The Guardian Angel (COMPLEET)

deel 2: de roommate

Belle POV .
Het is niet zo lang geleden dat ik op de aarde was. Ik denk dat ik 14 was dat ik toen vertrok hier en mocht gaan waken over de mensen. Ik liep naar de ingang van de school om me aan te melden want om eerlijk te zijn wilde ik niet op straat slapen. Ik liep door een lange gang waar ik veel schilderijen zag en zag een deur staan met directrice. Ik klopte op de deur en hoorde iemand roepen.
'Miss mila: binnen'

Ik liep naar binnen en sloot de deur. Ze mevrouw keek op naar me. Ze leek me vrij jong want ze had lange rode haren en bruine ogen.

'Miss mila: wat wou je vragen schat? '

Ze leek me aardig.

'Belle: uhm ik kom me sleutel ophalen.'

'Miss mila: wat is je naam?'

'Belle: belle Hope.'

Zei ik en de mevrouw draaide zich om en kwwk naar een paar papieren en rommelde een beetje in de la. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk want wat moet je doen als je niks kan doen met een mevrouw die je niet kent? Ja indd je weet geen houding en dus ging ik gapen. Dat doe ik altijd als ik me ongemakkelijk voel. Ze draaide terug naar me stoel met een sleutel en een paar papieren. En ze legde ze op haar bureau.

'Miss mila: okay schat vul dit maar in en neem je sleutel mee.'

Ik vulde het papier in en pakte de sleutel ze pakte het papier terug en zei: veel plezier schat. Ik liep naar de 4de verdieping en had nummer 103 nodig. Ik botste perongelijk tegen een jongen op en ik liet me sleutels en me boeken vallen.
'Jason: eh kun je nie uitkij..'

Hij stopte ineens met praten en hielp me me boeken.

'Jason: ohw sorry ik zag je niet.'

'Belle: maakt niet uit hoor'
Zei ik en lachte naar hem

'Belle: ik kon wel wat beter uitkijken'

Zei ik en hij bleef me maar aankijken
Ik werd er een beetje ongemakkelijk van en vroeg uiteindelijk

'Belle: zit er iets op me gezicht?'

Hij lachte een beetje

'Jason: nee hoor, je bent alleen heel mooi.'

Zij hij. Ik had al meteen door dat ie aan het flirten was maar ging er niet op in.

'Belle: u uhm d dankje denk ik.'

Hij glimlachte en zei: ik zie je nog wel eens beauty!

Hij liep weg en ik vond het heel raar maar dat kon ook aan mij liggen.

Ik liep naar nummer 103 en deed de sleutel in het gat en ging naar binnen. Het zag er wel schattig en knus uit. Ik had een kamergenoot maar die was er nog nie dus ik bedacht me dat ik raph even moest bellen. Ik liep naar me eigen kamer en zette me spullen daar neer. Ik pakte even mijn spullen uit en belde daarna me broer raph.

Raphael: ja?

Belle: raph het is mij!

Raphael: ohw hey little princess whats up?

Belle: niks ik wou even laten weten dat ik me kamer heb op die school.

Raphael: ohw das goed nieuws bell! Maar ik moet gaan. Heb een taak hier. Ik hou van je en spreek je later bell!als er iets bellen en dan ben ik er binnen een paar minuten!

Belle: dat weet ik raph! Veel succes met je taak en ik hou ook van jou! Doeidoei raph

En hij hing op.

Ze bedacht ineens: ik kan wel even gitaar spelen! Ze pakte haar witte gitaar en begon een beetje te spelen erop.ze zong ook wn hoorde na 10 tot 20 minuten de deur dicht knallen. Ze legde haar gitaar weg en besloot even hoi tegen dat meisej te zeggen. Ze sloot de deur van haar eigen kamer en liep naar de woonkamer. Ze schrok zich dood en haar kamergenoot ook.

Waarom schrok belle zo? Je leest het in een volgende hooftstuk!

Heey mensjes! Ik ben nog redelijk nieuw met dit en als er spelfouten zijn. Geen haat alsjeblieft 😊 ik hoop dat jullie mijn eerste verhaal een beetje leuj vinden want ik ben er nog lang niet klaar mee. En gaat nog zoveel meer gebeuren in de guardian angel. En ik hoop dat jullie het leuk vinden. Doeidoei mensjes ik hoop dat jullie een fijne zaterdag en vrijdag hebben.