Cecilia p.o.v
ik probeerde mijn ogen open te doen, maar het lukte niet, toch was het anders dan eerst.
net was ik bang, ik had het gevoel dat ik maar bleef vallen en vallen in een bodemloze put.
nu was ik kalm en viel ik niet meer, ik kon zitten en staan, het was bijna normaal behalve dat alles
zwart was dat was niet normaal maar ook dat was veranderd eerst was hetharde zwart, nu was het
een zachte zwart.
Ik hoorde stemmen en ik zag gezichten verschijnen, het waren de jongens en mijn broer.
ze waren aan het praten, waarover kon ik niet horen, maar ze klonken bezorgd.
waarom?? het was nu zo rustig, hier zou ik best wel willen blijven, de rust beviel me wel.
'nog 1,5 maand anders is het voorbij' zei Jake, wat bedoelde hij?
'ik heb ergens gelezen dat als je tegen iemand praat dat de kans groter is dat diegene weer uit de coma raakt' zei Harry, ze hadden het over mij.
'geloof je dat?' zei mijn broer, ja dat was mijn broer, eerst zien en dan pas geloven, dat was altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.
de stemmen werden zachter, neee niet weggaan, ik hoordde niks meer en begon te huilen.
'waarom huil je?' vroeg een zacht stemmetje aan me
ik keek op en zag een klein meisje staan, ze glimlachte naar me en herhaalde haar vraag ' waarom huil je?'
'ik weet het niet, ik wil hier blijven het is zo rustig maar ik wil ook weer terug naar de jongens en mijn broer' antwoordde ik haar
'ik kom je helpen, je mag weer naar ze toe, dat is al besloten, maar je moet het wel zelf doen' zei ze 'kom mee' en ze pakte mijn hand
we liepen naar een plek het leek op een plas met water, toen we dichterbij waren zag ik dat het heel diep was maar ik kon mezelf zien,
ik lag er bij alsof ik gestorven was, en de jongens en mijn broer zatten naast mijn bed naar mij te kijken.
'w w wa wat is dat?' vroeg ik aan het meisje
'hierdoor kun je terug, je moet je adem in houden 5 minuten lang, en dan zul je terug zijn bij hun' antwoordde ze mij
'maar waarom ben je hier? kun jij niet meer terug?' vroeg ik aan haar
'nee, als ik terug ga zal ik sterven, ik zou hier moeten blijven' dat waren haar laatste woorden toen was ze weg
ik keek naar benden en zag de jongens weg lopen
