VAVEYLA

2.Bölüm

      
       Arabanın kapısını açıp içeri girdim.İçerisi zifiri karanlıktı ve ben bütün uykulu halimle koltuğa yaslandım.Kucağımdaki çantadan anahtarımı alıp yan koltuğa attım.
Anahtarı kontağa taktım.Derin bir nefes aldım.Bedenen ve zihnen bitik düşmüştüm.Arabanın kapısı aniden açıldığın da kalbim duracak kadar hızlı çarpıyordu...

    Heyecan ve korkudan titreyen ellerimle koltuğun yanına sıkıştırdığım levyeyi bir çırpıda aldım.

"Vurmayacaksın heralde"

Tanıdık sese gözlerimi kıstım.Arabanın ışığını yakıp levyeyi yerine koydum.

   "Ne işin var burada "

Biraz kaba konuştuğumu farkederek yüzümü buruşturdum.Çarpık bir gülümsemeyle güldü.

"Yani öyle demek istemedim.Bir şey mi unuttun."

Kaan arabaya binip kapıyı kapattı.Ellerim direksiyonda naptığını anlamaya çalışıyordum.Şuan tek istediğim evime gidip yatağıma uzanmaktı.
   Öne hafifçe eğilip ceketini çekiştirerek düzeltti.Sonra bu hareketi kaç kıza yaptığını düşüneceğim bir gülüş attı.

   "Yeterince konuşamadığımızı düşündüm."

   Bir şey mi anlatmam gerekiyordu da zaman yetmedi.Tanımadığım kişilerle bu kadar fazla bile konuşmam.Annemin yabancılarla konuşma hakkında ki sözü kulaklarımı çınlattı.Tabi ki bu annemin nasihatlerinden sadece biriydi.Kaanı tersleyip kalbini de kırmak istemiyordum.Nezaket dolu bir gülümsemeyle

"Yani bence yeterliydi."

Reddedilmenin verdiği hayal kırıklığı gözlerinden okunuyordu.İyi birine benziyordu ama onu ilk kez gören biri bile çapkın olduğunu anlayabilirdi.

"Sen nasıl istersen "

      Bu kadar kaba olmak istememiştim.Bir eli kapının koluna gitti.Şirin bir tavırla

"Araban burda değilse gideceğin yere kadar bırakabilirim."

"Vaktini almayım"

Arabayı park yerinden çıkarırken elimi havada savuşturdum.

                           *****

     "Düşünsene lisedesin birinci olmuşsun sana diploma verilecek.Diplomayı veren kişi kız diye sevgilin kalkıp kızın elinden diplomayı alıp kendi veriyor."

  "Gerçekten oldu mu bu ?"

Gülmekten kısılan gözlerimi yolu daha iyi görmek için zorlayarak açtım.

"Gerçekten oldu ve hayatımdaki en utanç verici andı."

Kafamı sallayıp onayladım.

"Şuan özgür olduğuna sevinmelisin"

Gözleri dalarken buruk bir gülümseme attı.Kaşlarım çatık ona bakarken bir anda eski haline döndü.
Sevgilisiyle yaşadıklarını özlüyor gibiydi.Belki de ona olan sevgisi halen bitmemişti.Gülümseyerek

"İlerden sağa gir ikinci ev"

Dediklerini uygulayıp evin önünde durdum.Kapıyı açıp bir kolunu kapıya diğerini arabaya yasladı.Omzunun arkasından yemyeşil bahçesi olan villaya gülümseyerek baktım.

"Eviniz güzelmiş."

Gerçekten beğenmiştim.Birinci katın duvarlarını saran sardunyalar gecenin ışıklarıyla parlıyordu.

"İstersen bir şeyler ikram edebilirim."

Umduğum nuri alço bakışlarını görmediğim için sevindim.Evi gezmek istesem de Kaanı ne kadar tanıyordum ki.Belki gazozuma ilaç katıp beni kirli emellerine alet edecekti.