even een Louis pov
waarom??
hij is de beste vriend van harry dus wou hem sowieso
even een hoofdstuk geven, ik vind dit het geschikte moment.
Louis pov
Harry was niet meer vrolijk en levendig als normaal maar was in zichzelf en depressief.
Ik voelde zijn pijn en had medelijden met hem.
Vandaag zouden we ons eerste interview weer hebben, we hadden Harry zo ver gekregen dat hij mee zou gaan.
Het interview begon heel normaal maar na een paar minuten ging het onderwerp over naar Cecilia.
De eerste vragen waren nog wel te doen, maar ik zag aan Harry dat hij het niet fijn vond.
'en hoe zit het met je nieuwe vriendin?' vroeg de interviewer aan Harry
'ehm....' zei hij en was daarna stil
de interviewer keek hem verwachtings vol aan
'nou eehmm...eehhm.........' Harry kwam niet uit mijn woorden en begon zacht te huilen,
hij stond op en liep naar mijn zijn kleedkamer.
Niall en ik stonden te gelijk op en liepen weg.
Niall deed de deur open en we zagen Harry in elkaar gedoken in een hoekje.
Hij was gebroken, we hadden een grote fout gemaakt hem hier naar toe te maken.
Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten, ik sloeg mijn arm om hem heen en zei niks, Niall ging aan de andere kant zitten.
Zo zaten we daar een poosje tot dat Zayn en Liam binnen kwamen, toen Harry zagen zitten met ons er naast liepen ze naar ons toen en gingen tegen over ons zitten.
'het spijt ons bro, we hadden je niet mee moeten nemen hier naar toe' zei Zayn
Harry keek op en glimlachte waterig naar hem 'het is al goed' hij stond op en trok ons overeind.
Toen ik oogcontact maakte met hem, zag ik dat het niet goed ging met hem.
Cecila moest echt wakker worden, anders zou Harry zichzelf waarschijnlijk iets aan doen en dat mocht niet gebeuren.
