Meantime Girl

♦ 7 ♦

A/N: HELLO HELLO HELLO GUYS!

Whew! ANTAGAL KO NAWALA! SOBRA!

I would like to extend my deepest apologies for being absent.. I was so busy at work. Whew. Treasure your time in school people, you'll never have it again. Take it from me. Haha.

Anyway, the worse part of my absence? I never worked on my story. Tsk. I lost my notebook guide on this. Although I knew how the story would go. It will take time to start from scratch.

So, I don't think I'm gonna be faster this time around on my updates. But what else is new right?

Wuhahaha.

But let's hope it's not for another 3 years again noh?? Yeesh.

Thanks to my new followers and readers! Thank you for reading my story though wala pa syang update!

You might wanna read back to the first Chapter again guys I edited the timeline for this and tagged it as mature.

So without further ado! Here's Meantime Girl Chaper 7! Enjoy!

+++

Chapter 7

Sabay na kaming pumasok ni Jason kinabukasan, sa bahay na kasi sya natulog.

“Diba may praktis kayo mamaya?” sabi ko sa kanya sa kotse.

Tumango lang sya, halatang kulang sa tulog. Kawawa naman.

Nagulat na lang ako ng pisilin nya ang pisngi ko sabay sabi. “Pero hindi na siguro ako a-attend, pinuyat mo ako eh.”

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!

Halos kapusin ako ng hininga sa bilis ng tibok ng puso ko.

Ang aga aga eh! Pinapawisan ako ng todo todo! HMP!

“Ah ok.” Sabi ko na lang at lumingon sa bintana. Whew. I need fresh air!

He dropped me off the front gate, kasi iikot pa sya sa likod ng school to park his car.

Ang ganda ganda na sana ng mood ko until…

“Uwaaaaaaa!” napasigaw ako sa hiya nang makita ang video sa youtube.

“Wow! Ang galing naman ng savior mo Mitch!”

“Oo nga! Kung hindi dahil sa kanya, malamang giniling ka na.”

Nasa classroom kami ngayon, nakapalibot sa laptop ni Irene at pinapanood ang video ng aking non-glamorous accident kahapon. May nag-video pala nung eksenang binuhat ni Kiko ang lupaypay kong katawang lupa.

“Uy! Ano yan? Patingin!”

“Yung aksidente ni Mitch kahapon.”

“Oh? May nag video?”

“Patingin! Patingin!”

Halos lahat ng classmates ko ngayon nakadungaw na sa laptop.

When Irene clicked on the play button again, tinakpan ko na ang mukha ko sa hiya, pero nakasilip pa rin ako through my fingers so I could watch the video.

Nakahiga na kami ni Kiko sa tabing kalsada sa simula ng video, nagsisilapitan pa lang ang mga estudyante at ang driver ng jeep tarantang taranta sa isang gilid. I was wrapped inside Kiko’s huge frame, lying on top of him. It looked like sinadya nya talagang matumba on his back to protect me from crashing onto the dirt. Maya-maya ay lumuwag ang kanyang pagkayakap sa akin to check my face pero unconscious na ako. SHET! NAKAKAHIYA!