Good girls, do bad things

Een dodelijke blik

De collegezaal zit behoorlijk vol, ik wurm me tussen de mensheid in en neem ploffend plaats. Moeizaam haal ik mijn laptop uit mijn tas en grijp naar een pen en kladblok. Mijn ogen voelen als lood aan, mijn gewrichten lijken echter samengetrokken, ik leek overal last van te hebben. Even blijf ik stom voor me uitstaren, de verlichting doet nu zelfs pijn aan mijn ogen, vermoeider kan ik niet worden. Ik plaats mijn vingers op mijn slaapen en masseer deze als het ware. Een bekeken gevoel dringt tot me door, toch kijk ik niet op of om. "He gaat het wel met je?" Klinkt een grove mannelijke stem op een bezorgt toontje. Voorzichtig haal ik mijn vingers van mijn slapen af en kijk hem aan. Ik trek mijn wang samen die een glimlach moet voorstellen. Gaat prima. Breng ik gemaakt naar buiten. Hij kijkt me doordacht aan. "Je ziet er alles behalve prima uit." Brengt hij voorzichtig naar buiten. Vermoeid maak ik een klein zacht lachje. En bedankt voor het compliment. Als hij ziet dat ik er om kan lachen ontspant zijn gezichtsuitdrukking. "Ik bedoelde het niet zo.." Het is al goed. Even glimlach ik nog naar hem en open een bestand op mijn laptop. Tijd om college te volgen.

Weken verstreken, ondertussen had ik de namen van de dames al te pakken. Belinda en Celin. Alleen was het niet duidelijk wie of wat ze waren.

"Shar, kom eens kijken." Verveeld kijk ik Zakaria aan. Hoezo moet ik komen kijken? "Kom dan, misschien zie jij het ook." Zegt hij op een best geirriteerde toon. Ik slaak een zucht uit vermoeidheid en loop op hem af.
Het spul wat hij snijdt lijkt niet compleet. "Ik mis een halve kilo." De irritatie in zijn stem overheerst. Heb je goed gesneden en goed gewogen? Hij geeft me een blik waarvan ik wil geloven dat die doden kan.

De volgende dag loop ik het pand in, Rosa en ik groette elkaar kort. Waar is Benito? Vraag ik haar. "Hij is boven in gesprek." Ik knik en huppel de trappen op, in de hal tref ik Zakaria. Ik hef mijn hoofd als aanduiding 'wat is gaande?' "Hij brengt die kilo's zelf maar." De toon waarop hij spreekt staat me niet aan.

Benito is druk aan het telefoneren als ik in de opening van zijn kamer sta. Hij wenkt met zijn hand dat ik alvast tegenover hem moet plaatsnemen. Zoals ervan me gevraagd wordt neem ik plaats. Het gesprek dat hij voert is in het Italiaans, het aantal jaren dat ik bij Benito werk heeft ervoor gezorgd dat ik de Italiaanse taal een beetje beheerste. Ik kon uit zijn gesprek opmaken dat hij naar Italië zou gaan. Als hij na enkele minuten zijn gesprek beëindigd kijkt hij me strak aan.

Ik leg hem uit dat Belinda en Celin twee dames zijn die met een paar van de loopjongens contact heeft. Hij knikt erg bedachtzaam. "Zoek uit waarom, niet alleen loopjongens maar ook Timo zei je. Zit meer achter." Zegt hij streng. Ik knik als teken dat ik de opdracht zal uitvoeren. "Bonita, morgen vroeg vertrek ik naar Italië. Zou je voor mij auto kunnen regelen?" Vraagt hij me terwijl hij wat te drinken voor ons inschenkt.