Ενας απλος Οικογενειακος φίλος

Παρτ.8

Λουκας: Το ξέρω! Μήπως ήρθε ήρθε η ώρα να κανουμε μία νέα αρχή;

Δάφνη: Συμφωνώ

Λουκας: Τι λες να πάμε σε εκείνο το μέρος που σου έλεγα μα βγαλεις φωτογραφίες;

Δαφνη: Οκ. Αύριο το απόγευμα;

Λουκας: Να είσαι στις 6 έτοιμη

Δάφνη: Ελπίζω να λες το απόγευμα

Λουκας: Χαχαχα ναι

Δάφνη: Τι να γίνεται από εκεί;

Λουκας: Δεν ξέρω

Ακουμπησα το αυτί μου στον τοίχο μα δεν ακουγοταν τίποτα. Ο Λουκας βγήκε στο μπαλκόνι και κοίταξε διακριτικά μέσα από το τζάμι της διπλανής μπαλκονοπορτας. Γύρισε και μου χαμογέλασε πονηρά.

Δάφνη: Τι γίνετε;

Λουκας: Δες και μόνη σου

Κοίταξα και τους είδα να φιλιούνται! Αυτό είναι τέλειο! Κατεβηκαμε στο σαλόνι και καθισαμε. Έπειτα από λίγη ώρα κατέβηκαν και ο κύριος Αλεξανδρος με την Ελλη.

Ελλη "Αποφασίσαμε να το πάμε από την αρχή. Για αρχή θα μείνουμε φίλοι και μετά βλεπουμε" ανακοίνωσε

Εγώ και ο Λουκας κοιταχτηκαμε και γελασαμε λίγο χωρίς να φανεί για την λέξη 'φιλοι'.

Η ώρα πέρασε και έφυγαν όλοι.

Την επόμενη μέρα ήμουν χαλαρή. Κατά τις 5 άρχισα να ετοιμαζομαι. Πήρα την φωτογραφική τα κλειδιά και κινησα για την πορτα. Οταν την ανοιξα επεσε στο πατωμα η Σια που πιθανον ακουμπουσε την πλατη της.

Αμέσως πετάχτηκε πάνω και με αγκαλιασε κλαψουριζοντας.

Σία "Δαφνηηη"

Δάφνη "Τι έπαθες γλυφιτζουρακι μου;"

Σία "Πάμε μέσα έχω να σου πω πολλά"

Δάφνη "Μα εγω..."

Λουκας "Δεν πειράζει" το είδα στην εξώπορτα να στέκεται καο να με καρφώνει με τα ωραία του μάτια....ωραία....Καλά είναι "Άλλη φορά" είπε μπαίνοντας στο σπίτι του

Μπηκα μέσα και είδα την Σία να κλαίει με μαύρο δάκρυ

Δάφνη"Λεγε ποιον θα σκοτώσω"

Σια "Ο Αχιλλέας!"

Δάφνη "Τι σου έκανε;"

Σία "Τον ειδα να φιλιεται με την Γωγο" είπε αρχίζοντας να κλαιει με αναφιλητα

Δάφνη "Έλα κουκλα μου μην κλαις! Έτσι κι αλλιώς δεν είχατε κάτι. Μία φορά είχατε βγει όλη κιολη"