HERŞEY GİZLİ

1.Bölüm#

Sabahın erken saatleriydi.Çalan alarmla uyandım.içimde garip bir heyecan ve korku vardı.

Ya okulun ilk günü kötü geçerse? ??!
Evet,okulun ilk günü.Ama daha kötü olan şey başka bir şehirde olduğum okulun ilk günü ama iyi bir yanı da var.Eski şehrimizdeki en yakın arkadaşım 1 sene evvel buraya taşınmıştı  ve bu sene aynı okuldayız.Ve de aynı sınıfta...
Hemen apar topar giyinip mutfağa geçtim.Annem çoktan kahvaltısı hazırlamış,bizi bekliyordu.Babam da benden 5-10 dakika sonra masaya oturdu.Beraber güzel bir kahvaltı ettik. Annemle sohbet ediyorduk;
--- Anne biliyor musun Bengü hemen iki sokak altımızda  oturuyor.
--- Ee güzel haber bu Su'cum. Artık özlemezsiniz birbirinizi.
--- Evet, en güzeli de ne biliyor musun? Aynı sınıftayız. En azından sınıfta tanıdığım biri var.
--- Tamam o zaman. Okula geç kalma daha ilk günden. Hadi bakalım kalk, kalk ,kalk.
--- Tamam anne sizi seviyorum. Bana şans dileyin.
---İyi şanslar kızım.Bizde seni seviyoruz.
---Baba n'oldu,bugün hiç konuşmuyorsun?
---İşe geciktim kızım. Hızlıca yemek yedim şimdi çıkacağım.İyi şanslar meleğim.
---teşekkürler babacığım.
Son hazırlıklarımı da yapıp çıktım.Yürüyordum.Okulum evimizden biraz uzaktı fakat yürüyerek gidebilirdim.Yürür-
ken yanımdaki bir cafeden o kadar güzel koku geliyordu ki kendimi içeri atmadan duramadım.Cebimi yokladım.Paramın olduğunu fark edince hemen fırından yeni çıkan keklere yöneldim.Yanımda duran şirin bayana "kaç lira acaba?" diye sordum.Bayana kanım ısınmıştı ve gayet güler yüzlü ve sevecendi."Senin için 2 tanesini ücretsiz verebilirim."dedi.Benim ağzımdan bir anda "gerçekten mi?"sorusu döküldü."Evet,yoksa istemiyor musun?"dedi bayan.Bende "Hayır,tabiki de isterim."dedim ve iki tanesini aldım.Şirin bayana teşekkür edip cafeden ayrıldım.
Yoluma devam ettim.Okula yaklaştığımda içimde garip bir his vardı.Acaba o his korkumuydu? Ya en yakın arkadaşım başka bir arkadaş bulduysa kendine...
Gerçekten korkmaya başladım ve öyle olmaması dileğiyle yoluma devam ettim.Okula sonunda ulaştım.Heran bir sorun çıkabilirdi.Ama korkmadım ve devam ettim.Okulun içine girdiğimde mükemmel olduğunu fark ettim.Hemen koşar adımlarla sınıfıma çıktım.Sınıfta daha Bengü sınıfa gelmemişti.Hemen boş bir sıraya geçip oturdum.Karşımda oturan yakışıklı bir çocuk vardı.Havalıydı da.Caprazimda da birkaç kız vardı. O çocuğa bakıyorlardı. Sanırım hoş buldular. Böyle düşünceler  kurarken Bengü içeri girdi. Beni görünce hemen yanıma koştu.Birbirimize sarıldık. Onu gerçekten çok özlediğim aklıma geldi. Bengü biraz salaş ve tatlı bir tiptir ama ona bayılıyorum. Daha çok sokak tarzı bir kızdır. Olsun ben onu seviyorum.Biraz sohbet ettikten sonra sınıfa girdiğimde gördüğüm çocuktan bahsetti. Adı Poyraz'mış. Ve Bengü ondan hoşlanıyorumuş.Bunu duyduğuma pek sevinmemiştim çünkü Poyraz'ı bende hoş buluyordum.Ama Bengü onu daha  çok hoşlanıyorumuş.Sesimi çıkarıp bir şey söylemedim.Ama Poyraz'la tanışmak istiyordum ki tenefüste tanışmıştık.Bengü tanıştırmıştı.Poyraz bana ufak bir göz kırptı.Bende gülümsedim.Bengü ona açılmaya karar vermişti.Ama bir türlü açılamıyordu.Poyraz beni her gördünde göz kırpıyordu.Ben de şüpehelendim.Ama aldırış etmedim.Teneffüste lavabonun yerini ararken kendimi hiç kimsenin olmadığı bir yerde olduğumu fark ettim.Bakınırken Poyraz'ın bana yaklaştığını fark ettim."Selam" diyerek yanından geçip giderken kolumdan tutup beni duvara yasladı.Kolunu da duvara koyarak gözlerimin içine baktı.Kafamı kaldırıp baktığımda gözlerinin içi parlıyordu.Birbirimize bakabildik sadece. Birşey söyleyemedim.Çok şaşırmıştım.
---Poyraz ne yapıyorsun biri görecek şimdi.
---Görsün ne olacak ki?
---Poyraz bırak beni!
  Derken merdivenlerden biri geldi.Poyraz'a "Neredesin knk ya seni arıyorum."dedi. Poyraz'ın elini çektiğini fark ettiğimde oradan ayrıldım.Arkadaşı beni görünce biraz sustu.Takı Poyraz konuşana kadar,"Buradayım Ateş"dedi.Ateş konuşmasına kekeleyerek devam etti."Be-ben böldüysem özür dilerim"dedi.Poyraz'da "hayır" dedi."Hadi gidelim".İkiside giderken Poyraz durup "daha bitmedi"deyip benim yüreğimi hoplatmayı başardı...