Jenny verhuisd met haar ouders naar de stad Beacon Hills, een stad die in het eerste op zicht normaal lijkt. Maar als ze een op een avond een wandeling door het bos maakt komt ze er achter dat Beacon Hills alles behalve normaal is...
"Dit is waar de geur heen lijd?" vraagt Stiles die een wenkbrauw optrekt. "Ja, het stopt hier." zeg ik en wijs naar de grond waar ik op sta.
"Waarom zou hij hier heen gaan?" vraagt Lydia die even rond kijkt. "Zit hij misschien niet in dat huis daar?" vraag ik en wijs naar een groot huis. Het ziet er best verlaten en vervallen uit. Ergens komt het me wel bekent voor, maar ik kan het niet plaatsen.
Iedereen kijkt Derek aan. "Laten we maar gaan kijken." net zijn allen lopen we richting het huis. "Wacht even." zeg ik en stop met lopen. "Wat gaan we doen als hij er wil is? Gewoon aanvallen?" vraag ik en kijk de rest aan. "Zoiets..." zegt Stiles waarna ze allemaal weer door lopen. Derek opent de deur van het huis en loopt naar binnen. Het lijkt wel of hij helemaal niet bang is. Eerlijk gezegd vind ik oude, verlaten huizen best wel eng... Vooral als het donker is, gecombineerd met een volle maan.
Ik kijk even om hoog. De maan schijnt vel op mijn gezicht, dan kijk ik naar mijn handen. Een zucht verlaat mijn mond waarna ik de anderen achterna loop.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Eerlijk gezegd had ik jullie wel iets eerder verwacht." ik kijk om me heen maar zie niemand. "Maar goed, nu jullie er toch zijn... Laten we het dan ook maar gezellig maken."
Boven aan de trap staat opeens iemand. Aan zijn rode ogen kan ik zien dat het Zayn is. "Ik had nooit gedacht je ooit nog eens te vinden Derek. En al helemaal niet dat ik de kans zou krijgen om je kapot te maken." Zayn zet een stap naar voren waardoor het licht van de maan op hem valt. Dit is de eerste keer dat ik goed zijn gezicht kan zien.
"Ik heb je zus en moeder niet vermoord." zegt Derek op een rustige toon, maar ik kan merken dat hij alles behalve rustig is. Zayn begint te lachen. "Nee, natuurlijk niet."
"Maar weetje, ik ben niet boos op je. Nee, ik ben kwaad en ik wil mijn wraak. Een wraak die voor goed een gat in jou achter laat." gromt Zayn, hij springt in een keer van de trap af en staat dan recht voor Derek. "Wel lief hoor, hoe je een pack bij elkaar hebt geschraapt. En je gebruikt zelf mijn beta." Zayn kijkt mij aan.
"Waar is Skye?!" vraagt Jackson. "Skye?'' Zayn grijnst. ''Dat is waar ook, jij bent haar lieftallige vriendje. Wat is je naam ook al weer? Jackson toch?'' ''Laat haar gaan e-'' ''En dan leven we allemaal nog lang en gelukkig. Ik ken jouw methode wel, Scott McCall.'' zegt Zayn. ''Ik vroeg me al een tijdje af hoe een ware alfa er uit zou zien, maar om eerlijk te zijn val je wel een beetje tegen.'' zegt Zayn die even met zijn hoofd schudt. ''Okay, nu ben ik het zat.'' mompelt Isaac die op Zayn af rent. Zayn ontwijkt Isaac en gooit hem ergens tegen de muur aan. Nu gaan ook Jackson, Scott en Derek in de aanval. Ik zie dat Stiles en Lydia stiekem verder het huis in lopen, ik neem aan om op zoek te gaan naar Skye.
Isaac is al weer opgestaan en helpt de andere drie. En daar sta ik dan, geen idee waar ik heen moet. Mijn nagels staan nog steeds in mijn handen, ik denk niet dat het nu goed komt als ik zou veranderen. Niet met alle emoties die er op dit moment door me heen gaan.
*
''Omg, Derek gaat het wel?'' snel loop ik naar Derek toe, hij ligt op de grond met bloed over zijn hele gezicht. ''Het... G-gaat.'' mompelt Derek waarna hij wat bloed uitspuugt. Ook Scott, Isaac en Jackson zijn niet meer in staat om te vechten.
Ik ga rechtop staan en draai me om naar Zayn. ''Mijn eigen beta, verliefd op mijn grootste vijand.'' Zayn schudt lachend zijn hoofd. Ik grom even en zet een stap dichter naar Zayn toe, nu sta ik in het midden van een streep maan licht. ''Jenny, doe het niet.'' mompelt Isaac die probeert op te staan, echter zonder succes.
Ik voel mezelf veranderen in een weerwolf, ik grom nog een keer alleen dit keer veel duidelijker. ''Kom maar op. Laat het echte monster in je maar zien!'' roept Zayn. Ik ren op Zayn af en geef hem een trap tegen zijn knie. Dat lukt ook nog aangezien hij had verwacht dat ik iets anders zou doen.
Okay goed bezig Jenny, gewoon onverwacht zijn... Dan kan je zit misschien ook nog winnen ook. Het helpt natuurlijk ook wel dat Zayn al aardig gewond is door zijn gevecht met de andere vier.
Ik krab Zayn in zijn gezicht. Zayn gromt hard en pakt mij bij mijn middel, hij tilt me op en gooit me dan hard op de grond. ''Is dat alles wat je hebt? Een beetje schoppen en wat krabben?'' vraagt Zayn die me weer op tilt en dan weer hard op de grond gooit. Ik moet even happen naar adem.
Zayn staat boven me, hij wil me weer omhoog tillen maar ik trek snel mijn knie op, zo hard ik kan.
''Bitch!'' mompelt Zayn. Ik sta snel op schop Zayn in zijn maag waardoor hij op de grond valt. ''Ik denk dat ik misschien toch nog wel wat heb geleerd van die 'slappe' weerwolven.'' zeg ik.
Ik draai me even om om te kijken hoe het met de jongens gaat, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik voel hoe Zayn zijn klauwen in mijn onderrug zet en me op die manier een stukje van de grond op tilt. ''Wat je van hun hebt geleerd is kinder spel.'' fluistert Zayn in mijn oor, ik voel zijn warme adem in mijn nek. En eerlijk gezegd geeft het me de kriebels.
''Dat hoort niet thuis in deze wereld.'' Zayn gooit me op de grond. ''Ik vind het wel jammer, want weetje je bent mijn eerste beta. Maar goed, ik denk niet dat blond echt mijn type is.'' Zayn wil mijn keel doorsnijden, maar Derek houdt hem tegen door Zayn zijn arm vast te pakken.
''Je blijft van haar af!'' Derek draait Zayn zijn arm om en gooit hem dan op de grond. Ik ga meteen weer op staan, mijn blik glijd omhoog. Door een gat in het plafond en dak kan ik de maan zien. Dan richt ik mijn blik op Zayn die met Derek aan het vechten is.
Je kan merken dat Zayn het nu veel zwaarder heeft dan in het begin van te avond... Misschien kunnen we het dan toch..?
Het bloed loopt langs Zayn zijn gezicht, maar toch grijnst haar naar me. Ik ren op hem af en krab hem zo vaak mogelijk. Ik snap dus niet dat hij het fijn vind om mensen pijn te doen, om ze te vermoorden.
Zayn valt op de grond, maar toch ga ik door. Op dit moment heb ik mijn controle een beetje verloren. ''Jenny?'' hoor ik Derek zijn stem zacht. Meteen ben ik rustig. Ik ga recht staan en draai me naar Derek om. ''Je hoeft hem niet te vermoorden.'' zegt Scott die naast Derek gaat staan. Ik voel een traan over mijn wang lopen en draai me even om naar Zayn. Hij leeft nog, nou ja laten we zeggen dat hij nog ademt.
''Sorry... Ik...I-'' ''Het geeft niet.'' Derek slaat zijn sterke armen om me heen. ''We verliezen allemaal wel eens de controle.''
