"İki kişilik bıraktığın yükü ben tek başıma taşıdım,yoruldum,yine yolumdan şaşmadım,boğuldum yine yüzmeye devam ettim aynı denizde, kırdın,parçaladın göğüs kafesimi ben yine o parçalarımı toplayıp, birleştirdim,yine sana geldim,aşk sandığım adamın acı olucağını aklımın köşesine dahi yakıştıramazken.Sen bana acı oldun,yaşımdan da büyük acı oldun. Sana çıkan yollara engeller koydun hep,duvarlar ördün ben yine o duvarları kırdım,enkazın altında kaldım,yine sana geldim, senden başka gitmek istediğim bir yer yoktu.
Sen vardın,sen de ben yoktum. İmkansızdın,ben imkan aradım. Elim,kolum bağlıydı,yapacak birşeyim yoktu yine ben geldim sana.Eksik yanlarını,eksik yanlarımı tamamlamak istedim daha çok eksildim.Senin hayatında eksik yanların var sanarken,fazla benmişim anladım. Kaybettin, kaybettik.Sen sana küçük bir çocuğun masumiyetiyle bakan kadını,yüzünde ellerini gezdirirken elleri titreyen kadını,sırtınla oynarken tırnaklarıyla sırtına seni seviyorum yazan kadını, uyuduğunda başucuna şiirler bırakan kadını kaybettin. Sen,senin her gece dualarıyla üzerine örten kadını kaybettin.Sen kalbini sana adayan kadını kaybettin.Ben ise yüreğimi üşüten,saçlarıma sonbaharı getiren çocuğu kaybettim.
Büyüyüp seven, koruyan, sahip çıkıp,yarım bırakmayan bir adam olman dileğiyle hoşçakal."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Kırık kalpler durağı."
Short Story#hüzün #acı #beklemek #gelmekbilmeyenler #özlem #aşk
