Fall For Me

Step 5: The Hug

Kharu's Corner;

Sorry, late night Update! >__<
**************************************************************************************************************************

Step 5: Hug


Okay, this is it.

First day of School. I kinda like the uniform. ^__^

Okay, mukhang alone ako ngayon. Iba naman ang university ni Trish eh. Wala naman akong kakilala sa school si Sephie..


OH. Ako walang kilala, pero sa’kin, marami sigurong makaka-kilala. Hope I could remember those people properly >__<


Nag-taxi na ako papunta sa school. Okay na okay na ako sa lugar.
Makayanan ko kaya na harapin silang lahat?


Buong araw, I mean… Buong taon ko silang paniniwalain na ako si Sephie..

Ugh! I shouldn’t let my weak side win. You can do it SuShi. You should.


Tumigil na yung taxi, bumaba na ako sa may gate.


I took a deep breath and walked. Nung una, nakaka-ilang kasi halos lahat naka-tingin..


Then maya-maya, ngingiti sila.. Weird?



Nagulat na lang ako nung may yumakap sa’kin galing sa likod ko. Kapag nagugulat ako, my initial reaction is to shout. VERY LOUD.


“Ooops.” I muttered.

“AAAAAAAAAAAAAAAAH!! SEPHIEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!” Humarap ako san aka-yakap sa’kin.


Oh!!! She’s Jenny Andrews!! Spehie’s bestfriend!!

I hugged her back.

“I missed you, Jen!”

“Loka! Mas na-miss kita! Akala ko hindi ka na babalik!!” Halos maiyak na siya.


”Shhh! Wag ka naman umiyak! See, andito na ko!!” Nag-yakap ulit kami. Ugh. I badly needed a friend.

”Halika, marami tayong pagk-kwentuhan!!” Hinawakan niya ang kamay ko.


Ngayon pa lang, alam ko na kaagad kung bakit sila naging bestfriends.

”Uhmm.. Jen?”

”Oh?”

”Bakit ba lahat sila nginigitian ako?”


”Tinatanong mo ba talaga yan?”

Tiningnan ko siya ng ”DUUUUH?”-look.


”Ugh. It’s their sign of respect! Para namang di ka sanay!”

“Respect… Sa?”

“TANGE. Syempre, wala pa ring naka-agaw sa trono mo sa President ng Student Council no! Ikaw, nag-bakasyon ka lang sa US, ulyanin ka na!”

Oh-kaaay. Instant SC President ako. O__O


Ni minsan, hindi ko naabot yun sa US. Hanggang secretary lang ako.


Well,si Sephie yun eh. She deserves it.

Sobrang laki talaga ng pag-hanga ko sa kanya.. Wish I could be like her.


Nasa may pintuan na kami ng room.

”Uhhh.. Sephie?”

”Yeah?”

”Hindi ka ba.. Naiilang?”

”Huh? Bakit naman?”

”Classmate natin si Kai..” She whispers.


”Naku! Wala na yun. Nukaba.” I smiled.

“Talaga?” She looked delighted.

“Uh-huh.”

“Akala ko, habang buhay ka nang magmu-mukmok! Halos suicidal ka na nga eh!!”


Hindi na ako naka-sagot nun.. Ngumiti na lang ako.


Pag-pasok ko, biglang may pumutok na party poppers.

”WELCOME BACK PRESIDENT!!” They shouted in unison..

WOW.

May nag-abot sakin ng flowers..


“Uhh, para saan ‘to Mona?” Natandaan ko ang pangalan niya. Hayy.

”Welcome gift namin. Akala talaga namin aalis ka na.. Tsaka akala namin hindi mo makakayanan ang break-up niyo ni Kai. Kaya sobrang masaya kami nung nalaman namin na enrolled ka pa rin dito!!” Nag-group hug kami.


”Wait!! Umi-iyak na si Sephie!!” Sigaw ni Jen.


Shocks! Umi-iyak nap ala ako! I’m so weak!


Ngayon lang kasi ako nakaranas ng ganitong affection galing sa isang klase. Parang outcast ako sa university sa US eh, hindi ko classmate si Shirley.

Ngayon alam ko na kung bakit hindi na bumalik ng US si Sephie. It’s way better here.

”T-Thank you guys..” Yun na a]lang ang nasabi ko. Sana, nararamdaman mo ang nararamdaman ko ngayon Sephie. Kambal tayo di ba?

Lahat sila mabait sa’kin, tinatanong kung anong nangyari sa US.. Sinagot ko naman.


I had to lie..


Mostly, ang tanong nila eh kung naka-move on na raw ba ako.


Nagpakilala na kami.

”President first.” Nginitian ako ng teacher. Okay, ako raw.


”Uhmm. Hello, I’m Seraphine Scott.. Call me Sephie.. And.. Uhmm. Don’t be shy to approach me. ^__^” Pumalakpak sila. Haha! Embarassing.


”Ang formal mo! Haha!” Sabi ni Jen. Seatmates kami.

Nag-klase kami ng konti.. Hindi naman ako masyadong nahirapan, may mga lessons na na-tackle na namin.. Medyo advance yung tinuturo sa US.

Ang galing, kumportable na kaagad ako.

Sa school, sa classroom at lalong lalo na sa mga classmates at teachers.

Sabi ni Mommy, mababait daw talaga ang mga Pilipino.


But I didn’t expect them to be this kind. Really, really kind!


“Sephie! Dating gawi ha?” Uhmm. Gawi?

“Huh?” I pretended that I didn’t hear anything.

“DUUUH~ Break na! Dun tayo sa dating tambayan natin!!”

“AAAAAAAH! Okay! Haha!”


Okay, isip. Isip.


Lightbulb!! Nabasa ko yun, dun sila palagi nagpa-pahinga sa garden sa may likod ng gymnasium pagkatapos kumain..


Sephie peaceful places. Pareho siguro sila ni Jen.


Okay, kailangang wag akong lalayo kay Jen. Di ko alam kung paano pupunta dun. >__<


Nag-punta kami ng cafeteria. Hmm. Di ko masyadong alam yung mga ulam, pero si Jen ang umorder  nung ’favorite’ food ko raw.


”Tadaaaaaaaa! Adobo ^___^” Adobo?

”Thanks!” Ah! Pinrepare na ’to ni Mommy, twice sa bahay!


And I don’t argue about it’s taste. Fave ko na rin ‘to. *Q*


Pagkatapos naming kumain, papunta na raw kami sa tambayan namin.
I wonder what it looks like.

Lalim ng iniisip ko.. Naka-lampas na kami sa gymnasium. Nakikita ko na yung trees!!!


Again, someone hugged me from behind. Oh, Jen.


“Hey Jen! Stop hugging me! Kanina ka pa!” I giggled.

But then, I saw Jen in few meters ahead of me. If she’s there, then who’s……








“I’m sorry for what I’ve done, babe! I missed you so much.”