My Step Brother

part 30

- Μερια Stiles -

Γυρνάω σπίτι και δεν βρίσκω κανέναν. Μα καλά που πήγαν;
Περνώ το τηλέφωνο μου στα χέρια για να καλέσω την Lucy και τότε βλέπω ότι το έχει αφήσει σπίτι. Έτσι αποφασίζω να πάρω τον Nate τηλέφωνο. Αλλά ούτε αυτός δεν μου το σηκώνει. Μέχρι που στο τέλος παίρνω την μαμά.

Μαμά: Stiles;

Stiles: ναι εγώ είμαι.

Mάμα: τι θα ήθελες αγόρι μου;

Stiles: να δεν είναι κανείς σπίτι και είπα μήπως ξέρεις που πήγαν;

Μαμά: εεε η Lucy με τον Nate δεν θα γυρίσουν έφυγαν για κάμποσες μέρες... Εεε δεν μπορώ να σου πω περισσότερα συγνώμη αγόρι μου όμως της το υποσχέθηκα...

Stiles: εντάξει καταλαβαίνω...

Έκλεισα κατευθείαν το κινητό και πήγα στο δωμάτιο μου. Έκατσα στο πάτωμα και άρχισα να σκέφτομαι τι έχει που αποφάσισε να φύγει.
Βάζω στοίχημα ότι κάτι θα έκανε με αυτόν το μπασταρδο τον Nate και δεν μπορεί να μου το πει ή χειρότερα έφυγε για πάντα μαζί του.
Τότε έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα δάκρυα.

- Μερια μου -

Πλέον είναι βράδυ όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ άλλο έτσι αποφασίζω να πάω στο σαλόνι.

Εγώ: Nate...

Nate: επ πως είσαι;

Εγώ: έχω υπάρξει και καλύτερα

Nate: έλα εδώ

Είπε και με έβαλε μέσα στην αγκαλιά του.

Εγώ: ο Νίκος που είναι;

Nate: βόλτα με κάτι φίλους του

Εγώ: άααα ωραία...

Nate: εεε με πήρε ο Stiles τηλέφωνο... Αλλά δεν το σηκωσα μην ανησυχείς

Εγώ: σε ευχαριστώ...

Nate: τι σκέφτεσαι;

Εγώ: το πως έφτασα ως εδώ

Είπα και άρχισα να καίω

Nate: έλα μην κλαις δεν σου κάνει καλό.

Είπε και με έβαλε μέσα στην αγκαλιά του.

Εγώ: θυμάσαι όταν ήμασταν μικρά;

Nate: Ναι...

Εγώ: μου λείπουν αυτές οι μέρες...

Nate: και εμένα μου λείπουν... Δεν έπρεπε να είχα φύγει ποτέ... Έκανα μεγάλη βελάκια... Έπρεπε να είχα σταματήσει τους γονείς μου... Έπρεπε να είχα μείνει για σένα...

Εγώ: όμως τώρα είσαι εδώ...

Nate: ναι είμαι και θα κάνω τα πάντα για να είσαι χαρούμενη...