Good girls, do bad things

Spoor 14

"Nog steeds aan het werk?" Nee. "Wat doe je dan hier?" Ik draaide me om en keek hem recht in zijn ogen aan, hoogst waarschijnlijk het zelfde als jou. Antwoord ik heb bijdehand. "Je bent me er wel eentje zeg." Zegt hij op zijn beurt verveeld. Omdat ik niet geil van je werd? Zonder op zijn antwoord te wachten keek ik weer naar de donkere lucht. "Je toont geen enkele emotie. Zelfs niet toen je die klant binnen haalde en zo een klant binnen halen is in principe gewoon promotie maken." Heel even keek ik hem aan, werk is werk, niks leuks aan. Zolang de zaken blijven lopen en het geld blijft rollen, ben ik tevreden. Hij keek me aan alsof hij water zag verbranden. "Als ik jou op straat zou tegen komen zou ik durven te zweren, mijn hele lichaam in het vuur durven te gooien en beweren dat jij geen vlieg kwaad zou doen. Je bent vrouwelijk, je kleed je totaal niet als.. Je valt eigenlijk niet te omschrijven." Bracht hij op een toon uit alsof hij onder de indruk was. Jij doet in ieder geval je best om wat aan je versiertrucjes te werken, alleen jammer genoeg moet je het verpesten door mij te bespioneren. Ik weet dat dit een opdracht is, je moest me achtervolgen kijken waar ik heen zou gaan. Ik heb de opdracht gekregen zodat Benito zag of ik wel te vertrouwen was. Jij bent het hondje en gaat inderdaad kijken waar ik heen ga. Ontdekken of ik geen verraadster ben en of ik wel eerlijk te werk ga. Heb ik het een beetje in de goede richting. Ik zag de blik in zijn ogen verstrakken, hij wist zich geen houding aan te nemen, snel probeerde hij zich te vermannen. "Als je niet te vertrouwen was geweest, dan hadden ze je allang neergeknald." Zij hij vastberaden. Die klant van der net was geen klant, alles was een test isn't? Hij kwam dichter tegen me aanstaan en draaide wat rondjes om me heen. Hij bekeek me enkele keren van top tot teen, zoals eerder deze avond. "Slim, heel slim. Dat zou je toch nooit achter een dame zoals jou zoeken." Bracht hij sarcastisch naar buiten. Ik heb het je al eerder gezegd, en je zult het nog vaak gaan horen. Maar, onderschat mij niet, onderschat mij niet. Zei ik op mijn beurt verveeld. "Vertel me Shahira, hoe komt het dat je zo op je hoede bent?" In dit wereldje moet je op je hoede zijn, of loop ik achter? "Je neemt veel risico's dat begrijp je?" Als ik zelfs begrijp, dat jouw achterlijke vragen een test waren, die klant mijn toets was en dat jouw achtervolging voorspelbaar was, denk je dan werkelijk dat ik niet inzie dat ik risico's loop? Vroeg ik hem gemaakt verontwaardigd. "Ik geloof niet dat jij niet eerder voor iemand anders hebt gewerkt dan alleen Benito." Zei hij wantrouwend. Dan rest me maar een ding te zeggen, doe je research beter. Als je me bij deze even excuseert, ik ga slapen. "Waar woon je, ik breng je wel." Vroeg hij geïnteresseerd Spoor veertien. Antwoord ik hem alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "Je bent gewoon een zwerver?!" Riep hij gechoqueerd uit. Je dacht toch niet dat ik zomaar kwam werken? "Je maakt grappen, dit kan niet!" Ze hij nog steeds alsof hij zojuist de schrik van zijn leven meemaakte. Nogmaals, doe je research beter. "Denk je dat ik je in een trein laat slapen? Je bent gek man!" Zijn toon gaf enkele bezorgdheid aan.
Weer sloeg ik mijn hoofd achterover, 'Nora denk, denk hoe haal je jezelf hieruit?' Ik red me prima, heb ik heel mijn leven gedaan, jou ken ik net een paar uur en je wilt verandering in de sfeer brengen? Als ik genoeg heb, huur ik een huis, koop ik een bed, geen zorgen.
Zonder op enkele reactie te wachten liep ik naar spoort veertien.

Vermoeid naam plaats op een bankje in de afgesloten ruimte.
Mijn hoofd leek op ploffen te staan. Duizenden gedachtes schoten er door mijn hoofd heen, de komende week kon ik niet naar huis, te veel risico. Met het wisselgeld in mijn broekzak liep ik naar de telefooncel, Dounya moest voor de tweeling zorgen zolang ik weg was. "Ja?" Dounya, met mij. Luister, ik heb niet veel geld, ik ben een tijdje weg. Tot die tijd zorg je voor iedereen thuis, hoor je me? Zei ik op een strenge toon. "Waar ben je dan?" Haar stem was nog steeds erg schor en aan haar toon te horen was ze erg moe. Ergens waar jij je niet druk over hoeft te maken. Zeg tegen mama, dat ik gauw terug ben. "Mam wilt je nooit meer zien." Zei ze nu met een wat heldere en serieuzere stem. "U heeft onvoldoende tegoed voor dit gesprek, de verbinding wordt nu verbroken."

Verslagen liep ik het telefooncelletje uit, nam weer plaats in de afgesloten ruimte en bleef daar versteend zitten tot het licht werd. Met een bonkend hoofd, steken in mijn zij en voeten die liepen op stiletto's waardoor deze werkelijk bijna niet meer uit te houden waren liep ik naar school.

Moeizaam volgde ik mijn lessen, althans ik probeerde deze te volgen. Eindelijk brak de pauze aan, ik wurmde me tussen alle mensen in zoekend naar Marcel. Ik trof hem in een hoekje met zijn oordoppen in naar buiten kijkend. Zonder pardon trok ik een oordopje uit zijn oor. "Hey Nora." Zei hij opgewekt. Hey. "Wat zie jij eruit zeg. Gaat het wel goed met je?" Vroeg hij minder opgewekt en ietwat geschrokken. Wat denk je zelf? "Jezus zeg, dit is niet gezond hoor je me?" Zijn toon gaf duidelijk aan dat hij bezorgd maar ook erg geschrokken was. Luister, ik kan een tijdje niet in de hood zijn, ik trok twee briefjes van vijftig te voorschijn en gaf deze aan hem. Marcel, ik vertrouw je, geef deze aan mijn moeder. Je stopt ze in een envelop en gooit ze in de brievenbus. "Verdomme Noor, wat is er allemaal aan de hand?" Niks, luister naar me. Je zorgt ervoor dat je Dounya alleen treft op straat, ze moet wat kleding, lingerie en schoenen van mij aan je geven. Maar let op, mijn moeder mag hier geen lucht van krijgen! Je geeft me deze op school. "Noor.." Probeerde hij nog. Marcel ik vertrouw op je, zonder op een reactie te wachten liep ik weg.