Black Angel

Part 12

ဒန္နရယ္ႏွင့္ေဖေဒတို႔၏ ျမင္းႏွစ္ေကာင္မွာ လ်ွင္ျမန္စြာျဖင့္ ေက်ာက္ခဲလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ေျပးလာေနၾကသည္။ ဒန္နရယ္၏ စည္းေႏွာင္ထားေသာ ဆံပင္နက္မ်ားမွာ တလြင့္လြင့္ ၀ဲပ်ံေနၾကသည္။

မိမိ၏အာရံုကိုပ်ံ႔မလြင့္ေအာင္ သတိထားကာ ေကာင္းကင္ထက္မွာ ပ်ံ၀ဲေနေသာ စြန္ငွက္ၾကီးပီဆိုႏွင့္ ေဖေဒ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္ေနမိသည္။

သူတို႔ေနာက္မွ လူဖမ္းသမားတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနသည္။

ယခုလို ေခတ္ပ်က္ၾကီးတြင္ လူသားမ်ားသည္ နတ္ဆိုးမ်ားေက်နပ္ေစရန္ လူသားယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းမ်ားကို အပတ္စဥ္၊ လစဥ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ ထို႔အတြက္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသူမ်ားက မိမိတို႔မိသားစု၀င္မ်ား အသက္ဆက္ရန္အတြက္ အျခားသူမ်ား၏ အသက္မ်ားႏွင့္ အလဲအလွယ္လုပ္လာၾကသည္။ ေရွ႕ဆက္အသက္ရွင္ရန္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွုကို သံုးလာၾက၍ အခုလို လူဖမ္းသမားမ်ား၊ လူကုန္ကူးသူမ်ား မ်ားျပားစြာရွိလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

သူတို႔ေနာက္မွ ဖုန္လံုးမ်ားမွာ တျဖည္းျဖည္း ပိုမို ၾကီးမားလာေနကာ ျမင္းခြာသံမ်ားကိုပင္ ၾကားေနရျပီျဖစ္သည္။ ဒန္နရယ္တို႔၏ ျမင္းမ်ားမွာ သန္မာလွေသာ္လည္း ရက္ေပါင္း ငါးရက္တိုင္ေအာင္ ခရီးၾကမ္းႏွင္လာခဲ့သည္ျဖစ္၍ ပင္ပန္းေနၾကျပီျဖစ္သည္။

ျမင္းဆယ္ေကာင္..

လူဆယ္ေယာက္..

ပီဆို၏ အသိေပးေျပာၾကားမွုေၾကာင့္ ေဖေဒ အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။

သူ ထင္သေလာက္ လူမမ်ား။

ဒီေလာက္အေရအတြက္ကို သူႏွင့္ဒန္နရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ႏိုင္သည္။ ေရွ႕ဆက္ေျပးျဖစ္လ်ွင္ ပင္ပန္းေနျပီျဖစ္ေသာ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ အားကုန္သြားမည္ကို သူ စိုးရိမ္မိသည္။ သူတို႔ ခရီးဆက္ဖို႔က က်န္ေသးသည္။

စိမ္းညို႔ညို႔ ေတာတန္းတစ္ခုကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာျမင္လိုက္ရသည္။ ေဖေဒ ျမင္းကို အရွိန္ေလ်ွာ့ကာ ဒန္နရယ္စီးေနေသာ ျမင္းျဖဴကိုလည္း ရပ္တန္႔ရန္ ေျပာလိုက္သည္။