ALEVLER

   Her şey çok yen başlıyor. Ben artık eski evimde değilim. Burada daha önce hiç görmediğim insanlar var. Bana bakanlarda var. Ben onların hiç birini istemiyorum. Kim olduğumu, nereden getirildiğim, bana bunu kimlerin yaptığını. Her şeyi gördüm ve biliyorum. Bana deli diyorlar. Garip bakıyorlar. Ben, ben deli değilim.

   Kim olduğunuzu biliyor musunuz ?     Umarım evet dersiniz.

   Ama o da bildiğinin sanıyordu. Kendini bildiğini, tanıdığını sanıyordu. Siz aynaya baktığınızda yüzleştiğiniz kişi değilsiniz.. Aynadaki kişi ruhunuzun kalıbı. Sadece bir kalıp. Ama o basit bir kalıp değil. O sizin yüzleşmek istediğiniz, istemediğiniz, kötü, iyi yanlarınızı tüm gerçeklerinizi örten bir kılıf gibi. Aslında o kılıf yani bedeniniz sizi korumak için değil. Herkesi kandırmak için örtülen bir örtü misali ...

    Selin' in tüm hayatı kendi dahil herkesi kandırmakla geçmişti. Artık sadece kendini sıradan olduğuyla ilgili kandırıyordu. Oysaki sıradan insanların verebileceği zarardan daha fazla zarar verebilecek birisiydi. Ona deli demek yakışmaz. Senden benden daha akıllıdır belki de. Ama o bir psikopat. Onun zihni değil deliren. Bedeni. Duyguları zihni hariç tüm bedenini esir almış durumda.