This Town// H.S

Chapter 1

Άφησα κατω το στυλό και ξεφύσηξα. Το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής και ενα ολόκληρο καλοκαίρι με περίμενε. Παρέδωσα το γραπτό μου στον υπεύθυνο καθηγητή και του ευχήθηκα καλό καλοκαίρι. Βγήκα σχεδόν τρέχοντας απο το κτήριο του πανεπιστημίου και κατευθήνθηκα προς το πάρκινκ. Άνοιξα το αυτοκίνητο μου και κατέβασα τα παράθυρα αφήνοντας έστω και αυτό το λίγο αεράκι που υπήρχε να με δροσίσει απο την αποπνηκτική ζέστη του Φοίνιξ.

Ξεκλείδωσα γρήγορα την πόρτα του διαμερίσματος μου, καθώς άκουσα το τηλέφωνο να χτυπέει απο την άλλη μεριά της πόρτας και έτρεξα να προλάβω την κλήση.

<<Παρακαλώ;>> Απάντησα λαχανιασμένη.

<<Άννα, αγάπη μου τι κάνεις;>> άκουσα την γνώριμη φωνή της μαμάς μου να μου λέει απο την άλλη μεριά του ακουστικού.

<< Καλά είμαι μαμά μου. Μόλις γύρισα απο το πανεπιστήμιο. 'Εδωσα το τελευταίο μάθημα. Μου λείψατε μαμά, μετράω τις μέρες για να έρθω σπίτι.>>

<<Οοο γλυκιά μου και σε εμας έλειψες. Υπομονή δύο μέρες.>>

<<Ναι μαμά μου. Συγνώμη πρέπει να κλείσω για να φτιάξω τα πράγματα. Θα τα πούμε σε δυο μέρες μαμά σε αγαπώ φιλιά σε όλους.>>

<< Εντάξει. Θα τα πούμε σε λίγες μέρες. Φιλάκια και να προσέχεις εντάξει;>>

<< Μαμά είμαι 21 χρονών ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου.>>της απάντησα χαμογελώντας και κλείσαμε το τηλέφωνο αφού χαιρετηθήκαμε ακόμα μια φορά.

Μου έλειψε πολύ το Holmes Chapel. Το σπίτι μας, η γειτονιά μας, οι παιδικοί μου φίλοι, όλοι. Σχεδόν. Κάθε φορά πριν γυρίσω πίσω με πιάνει αυτή η μελανχολία για τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Πήγα προς το κρεβάτι μου και τράβηξα το κουτί που ειχα φυλαγμένα ολα τα άλμπουμ φωτογραφιών που έφερα μαζί μου απο τη Αγγλία οταν μετακόμισα στο Φοίνιξ της Αμερικής. Ξεσκόνισα λίγο το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ που έπιασα και το πέταξα πάνω στο κρεβάτι. Έβαλα τις μπιζάμες μου, δηλαδή μια μπλούζα του αδερφού μου του Ίαν, και έκατσα οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι αρχίζοντας να αλλάζω τις σελίδες μια μετά την άλλη.

Το άλπουμ αυτό είχε κυριώς φωτογραφίες απο τα παιδικά μου χρόνια. Εγώ την κολλητή μου την Gina, τον αδερφό μου τον Ίαν, τα παιδιά της γειτονιάς που παίζαμε όλοι μαζι κάθε Σάββατο στο παρκάκι στο τέλος του δρόμου. Μετά φωτογραφίες απο το δημοτικό. Στη πρώτη μας εκδρομή καθισμένη δίπλα στον αδερφο της Gina τον Niall και ο τότε αγαπημένος μου φίλος μουτρωμένος γιατί δεν κάθισα μαζί του. Τον θυμάμαι σε καθε εκδρομή να μυτρώνει γιατι ο Niall δεν τον άφηνε να κάτσει ποτέ διπλα μου γιατί δεν θα με προστάτευε καλά έλεγε.

Τα θυμάμαι ολα αυτά και γελάω πικρά. Πλέον μιλάμε σπάνια έως και ποτέ μεταξύ μας. Όλοι οι παιδικοί μου φίλοι έχουν διασκορπιστεί σε όλη την Αγγλία και κάποιοι στην Αμερική ειτέ για σπουδές είτε για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Κάποιοι άλλοι είναι παντρεμένοι και έχουν κάνει οικογένειες.

Αλλά έτσι είναι η ζωή. Πολλές φορές οι μεγάλες και αθώες υποσχέσεις που δίνουμε μικροί ο ένας στον άλλον καταλλήγουν αναμνήσεις με τις οποίες γελάμε καθώς μεγαλώνουμε.

Ο ήχος του κινητού μου με απέσπασε απο τις σκέψεις μου και την προσήλωση μου στις φωτογραφιες.

' Παρακαλώ;'

'Άννα που είσαι;' άκουσα την φωνή της Emily.

<<Ηeeey, σπίτι φτιάχνω τα πράγματα για το ταξίδι>> της είπα ενώ άφησα στην άκρη το άλμπουμ και σηκώθηκα απο το κρέβατι να ξεπιαστώ.

<<Αααα ωραία.. Αύριο κάνει κάτι σαν πάρτυ ο Angel στο σπίτι του θα έρθεις;>>

<< Θα έρθω αλλά δεν θα κάτσω μέχρι αργά γιατί πετάω την άλλη μέρα το πρωί.>>

<< Τέλεια! Θα τα πούμε αύριο τοτε. Φιλάκια.>>

<<Bye! >> της απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Ήρθε η ώρα να ετοιμάσω τις βαλίτσες σκέφτηκα και ξεφύσηξα.

Hey sunshines!! Αυτή είναι η δεύτερη μου ιστορία σε όσες εχουν διαβάσει το time machine. Αυτό το βιλίο θα είναι τελείως διαφορετικό απο το time machine. Αγάπησα την ιστορια αυτή απο την πρωτη στιγμή που άρχισα να την γράφω και πραγματικά αν και αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο νιώθω πολύ ενθουσιασμένη και περήφανη. Τα κέφάλαια θα ανεβαίνουν τα σαββατοκύριακα ή αν εχω ελεύθερο χρόνο μπορεί να ανεβαίνει κάποιο κεφάλαιο και καθημερινά. Πατήστε το αστεράκι αν σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο. ALL THE LOVE AS ALWAYS ^_^