MONTGOMERY 4 : A Sky Full Of Stars

Simula

"Uno!" I hissed.

Mabilis kong tinanggal ang seatbelt na kanina ko pa mahigpit na hawak at walang sabi-sabing lumabas ng sasakyan ni Uno.

We traveled from Manila to Cebu by land! Well except for the ferry part. It was exhausting kahit na wala naman akong ginawa sa sasakyan kung hindi ang sumigaw at pag mumurahin ang kapatid kong walang kwenta mag maneho. My brother could be considered as the most dirtiest driver in the whole world and I'm not exaggerating. 

I don't have problem on travelling pero kung si Uno Montgomery din naman ang mag mamaneho, 'wag nalang! 

"Chill, Al." Natatawang wika ni Clyde habang bumaba ng kotse kasabay si Dos.

"I'll get your bags." Ani Dos habang napapailing nalang.

Napalingon ako kay Clyde at umirap ako. Mabilis kong hinawi ang buhok kong nagtakasan dahil isang roller coaster ata ang sinakyan ko.

"Isa ka pa." Inis kong wika.

It's really annoying that I'm with the boys for the whole trip! Iniwan ako ng mga babae kong pinsan kasama ang mga gasgasero kong kapatid at isang pinsan na enjoy na enjoy pa sa nangyayari. 

Great, right?

"Whoa! Bakit sa akin ka naiinis? I'm not the who's driving!" Depensa ni Clyde.

I raised an eyebrow and flipped my hair.

"Go Uno! Fuck Uno! You drive so well! Faster!" I made a face while copying how he reacted just hours ago.

Napabuga ako ng hangin. "Now Clyde, may rason ba ako para mainis?" Inis kong wika.

Kumunot ang noo ko nang bigla siyang humagalpak sa tawa at mabilis akong inakbayan. Linapit niya ako sakanya at hinila na para maglakad papasok ng mansyon. Pilit ko siyang tinutulak pero sadyang malakas siya kaysa sa akin. 

My poor bones.

"Bakit ka ba tawa ng tawa?" Iritado kong tanong.

Nilingon ko siya at kita kong namumula na ang mukha niya sa kakapigil na tumawa. Tumataas nanaman ang presyon ko at gusto ko tuloy siyang hambalusin ng bag ko.

"You're reactions are the best! No wonder you can act so well!" Aniya at nagpakawala ulit ng tawa.

Mabilis kong tinikom ang bibig ko at pinilit nalang ang sariling wag magsalita. I don't know if that was a compliment or not but whatever it is, I'm still flattered.

"A mansion will always be a mansion." Rinig kong komento niya nang tuluyan na kaming makapasok sa loob.

Napa-angat ako ng tingin at namangha sa nakita. Inilibot ko ang mga mata ko sa kabuo-an ng lugar at masasabi kong kahit ilang beses na akong pumunta dito ay hinding hindi ako magsasawang mamangha.

This mansion will always make me feel home and so guarded. Pakiramdam ko pag nandito ako, no one could touch me nor hurt me because it's our family's territory.

Sa bawat paglakad namin patungo sa kinaroroonan ng aming mga magulang, hindi ko mapigilan na maalala ang mga nangyari noon dito. The mansion serves as the witness of the Montgomery's dreams.

"Daddy!" Masayang bati ko nang pumasok kami sa kusina.

Mabilis akong bumitaw kay Clyde at yumakap kay daddy. Narinig kong humalakhak si daddy at yinakap din ako pabalik.

I'm a proud daddy's girl. 

"I missed you po." Malambing kong wika at humiwalay na.

"I missed you too my baby." Natatawang saad ni daddy.