Bazen başım için ölümün, migrenden daha iyi olduğunu düşünüyorum. Öyle ki, ne zaman elime bir kalem alsam saçma sapan şeyler yazıyorum. İnsanlık için en iyisini yapmam gerek diyorum. Ağlama. Susma. Gülme. Konuşma. Eline aldığın, ucu sipsivri o kalemi hemen şimdi sapla aort damarına. Kan mı? Acı mı? Ölüm mü? Beni, bu yoldan, hiçbir şey alıkoyamayacak.