Nasıl Öldüğümü Söyle

Zavallı Adam

İkimiz de yatakta uzanıyorduk. İçimde minnacık, şampanya renkli, dantelli bir tanga vardı. Elleriyse hala boğazımdaydı. Kollarındaki damarlar mı daha belirgin yoksa kasıklarındaki mi diye düşünürken durdu ve boğazımı serbest bıraktı.

Yaklaşık bir dakikadır nefessiz kalmıştım ve gözlerim iyiden iyiye kırmızı rengi almıştı. 'Sana zarar vermek istemiyorum' dedi ve üzerimden indi. Bacaklarımı karnıma doğru çektim ve üzülmemesi gerektiğini çünkü o bana zarar vermediği takdirde kendime zaten zarar vereceğimi söyledim.

Üzülmüş gibi görünüyordu, sol elindeki eskimiş dövme gözüme ilişip duruyordu. Kasıklarına kadar hüzün kokuyorsun dedim. Nasıl yani diye sordu. Burnumu parmağımla ovuşturduktan sonra cevap verebildim.

Beni becerirken ağladığını görmedim hiç ama mastürbasyon yaparken bunu yaptığına eminim. Başını 'hayır' anlamında iki kez sağa ve sola sallandırdı. Çünkü kendimi tatmin ederken aklımda sen olmuyorsun dedi. Evet, bunu bildiğimi söyledim. Aklımda kırmızı rujlu bir bar şarkıcısı var dedi. Ama yanındaki ve yatağındaki kadın bendim. Siyah saçlarımla ve eskimiş ojelerimle yanı başında duruyordum.

Köhne bir apartman dairesindeyiz şu an. Oysa neredeyse emin olduğum bir şey vardı: O da, olmak isteyeceği son yerde olduğumuz. Aklının odalarında kaç kadın sakladığının bir önemi yoktu benim için. Çünkü bir gün beni öldürecek olan adamı bugün reddedemem. Bunu yapamazdım. Düşüncelerimden koptuğum sırada, yatağın sağında dikilmiş, pencereden dışarıya baktığını fark ettim.

Zavallı adam diye söylendi kendi kendine. Kimden bahsettiğini sordum. "Kendimden bahsediyorum."