Harry pov
Toen ik klaar was met praten bleef het stil, plotseling voelde ik nog een klein kneepje in mijn hand, toen verslapte ze.
'fak, jongens help, ze moet hier weg, ze moet naar het ziekenhuis' riep ik
toen Zayn en Louis verschenen pakte Zayn Cecilia op en tilde haar weg naar de gang, Louis ging naast me zitten en keek me medelijdend aan.
'sorry dude, maar we kunnen nu niks doen, alleen wachten' zei hij en sloeg een arm om me heen, dat werd me te veel en ik barstte in snikken uit 'ze was zo aardig' zei ik 'ik weet het, dat vinden we allemaal' zei Louis, we hoorden de ambulance aankomen en we liepen naar de voordeur toe, daar was Niall aan het bellen, Liam zat er verslagen bij en Zayn hield Cecilia vast 'Zayn? mag ik?' vroeg ik aan hem, hij knikte en gaf Cecilia aan mij, Louis deed de deur open en ik bracht haar naar de ambulance toe.
'is er familie van haar bij?' vroeg een van de ambulance broeders
'nee, alleen haar beste vriend is hier' zei Louis en wees mij aan
'als je wil mag je mee, omdat er geen familie bij is, is er familie ingelicht?' zei hij tegen mij
'ik ga wel mee, Niall belt haar broer nu' antwoordde ik
ik stapte samen met de man in en we reedden weg, op naar het ziekenhuis.
Niet veel later waren we bij het ziekenhuis en werden we uit elkaar gehaald, ik moest in de wachtkamer wachten terwijl de dokter met Cecilia een kamer inging, niet veel later arriveerde de ander jongens ook, zwijgend zaten we naast elkaar, en dat was bijzonder, normaal praat er altijd wel iemand, maar nu niet, iedereen was in gedachten. De deur waar Cecilia door was gegaan ging open en ik keek de dokter aan die in de deuropening stond 'en??' vroeg ik bang voor het antwoord 'ze is stabiel, maar als ze over 1 maand niet wakker is dan moeten we de stekkers er uittrekken, als ze dan nog wakker zou worden, zou ze niks meer kunnen en niemand meer herinneren en na 3 dagen zal ze zelf sterven omdat haar lichaam lui wordt en alles stopt' vertelde hij.
Een getinte jongen kwam de wachtkamer in stormen, als hij niet de zelfde gezicht treken had en de zelfde haar kleur zou ik hem niet herkend hebben, maar het was zeker dit was de broer van het meisje dat nu weer in het ziekenhuis lag door 5 jongens die samen de band One Direction vormen.
'heey, jij bent vast Jake' begroette ik hem
'hoi' antwoordde hij met een gebroken stem, ik had medelijden met hem, hij was even oud als ons en moest voor Cecilia zorgen.
'wie zijn jullie?' vroeg hij
'wij zijn, Harry, Louis, Zayn, Niall en Liam' zei Liam tegen hem terwijl hij ons een voor een aanwees
'zij jullie de nieuwe jongens in haar klas?' vroeg hij
'jup dat zijn wij' zei ik
'nice, ze was de laatste tijd zo alleen en toe laatst kwam ze helemaal vrolijk thuis, normaal komt ze somber thuis en gaat ze naar haar kamer toe' zei Jake met een glimlach op zijn gezicht
'ik ben blij dat we zo'n invloed hebben op haar' zei Niall
'maarree, hoe is het met haar' vroeg Jake terwijl hij de dokter aan keek
'ze is stabiel, maar als ze over 1 maand niet wakker is dan moeten we de stekkers er uittrekken, als ze dan nog wakker zou worden, zou ze niks meer kunnen en niemand meer herinneren en na 3 dagen zal ze zelf sterven omdat haar lichaam lui wordt en alles stopt' vertelde de dokter op nieuw, ik zag dat er iets brak ik Jake en ging naast hem staan en sloeg een arm om hem heen 'kom, ga even zitten' zei ik en leidde hem naar de stoelen.
'jullie kunnen over een kwartiertje naar haar toe' zei de dokter en liep weg.
We hadden afgesproken dat eerst Louis en Liam zouden gaan, daarna Niall en Zayn en als laatste zouden Jake en ik gaan zodat wij als langste konden blijven.
Dus toen er een zuster kwam melden dat we naar Cecilia toe mochten stonden Louis en Liam op en niet veel later gingen Niall en Zayn, toen hun terug kwamen namen we afscheid want hun zouden nu naar Zayn's huis gaan terwijl ik met Jake mee zou gaan.
Met z'n tweeën liepen we naar binnen en gingen naast haar bed zitten, ik durfde niet naar Cecilia te kijken dus keek ik naar Jake zijn gezicht.
Na 5 minuten had ik nog steeds niet gekeken, bang voor wat ik zou zien 'Harry? ik moet gaan, eten klaarmaken, hier is ons adres' zei Jake en gaf me een papiertje 'dankjewel dat ik bij jullie mag eten enzo deze week' antwoordde ik dankbaar en nam het papiertje aan, Jake stond op en liep weg.
Daar zat ik Harry Styles, de jongen die altijd aan het flirten is om dat hij bang is om echt verliefd te worden op iemand, je kon die gene altijd kwijt raken, nu was ik verliefd geworden, ik kon er niks aan doen en als ik van het ergste moest uitgaan was raakte ik mijn eerste echte liefde kwijt.
Voorzichtig keek ik op zij naar Cecilia, ze lag vredig, het leek of ze sliep, dat deed ze ook maar heel diep, misschien wel te diep, allemaal door mij.
Ik begon te huilen en kon niet meer stoppen.
