Selfish (Void Stiles)

2 "Lipstick"

Yatakten çığlıklarla kalkarken odaya bir anda annemin girdiğini fark ettim korkuyla etrafa bakınarak bağırırken ne yaptığımı bilmiyordum.

Annem bana şaşkınca baktı oda korkmuş görünüyordu gözümden yaşlar akarken annem hızla yatağa oturdu ve bana sarıldı.
"Çok korkuyorum anneciğim."diye mırıldandım ve ağlamaya devam ettim anneme sarılırken ne yapacağımı bilmiyordum annem saçlarımın arasına öpücük kondururken konuştu.
"Yine mi aynı kabus?."diye sorduğunda başımı salladım annem saçlarımı düzeltirken derin bir nefes aldım.
"Bayan Stella'yı arayacağım."dedi ve yavaşça ayağa kalktı yavaş adımlarla odamdan çıkarken gözlerimi sımsıkı kapayarak derin bir nefes aldım ve tekrardan gözlerimi açarak bembeyaz kocaman odama bakındım.

Bayan Stella benim psikoloğumdu ve son birkaç aydır ona gördüğüm rüyaları üstü kapalı bir şekilde anlatıyordum ama aslında daha fazlası vardı son birkaç aydır izlendiğimi hissediyordum önceden bunu göz ardı etsem bile biliyordum bir şey vardı ve beni izliyordu çoğu zaman yanıma geldiğini hissediyordum bazen uyumaya çalışırken gelip saçlarımla oynadığını hissedebiliyordum ve bazen uyandığım zaman sağıma bakmaya korkuyordum çünkü orda oluyordu yatağımın hemen yan tarafında boşta kalan yastık sanki onun için konmuş gibi oluyordu yutkunarak ipek sabahlığımı üzerime geçirirken bakışlarımı yere sabitleyerek hızlı adımlarla odamdan çıktım yavaş adımlarla salona ilerlerken evdeki çalışanlardan biri Katherine neşeli bir edayla içeriye girmişti.
"İstediğiniz bir şey varmı Bayan Sandra."
Başımı iki yana sallayarak gözlerimi sımsıkı kapattım ve yavaş adımlarla salona girdim ne yapacağımı bilmiyordum bir an önce kendime gelmeliydim yavaş adımlarla salona geçtiğimde ayaklarımın ucunda yumuşacık halıyı hissettim kendimi koltuğa bırakırken sehpaya uzanarak boşta olan bardağın içine çayımı doldurdum ve kapıya doğru baktım.
"Ne olur beni rahat bırak."fısıltı gibi çıkan sesimle ona yalvarırken o ses tonunu duydum.
"Hayır."

"Lütfen."
Tekrardan yalvarmamla annem salona girmişti elindeki telefonumu bana uzatarak yanıma oturdu ve gülümsemeye çalıştı.
"Bugün okula gitmiyorsun arkadaşlarını ara ve dışarıya çıkın akşam gitmemiz gereken önemli bir yemek var."diye hızla konuşmaya başladığı zaman başımı salladım yine hiçbir şey olmamış gibi davranacaktık her zamanki gibi yavaşça çayımdan bir yudum alırken telefonumdan Brenda'ya çoktan mesaj göndermiştim.

Kızlarla her zaman yaptığımız gibi dolaşıp mağazaları alt üst edebilirdik sonra birer kahve içip annemin butiğini ziyaret ederdik ayrıca bir alışveriş aslında bana iyi gelebilirdi aklım dağılırdı en azından kendimi huzurlu olduğuma inandırırdım ve alışveriş benim en büyük tutkularımdan biriydi modayla fazlasıyla ilgilenirdim ve dış görünüşümlede öyle her klasik zengin ebeveynlere sahip o genç kızlarla aynı karaktere sahip bir insandım yani insanlar böyle bilmeliydi Katherine elindeki haplar ve suyla içeriye girerken yutkundum hapların bir şeye yaradığı yoktu ama annemleri iyi olduğuma inandırmam gerekiyordu çünkü benle uğraşan şey ne ise annemlere bulaşmasını istemiyordum.

Hemen hapı yutarken arkasından suyuda içtim ve bardağı sehpaya bıraktım elimdeki çayıda içmeden yanına bırakarak ayağa kalktım çünkü kızlardan mesaj gelmişti.

Odama girerken aynada yansımama baktım uykulu gözlerim iri dudaklarıma baktım cılız bedenime baktım ilgi çekcek bir yüze pek sahip değildim beni güzelleştiren tek şey uzun kıvırcık saçlarımdı uzun bir boya sahiptim ama o şey her ne ise benden daha uzundu daha güçlüydü ve beni istiyordu bu emin olduğum tek şeydi yavaş adımlarla giysi odama girerken elime hemen şort ve ona uyumlu pahalı bir butikten alınan blüzü elime aldım.