MONTGOMERY 4 : A Sky Full Of Stars

° 6 °

Hiding

"Are you okay?"

Napabuga ako ng hangin sa tanong ni Agatha.

"For the nth time, yes. I am okay. I am fine." Pag-uulit ko.

Liar!

Napayakap ako sa malambot kong unan at bahagyang tinakpan ang mukha ko gamit 'yon. Kanina, habang pauwi, ilang beses akong tinanong ng mga kapatid at pinsan ko kung ayos lang ako. Hindi ko alam kung saan nila nakukuha ang ideya na hindi ako okay.

Tanging oo at pagtataray lamang ang tugon ko. Pagtataray dahil kung hindi ko gagawin 'yon, iisipin talaga nilang may mali kahit wala naman talaga.

Ano bang hindi nila maintindihan sa Oo, ayos lang ako? Sinabi ko na ngang oo, oo, oo!

Pero maya-maya nanaman..

Al, you okay?

Alice, okay ka lang?

Ayos ka lang, Al?

Magsimula kaninang pauwi hanggang sa makuha naming kumain, hindi nila ako tinantanan. Lalo na si Agatha, siya ang pinaka masipag sa lahat. Ito nga siya at ginugulo ako sa loob ng kwarto ko.

She's too bored that she's pestering my life! Pesteng peste na nga, pinepeste pa.

"Really? I don't beleive you. Para kang bintanang nakasara habang sobrang init ng sikat ng araw." Aniya.

"I never knew that you're so good with words." Pag-iiba ko ng usapan.

Rinig ko ang malalim niyang pag hinga. Mas yinakap ko pa ang unan ko habang hinihiling na makatulog na sana ako para wala na siyang maging rason para mag tanong pa.

I inhaled and exhaled.

Parang isang malakas na kalabog ang naramdaman ko mula sa aking puso. Instead of me, smelling my own scent, parang bumalik sa akin ang amoy ng bwisit na lalaking 'yon.

Gosh! I can't believe this!

Para akong hishschool student sa ginagawa ko! I am not like this! Absolutely, definitely, not like this! I don't dwell into something just because of someone! I loath people who do these things yet here I am, experiencing it.

"Hindi nga?" Patuloy niyang pangungulit.

Pagod akong umupo at matamis na ngumiti sa harap niya. Nakakatawang isipin na hindi pilit ang ngiti ko, maybe because even if I am so pissed with myself, alam ko sa sarili kong masaya ako ngayong araw.

Ayokong isipin kung bakit pero ramdam ko. There is something fluttering inside me, something that is making me so giddy and happy. Pakiramdam ko ang saya-saya ko talaga pero pilit kong sinasara 'yon dahil ayokong matuklasan kung bakit.

Sapat na sa akin ang malaman na masaya ako ngayon. My heart is throbbing so fast and I like it.

"Alice.." puno ng pag titimpi niyang wika.

Kita ko ang inis sakanya at alam kong nag titimpi na siya sa kaartehan ko dahil ayaw kong sabihin ang bumabagabag sa akin.

I don't want to say it because I don't even want to acknowledge it. Kararating pa lang namin dito, for goodness sake! I don't easily go crush-ing on someone at si Agatha lang ang nakaka-alam 'non. My brothers and some of my cousins, think that I'm a girly girl who easily likes someone she doesn't even know.

"Agatha, wag ka ng mainis.." parang batang nakikipag bati ako sa boses ko.

Ngumiwi siya at tinignan ako na parang nandidiri dahil sa narinig mula sa akin. Napanguso ako at bahagyang natawa.