπα! Αποφάσισες να μιλησεις;
Λ: Πολύ αστείο
Δ: Αυτό εδώ είναι το πατρικό της μαμας μου και απέναντι του μπαμπά μου, δεν μένει κανείς εκεί
Λ: Ποιος ειναι αυτός;
Δ: Σαν πολλές ερωτήσεις δεν κάνεις;
Λ: Απλώς απαντα!
Δ: Το αγόρι μου, η μάλλον πρωιν
Λ: Τι έγινε;

Δεν αντεξα άλλο τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο μου
Λ: Αν θες μπορείς να μου πεις!
Δ: Χθες είχαμε πάει σε ένα κλαμπ και κάποια στιγμή πήγα στις τουαλέτες και τον είδα να φιλιεται με μία άλλη
Λ: Μόνο να φιλιούνται;