HER STORY BOOK 4

H32-'Hierbij verkondig ik Breyan Bradley....'

Ik zit in een politieauto. Een agent zit naast me en twee zitten voor me. Ik heb een zwarte kokerok aan en een grijze blouse met zwarte hakken en mijn haren los. Het is een stille rit. Als we daar aankomen worden mijn handen geboeid en lopen we naar binnen. De deuren worden geopend en we lopen verder. We stoppen voor grote deuren. Twee agenten duwen hem open. Veel mensen zitten hier. Ze kijken me allemaal aan en ik zucht diep.  We lopen verder en ik word op de stoel geplaatst naast de rechter. Al de vrienden van mijn ouders zijn er ook. Ook met hun kinderen man of vrouw. 'Mogen de boeien uit' zeg ik. Een politieagent kijkt me aan en daarna de rechter. 'Nee' hoor ik. Ik zucht. 'Anders kreeg ik ze toch wel los maar ja'. Ik kruis mijn vingers in elkaar en zucht diep.  'Goed, Breyan. Ik wil van jou het verhaal horen' 'Ook dat van Mexico ?' 'Nee '. Ik knik. Ik kijk de zaal rond en mijn ogen ontmoeten met die van Casper. Een flauwe glimlach verschijnt. 'Goed' zeg ik uiteindelijk. 'Het begon 16 jaar geleden.  Mijn ouders die gingen naar dat oude pakhuis hier in New York. Ze troffen hun vrienden aan. Vastgebonden. De man die dat deed was Zayn alleen dat wisten ze niet. Hij vermoorde Natasja. Hij zei dat hij terug zou komen na 16 jaar dus als ik 18 zou worden. Paar dagen voor dat ik 18 was toen kwam mijn oom en zei dat mijn ouders weg waren. Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Ik werd toen opgesloten in mijn kamer maar na een tijdje maakte ik het raam kapot en klom naar beneden en ging naar het industrie terrein' 'Wat deed je daar' 'Nou ik wilde een kogel door mn kop knallen maar ik wilde ook mijn ouders zoeken. Casper en de politie kwam daar en wilde me overhalen om het niet te doen. Alleen ik werd neergeschoten . Wonder boven wonder leefde ik nog. Kwam in het ziekenhuis blabal. Nou volgende dag maakte ik en Candice ons klaar om mijn ouders te zoeken. 'Heeft Candice ook mensen neergeschoten' 'Nee' zeg ik op een strenge toon. 'Goed ga verder' 'Toen we daar kwamen en Zayn ontmaskerde kwam er een flink gevecht. Al zijn mannen leefde nog alleen wel flinke verwondingen. Ik had Zayn bewusteloos geslagen maar na een tijdje werd hij wakker en ik richte mijn pistool  op hem. Voor even , echt even was de menselijkheid weg en ik haalde de trekker over. Precies door zijn hoofd'. Ik slik even en iedereen begint een beetje met elkaar te smoezen. 'Stilte' word er geroepen. 'Ga verder'. Ik knik. 'Wie mij dood had geschoten op het industrieterrein was Bjorn. Ik had zo'n gevoel dat hij er iets mee te maken had. En dat was ook zo. Toen ik Zayn had vermoord was Bjorn daar ook. Een heel gezeik en toen ik mijn pistool op zijn voorhoofd plaatse zei hij dat ik het niet durfde vanwege wat er in Mexico is gebeurd. Toch haalde ik de trekker over'. Ik slik weer en luister naar de doodse stilte. 'Goed, u bent eerlijk geweest maar het betekent niet dat u geen gevolgen krijgt'.

'Het was voor ons' zegt mijn moeder zacht. 'Mevrouw Harper, wilt u dat herhalen' 'Ze deed het voor ons. We hadden zo veel geheimen voor haar en sleepte haar in zoveel dingen. Ook al waren wij niet die de trekker overhaalde, ze deed het voor ons'. Ik glimlach. 'Zonder haar waren wij allemaal dood geweest edelachtbare. Dan was ze iedereen kwijt geweest en ik weet dat Breyan Zayn is toch gaan zoeken en hem dood hebben gemaakt' zegt mijn vader. De rechter zucht. 'Ze heeft nog steeds 2 mensen vermoord' 'Dat weten we, maar edelachtbare. Als uw dochter dit zou doen, uw zou net als ons reageren'. De rechter zucht weer. Voorzichtig kijk ik naar hem. Hij staart naar zijn handen en denkt diep na. Een ongelovelijke stilte is er.

'Goed'zegt de rechter.

Mensen beginnen blij te praten. Ik sluit mijn ogen.

'Hierbij verkondig ik Breyan Bradley....'

Stilte

'Schuldig '

En daar is de klap van de hamer.

EINDE