çığlığın sesi

STEFAN VE BEN

STEFAN VE BEN  Bölüm Altı                

           Sabah ilk defa mutlu bir şekilde kalktım, jeremy jeremy benim kardeşim hayata dönecekti.Bir cadı tarafından belkide beni kandırıyorlardır.Belkide böyle bişey olmayacaktır.Bizim dünyamızda cadı,vampir avcısı,vampir olamaz ama var.Bunlara inanamıyordum.Kapının tıktıklamasıyla kendime geldim.Annem gelmişti;

             -Tatlım kahvaltı hazır hadi ayrıca okul aradı bugün kitapları almaya gidicekmişsiniz.

             -Tamam annecim üstümü giyinip aşağı iniyorum.

             Üzerime mor yarım kollu tişörtümü,altıma dantelli kilotlu çorap onun üzerinede okul eteğimi giydim, son olarak üzerime gri uzun kollu bir ceket giydim.

             Yatağı topladım ve aşağı indim. Kahvaltıda annem krep yapmıştı.Belki bugün okulda Stefan ' ı görürüm diye heyacanlanmıştım.Kahvaltıyı yaptktan sonra dışarı çıktım.

                  Kat ordaydı okula gelene kadar dün olanları anlattım.Rose okula erken gitmiş.Kitapları müdür yardımcısından alıyorduk.Kat arabayı parketmek için gitti ben müdür yardımcısının yanına gittim.

        -selam Alex.Aman Tanrım bu Stefan' dı.

         -Selam Stefan.

         -Çok güzel görünüyorsun.

         -Teşşekkür ederim sende çok yakışıklı olmuşsun.Aman Tanrım ben nediyordum Stefana çok yakışıklısın diyordum aaa şimdi benim manyak bi sapık olcağıma düşünücek.

         -Teşşekkürler bi yardımım felan dokunursa herhan gibi bir konuda numaram.

         -aoh harika olur.Telefonumu çantamdan çıkardım ve kağıttaki numarayı yazdım ve çaldırdım.Benim de yardımım dokunursa pek sanmam ama bu da benim numaram. Beraber güldük.

          -Yardıma gerek yok seninle konuşmak benim için bir zevk.Aman Tanrım bu çocuk çok şirindi.

           -Teşşekür ederim senle konuşmak beni çok mutlu eder.

           -Sonra görüşürüz Alex.

           -Görüşürüz stefan.Benim ve kat' in kitaplarını aldım. Biraz ilerledim.Arkama baktım Stefan bana bakarak gülüyordu ben de ona baktım güldüm ve el salladım.tam ilerliyordum önüme Ross çıktı.

           -Beni korkuttun arkana bakma düz ilerle kantin in oraya doğru ilerle Ross.

           -Tamam. Boş bulduğumuz bi masaya oturduk ordan kat' de geldi.

          -Noluyor.

          -Stefan çok tatlı bana seninle konuşmak bir zevktir dedi.Daha sonra jeremy olayını anlattım.

         -Ne Jeremy hayata geri mi dönücek.

        - şışşşşşşşşş.

        -Tamam özürdilerim, Stefan geliyor Alex.

       -Ne.

       -Selam kızlar. 

       -Selam ben Ross. 

       -Ben Kat.

      -Tanıştığımıza memnun oldum,bende Stefan.

      -Biz de.

      -Alex bi dakika konuşabilir miyiz?

      - Tabi.

      -ımm yarın arkadaşım bir parti veriyor gelmek ister misin?

      -Tabi, seninle gelmekten zevk duyarım.

     -Buna çok sevindim. 

     -Bende.İkimizinde yüzü gülüyordu,eminim çok yakışıyoruzdur.

     -Ben sana saatini atarım.

    -Tamam.

    -O zaman okulda ve partide görüşürüz.

    -Tabi. Stefan ordan uzaklaştı.Ross; 

    -Saçının rüzgarda dağılmasından hoşlandı galiba dedi. Beraber güldük.

   -Seni seviyo dedi Kat.

  -Bende onu. Birbirimize gülümsedik.Yarın için bir elbise seçmem gerek.Eve geldik.Kapıyı açtım.

   -Merhaba kızlar açmısınız bir şey hazırlayıyım mı?

   -teşşekürler Bayan BOWN tokuz.

  -Anne biz yukarı çıkıyoruz.

   -Tamam tatlım.  

      -Şimdi bi bakalım kırmızı bi elbisem var hem kırmızı romantiği gösterir.

      -Başka.

      -Beyaz var.   Yeşilİ dememe bile izin vermeden elbiseyi elimden çekip aldılar.

      -Evet seçilen kırmızı harika.  Akşam 12 olmuştuherkez uyuyorsu sesizce aşağı indim.Evin anahtarını aldım ve dışarı çıktım.En sonunda mezara gelmiştim.Adela ve Isobel mezarın başında bekliyorlardı.Çok mutluyum kardeşim kardeşim hayata geri dönecekti.Yanlarına geldim.Tabutu açtık.Isobel uzun sürece baktıktan sonra bana döndü ve;

      -Çok üzgünüm Alex ama kardeşin çok kan kaybetmiş.

      -Yani?!

     -Yani hayata döndüremem ,döndürsem de hemen ölür çok üzgünüm.

     -Nasıl ya ama ama sen demiştinki.    Ağlamaya başladım.Beni umutlandırmıştılar onlara güvenmiştim.

     -Çok üzgünüm ALEX Isobel yapabilir sanmıştım.   Onlar gittiler bende onlardan 10 daka sonra gittim, kapıyı açtığımda annem karşımda duruyordu.Kalbim hızla çarpmaya başladı.Annem en katı sesiyle ki bu zor birşeydi çünkü annemin sesi çok ince;

    - Nerdeydin? Dedi.

    -Şe-şeyy ben.

    -Kekelemenin zamanı değil Alex neredeydin?

    -Anne ben dışardan ses duydum, Jeremy nin öldüğü günde böyle bi ses duymuştum.O yüzden duygulandım bakmak istedim özür dilerim bi daha olmaz.

    Annem benim yanıma gelip sarıldı.Ayrıca yavaş yavaş ağlıyordu.

    -Hadi git yat yarın okulun var ,hadi iyi geceler.

    -İyi geceler annecim diyip annemi öptüm,gidip yatağıma yattım.Hayal kırrıklığındaydım ama bununla yaşamayı öğrenmeliydim.Benim artık yeni bir hayatım vardı.Yastığıma sokuldum gözümden akan yaşı farketmeden uyumuşum...