PSİKOPAT MAFYA VARİSİ

1.bölüm

Bazen hayal edersin ama bilirsin gerçekleşemiyeceğini , düşündükten sonra umutsuz olursun.Bazen imkansız hayaller vardır. Bazen
imkansız aşklar...

Yepyeni bir hayat, yepyeni bir şehir, yepyeni bir umut bekliyor beni.

Biraz kendimi tanıtayım;
Ben Afra, Afra ÇINARDAĞ bir holdingimiz var ÇINARDAĞ holding ordaki işler çok iyiydi takii babam ölene denk. Babamın ölümü trafik kazası olduğu biliniyor ama işin içinde başka şeylerde çıkacağına eminim, babam benim herşeyim di çok seviyordum  taki o gün ölüm haberini duyunca adeta yıkıldım. Annem, en çok o yıkıldı güzel bir aileydik sevgi dolu. Babam öldüğünde holding te battı herşey bitti umutlar hayaller hepsi kül oldu gitti. Yapayalnız kaldık ortada mecburen başka şehire gitmek zorunda kaldık.

Şuan izmit'teyiz kalacağımız yeri görünce ürpermiştim.Evimiz 2 katlı ahşap bir ev ve evin arkası ormanlık gibiydi.Evin yanında da sadece birkaç ev , sokak lambası bile fazla yoktu.Anneme baktığımda annemde aynı fikirde olduğumuzu düşündüm taki araya abim girene denk "evet bayanlar artık burda yaşayacağız" dedi gülümsemeye çalışırken.Annem de ben de bu cümlenin arkasından birşey demedik.Eski hayatımız farklıydı 2 katlı villa ve merkezi yerde oturuyorduk. Şimdi ise dağın başında oturuyor gibiyiz inanmak bile zor geliyor.Ama malesefki gerçek eve girip ışıkları açınca gözlerim fal taşı gibi açıldı "bu ne böyle".

Ev gayet çok kötüydü bi an donakaldım.Anneme baktığımda oda aynı fikirdeydi.Annem hemen kollarını sıvayıp " evet o zaman temizlik başlasın " dedi.
Ben gözlerimi devirerek " anne emin misin? Sen hayatında hiç temizlik yapmadın ki "  annem çoktan sıvadığı kazağın kolunu indirmeye başlamıştı " evet haklısın kızım " dedi suratını düşürerek.
"Anne ne yapıcağız peki biz "
" Bilmiyorum ama şuan tek bildiğim yatıp uyumamız yol yorgunu hiçbirşey yapamayız zaten akşam vaktine az kaldı "dedi.
"Tamam o zaman ben odama geçicem "dedim.Elime bavulumu alıp yukarı çıktım 2. katta 4 oda vardı bunlardan en geniş olan odayı bulup içeri girdim.Odada eskimiş kırık yatak ve eski püskü bir dolap vardı.Odanın kapısını kapatıp odayı göz gezdirdim.Gerçekten herşey fazlasıyla eskiydi.Odamdaki camın yanına gidip etrafı gözetlemeye başladım.Camdan dışarı baktığımda yanımızda birkaç ev ve bir adet fazla ışık vermeyen sokak lambası vardı.Bu benim için nedense ürperticiydi.Camdan ayrılıp odamı yeniden keşfetmeye başladım hemen sonra valizimi yatağın üstüne koyup elbiselerimi dolaba yerleştirmeye başladım.O sırada içeri annem girdi.
" kızım bende seni arıyordum akşam yemeği için alınacak malzemeler var markete gider misin?"dedi.
"Anne abim gitse olmaz mı?"dedim iç çekerek.
"Abinin işi var afra hadi"
"Tamam anne " dedim oflayarak.
Ya ben zaten bu mahalleden korkuyorum evden çıkmayacak yorganın altında yaşama hayalim vardı benim".
Üzerime yüksek ben pantolon ve salaş gömlek giyip odadan çıktım.Merdivenlerden yavaş adımlarla inerek annemlerin olduğu odaya girip "anne ben çıkıyorum" dedim sıkıntıyla.
"Tamam dur şu parayı al şu listeyide al" dedi elime kağıt ve birkaç 20'lik tutuşturarak.O arada abim araya girdi " afra buraya gelirken sana gösterdiğim market varya oraya gidiceksin tamam mı? "
" tamam abi biliyorum orayı hadi çıkıyorum ben" diyerek dış kapıyı kapattım.Sokağa çıktığımda benden başka kimse yoktu en sevdiğim yalnızlık ve sessizlik.

Sokakta sessizce ilerlerken birden karşıma bir erkek grubu gelerek önümü kestiler.Ben onları umursamayıp yanlarından geçerken bir tanesi gelip önümü kesti.Onun yüzüne bakarak " önümden çekilir misiniz ?" dedim. O anda erkek grubu kahkaha patlattı." Sen burda yenisin herhalde " dedi önümdeki çocuk.O anda gözlerimi devirerek " bundan sanane " dedim emin çıkan sesimle.
" bu cesaret sana nereden geliyor bakalım senin bildiğin gibi yer değil burası"dedi sert bakışlarıyla yüzü ifadesiz bir şekilde oldukça gergindi.Ben birşey demeden yanından geçtim bu ne ya ilk günden gerçekten izmit'ten nefret etmeye başladım.
Yolda hızlıca ilerlerken bir an önce marketi bulmaya çalıştım.2 sokak ileriye gittiğimde market karşıma çıktı.Markete girip elime alışveriş arabasını alıp gezinmeye başladım.
Listedeki herşeyi aldıktan sonra kasiyerin yolunu tuttum.Kasiyere geldiğimde paramı ödeyip aldığım şeyleri poşetledim.Marketten hızlıca çıkıp evin yolunu tuttum ama nedense gözüm o erkek grubunu arıyordu.Onlar neydi öyle onlardan fazlasıyla korkmaya başlamıştım.Etrafa baktığımda kimse yoktu ama görünmekte istemem hızlıca yolda yürürken bir kahkaha sesi duydum.Başımı o yere çevirdiğimde yine erkek grubu vardı. O anda donakaldım.Allah'ım ne olur bu mahalleden olmasınlar benden söz ettikleri kesin çünkü bana bakarak gülüyorlardı yada bana öyle geliyordu.Hemen yoluma dönüp bir adım attığımda yine kahkaha atmaya başladılar.Kafamı o yöne çevirip "komik bir şey mi var "dedim bağırarak.Ya bulaşmayım bulaşmayım diyorum ama olmuyor ki hepsi fazlasıyla gıcıklar.Erkek grubundan bir tanesi yanıma gelip " bak güzelim bize bulaşma istersen " dedi o anda gözlerim o soğuk kahverengi gözlerinde takılı kaldı." Bulaşırsam ne olurmuş" dedim emin çıkan sesimle.
"O zaman güzelliğine yazık olur " dedi tehdit edercesine o lafı duyduktan sonra bi an öylece kaldım hemen burdan gitmek istiyordum.Hemen gözlerimi çekip yola koyuldum adımlarımı hızlandırarak eve varmayı dua ediyordum.