I Made It This Far

III.

The next day after...

Wala ng nanggugulo sa akin. Naghahanda na ako ngayon ng mga gamit ko para sa retreat namin.

*retreat*

I caught myself standing in front of beautiful landscape where i could hear birds chirping, trees dancing, winds whistling and whole a lot more. It took me seconds to bring myself into its senses.

How I love the ambiance of this place!

Kung magpapatayo ako ng bahay, gusto ko dito. Tila isang paraiso...wala nga lang dagat. Hills kasi. Malamig tsaka foggy pag umaga.

"Okay. I want you to clear up your mind from anything. So I want you to close your eyes" simula nung facilitator namin sa retreat. Nasa pintuan malapit nakaupo ang adviser namin at nasa gitna kasama ng projector ang facilitator.

"Clear up your mind from anything that bothers you...

From anything that makes you happy...

From anything that hurts you..." Malumanay na pagkakasabi nito.

Pinikit ko ang aking mga mata habang nakikinig lang sa boses niya.

"Now imagine...that you're all alone in this room"

Inimagine ko naman kahit alam kong medyo mahirap.

I'm tired of imagining things na alam kong hindi naman nagkakatotoo at kahit kailan hinding hindi magkakatotoo.

...yung mga bagay na meron ang iba na wala ako.

"Are you still feeling joyous? Are you feeling alright? Are you not feeling lonely?..sad?"

Complete silence.

Isang nakakabungol na katahimikan ang pumapaibabaw sa buong room. I'm not hearing any noise, ni-hininga lang ng mga kasama ko, wala. Patuloy lang ako sa pagpikit ng mga mata ko.

Madilim...

I feel like...

Nag-iisa nalang talaga ako...

Napalunok ako ng laway at parang gusto kong makahawak ng tao...pero wala. Ano ba tong nangyayari?  

Why am I scared?

I don't want to feel alone...anymore. I don't want to feel that sadness around me anymore.