Emily wracała do domu. Chciała jednak wcześniej wstąpić do jubilera, aby złożyć zamówienie na trzy nowe bransoletki z białego złota. Kiedy już wstąpiła do miejsca z ogromnym szyldem "A.J. Jewelry"* i zrobiła to, co miała zrobić, zaczęła rozglądać się za naszyjnikiem. Nie miała dziś powodów do radości, dlatego chciała w jakiś sposób poprawić sobie humor. Nie znalazła jednak niczego ciekawego, więc opuściła salon i wolnym krokiem skierowała się na Henry Street, gdzie znajdował się apartament, w którym mieszkała wraz ze swoim ojcem.
Przez dłuższy czas miała wrażenie, że ktoś ją śledzi, jednak nie miała zamiaru się odwracać. Mimo, że to uczucie się nasilało, nadal szła powoli, nie chcąc pędzić, jak prawie każdy mieszkaniec tego miasta. Po chwili jednak ktoś złapał ją za ramię i wciągnął w czarny zaułek między dwoma budynkami. Szatynka pisnęła wystraszona, kiedy została przyciśnięta do ściany, jednak widząc uśmieszek Louis'a, uderzyła go z całej siły w ramię.
- Co to miało być?!
- Nie przywitałaś się dziś ze mną - naparł na nią swoim ciałem, jakby oczekiwał, że dziewczyna go pocałuje, jednak ta go odepchnęła.
- I nie mam zamiaru.
Brunet zaśmiał się; nadal był pod wpływem narkotyków.
- Kiedyś byłaś chętniejsza... - spróbował kolejny raz, jednak tak, jak poprzednio, Emily go odepchnęła.
- Daruj sobie, nie lubię ćpunów - burknęła, po czym odwróciła się i odeszła od Dubois, zostawiając go rozbawionego w ciemnym zaułku.
~*~
Maggie siedziała na wygodnej kanapie, czekając aż Cameron wróci z obiecaną kawą. Widząc, że jest zajęty przyrządzaniem napoju, wstała, a następnie skierowała się do łazienki, gdzie wyciągnęła z kieszeni marynarki, komórkę. Wybrała numer Arii, a dziewczyna odebrała po dwóch sygnałach.
- To czas, abyś wróciła. Nie mogę już dłużej udawać, że nie wiem, co się z tobą dzieje...
~*~
Valentina wyszła z windy, nadal dyskutując z Alexandrem o zbliżającej się imprezie u Justina. Temat przewodni to zakończenie wakacji, a powitanie roku szkolnego, ale wszyscy dobrze wiedzieli, że był to jedynie pretekst, aby on, Louis i Harry mogli się porządnie naćpać i zaliczyć kilka łatwych dziewczyn. Robili to co roku i nikt nie był już zdziwiony tym, co się wyprawia na tego typu spotkaniach bogatych dzieciaków ze Wschodniej-Górnej części Manhattanu.
- Podobno mają wpaść z West Side, ale wydaje mi się, że to tylko plotka - stwierdził Alex, zrzucając z siebie szkolną marynarkę, a następnie zakładając ją na oparcie fotela, który stał w odcinku między drzwiami windy, a wejściem do salonu.
- Oni nie lubią nas, my nie lubimy ich. Chyba, że Justin znalazł tam jakiegoś dilera, wtedy to całkiem możliwe.
- Oby nie, mam na pieńku z jednym.
- Z kim znowu? - Val przewróciła znużona oczami. Alex ciągle był z kimś skłócony.
- Lucas Bathurst. mówi Ci to coś? - spytał, uśmiechając się lekko do swojej dziewczyny, która zaczęła zastanawiać się nad tym nazwiskiem.
- Matka pediatra, a ojciec światowej sławy chirurg plastyczny? - zmrużyła oczy, zastanawiając się nad tą odpowiedzią.
- Bingo.
- Tak czułam, moja mama operowała sobie u jego ojca nos - wzruszyła ramionami, wchodząc do salonu, jednak widząc swojego gościa, zatrzymała się gwałtownie, jakby właśnie zderzyła się z niewidzialną ścianą.
- Numerze czw... to znaczy, Chandler? Co ty tu robisz? - spytała, nie wierząc własnym oczom.
Chandler wyjechała rok temu do Europy, a słuch po niej zaginął. Podobno zabawiała się z bogatymi przedsiębiorcami w Londynie, a w Hiszpanii kręciła się koło rodziny królewskiej.
- Wróciłam. Europa mnie znudziła - odpowiedziała, uśmiechając się złośliwie do Valentiny, a następnie wstała, aby przywitać się z blondynką i jej towarzyszem.
Ptaszki ćwierkają, że Chandler Martin wróciła na górny Manhattan. Pytanie tylko: Po co? Na pewno nie po to, aby jeść Brunch'e u ojca Harry'ego, kupować torebki wraz z Maggie & Emily, czy dostosowywać się do zaleceń V. Ciekawe co na to Harry Anson; w końcu jego stara miłość powróciła. Każdy jednak wie, że Chandler w mieście = kłopoty.
xoxo, gossip girl
* Jewelry - amerykański angielski - biżuteria
