His 336-Hour Girlfriend

Chapter 7: Mystery Itself

Aidle's POV

Medyo kinilabutan talaga ako sa mga letters na natatanggap ni Venice. Though sanay naman kami na may love letters siya, kaso kakaiba talaga itong isang ito.

Bakit ganun siya? Secret admirer? E nagmumukang siyang stalker. Gosh. It's giving me gossebumps.

"Ano na Ven? Puntahan mo na kaya?" Suggestion ko.

"Pano kung marape ako?" - Siya

"Andun lang ako." - Ako.

"Ayoko pa rin." - Siya.

Then she crumpled the letters and then tinapon na lang niya sa trash bin. Pero alam ko deep inside, kinakabahan pa rin siya.

"I'm not in the mood to eat na. Let's go." She stood up then dali dali na kaming lumabas ng cafeteria.

Nagdiretso kami sa garden, may 1 hour pa kaming vacant.

"KIARA!" Nagulat ako sa sigaw ni Venice.

"Uy, bakit?!" Tanong ko.

"Nawawala yung locket!" Naghahanap siya sa bag niya ngayon.

"Yung bigay ni Jo-" Di ko na tinapos yung sasabihin ko.

"Oo! Tulungan mo nalang akong maghanap! Di pwede mawala yun!" Di ko siya maintindihan. -___-

Bakit ba importante pa rin sakanya yung taong yun?

"Baka naman naiwanan mo sa bahay nyo or-" Pinutol niya sinasabi ko.

"Argh, can't you just- ARGH!" Yeah, she's freaking mad.

Claire's POV

Hindi pwedeng mawala yung locket na yun :(

Yun na nga lang ang natititrang bagay na pinanghahawakan ko e.. mawawala pa. >__<

Dala ko talaga yun e. Saan ko naman yun nailagay?

"ARGHHH!" Napasigaw nanaman ako.

Natarayan ko pa tuloy si Aidle.

Shet shet. Nsaan na yun? I'm sure dala ko yun. Hindi ko yun iniiwan kung saan saan lang, and I know na nasa bag ko lang yun.

Importante kasi sakin yung locket na yun...

*Flashback*

"Cla-cla, wag mo 'tong iwawala ha?" Pumapatak na nang tuloy tuloy ang mga luha sa mata ko..

"Wag mo na kasi akong iwan.. wag ka nang umalis.. pwede?" Hayyy. Ang hirap naman ng sitwasyon namin.

"Hindi pwede Cla-cla eh.. Pangako namang babalikan kita eh."  Tapos hinawakan niya ako s achin at iniangat ito para makita ko siya..

"Wag mo akong tingnan, pangit ako ngayon.. umiiyak ako oh." Sabi ko.

"Ano ka ba.. ikaw ang pinakamaganda sa paningin ko.." Niyakap niya na ako.

"Aa naman.. baka mamaya... makahanap ka ng iba ha.." Sabi ko.

"Cla-cla, hinding hindi mangyayari yun.. basta iingatan mo tong locket na to ha? Hangga't nasayo yan.. hinding hindi mo mararamdaman na mag-isa ka." Hinalikan niya ako sa noo.

"Jolo! Andito na sina Mommy mo! Mahuhuli kayo sa flight niyo!" Sumigaw na ang yaya niya at yun na ang oras para magkahiwalay kami..

*End of flashback

San ko ba talaga nilagay yung locket na yun?

"Ven." Tinawag ako ni Aidle.

"Ano?" Iritado kong sagot. Ang sama talaga ng aura ko ngayon.

"Saan mo ba nakita yung black paper kanina?" Napatigil ako sa tanong ni Aidle.

"Oh my f*cking sht." That gave me an idea.

Dali dali kong inayos ang bag ko at tumakbo kami ni Aidle pabalik sa cafeteria.

Pero bago kami makarating dun, may nakabunggo si Aidle na lalaki dahilan para malaglag siya.

"Can't you watch your steps?" Nagtaray nanaman ako. =___=

Pero dali-daling tumakbo lang yung lalaki palayo.

"NICE!" I shouted.

"Are you okay, Aidle?" tanong ko.

"Oo." Tinulungan ko siya makatayo.

Pero may nalaglag na itim na papel mula sa libro niya.

Kinabahan nanaman ako.

Lumingon ako sa direksyon kung san tumakbo yung lalaki, pero wala na siya.

"A letter again." - Aidle.

Binuksan ko agad at..

"Ignoring me huh? Let me see if you'll crumple this paper again. KOLCTE. I wonder what thing is with me right now."

Oh fudge. I really have to meet that person. Kinakabahan ako.

"Aidle, I really need to meet with that misterious guy." Nasabi ko na lang Aidle.

"Sa tingin ko nga." Sabay takbo papunta sa lugar na nakasulat sa letter.

Aidle's POV

Andito na kami sa basketball court ni Ven. Para matapos na to. Pina-cancel nya yung auditions para lang dito.

Of course, anything for that locket.

"Oh wala namang tao e." Kahit kailan talaga