This Town// H.S

CHAPTER 4

"Everything comes back to you"

Δεν μπορεί να είναι αυτός.
Τον βλέπω να βγαίνει απο την κουζίνα και να κοκαλωνεί όπως και εγώ. Έχουμε μείνει να κοιτάμε ο ένας τον άλλο όταν η μαμά μου διέκοψε αυτή την άβολη στιγμή.
"Δεν θα αγκαλιάστηκε? Τόσο καιρό έχετε να βρεθείτε." αυτή η διακριτικότητα σου βρε μαμά σκέφτηκα και περπατησα προς το μέρος του.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω του και τον αγκάλιασα. Η μυρωδιά του έχει αλλάξει. Είναι πιο βαριά.

"Γεια σου Harry" του λέω απαλά.
"Γειά σου και εσένα Άννα." μου απαντάει και τυλίγει τα χέρια του γύρω σαν να με αγκάλιαζε. Που είναι οι παλιές αγκαλιές του, που νόμιζες οτι θα σου έσπαγαν τα κόκκαλα απο τη δύναμη.

Αφήσαμε ο ένας τον άλλο γρήγορα και γύρισα προς την μαμά μου.
"Εμμ πειράζει να παω να ξαπλώσω; Είμαι πολύ κουρασμένη απο το ταξίδι" της είπα αν και η αλήθεια είναι οτι κοιμόμουν σχεδόν σε όλο το ταξίδι.

"Ναι παιδί μου πήγαινε. Θες να σε ξυπνήσω όταν είναι έτοιμο το μεσιμεριανό;" ρώτησε η μαμά μου καθώς έδενε την λουλουδάτη πόδια γύρω απο τη μέση της.

"Εμ ναι. Πάω πάνω." είπα και ανέβηκα τη σκάλα γρήγορα. Γιατί έχουν γίνει τοσο άβολα τα πραγματα; Που είναι όλο αυτό που είχαμε πριν φύγουμε; Γιατί έκανα τόσες βλακείες.

Άνοιξα την πόρτα του παλιού μου δωματίου και μπήκα μέσα. Τα πράγματα ήταν όπως τα είχα αφήσει πριν φύγω. Οι αφίσες κολλημένες στους τοίχους, φωτογραφίες, σημειώματα, όλα.
Μόνο το κρεβάτι μου ήταν ξέστρωτο. Παράξενο, η μαμά μου και να έχει αφήσει κρεβάτι έτσι; σκέφτηκα και πήγα προς τις βαλίτσες μου που είχε αφήσει ο αδερφός μου όταν φτάσαμε. Άνοιξα τη μεγάλη βαλίτσα και ξεκίνησα να την ανακατεύω, όπως πάντα, για να βρω αυτό που ήθελα. Ενα ελαφρύ χτύπημα στη πόρτα με έκανε να σηκωσω το κεφάλι μου απο τη βαλίτσα.

"Ναι;" απάντησα στο χτύπημα. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Harry.
"Εμ συγνώμη. Ήρθα να πάρω τα πράγματα μου και θα φύγω. Εμ ναι. Πως,πως ήταν το ταξίδι;" με ρωτάει κομπιαζοντας.

"Κοιμήθηκες εδώ; Στο δωμάτιο μου;" τον ρώτησα απορημένη.

"Ναι.. Είχα ερθει χθες για φαγητο και αρχίσαμε να πίνουμε. Μου είπε και η μαμά σου οτι μου είχε μια έκπληξη σήμερα το πρωί οπότε κοιμήθηκα εδώ. Σαν τον παλιό καλό καιρό" μου απάντησε ενώ ήρθε και έκατσε δίπλα μου στο πάτωμα. "Νομίζω τελικά, οτι η έκπληξη μου ήσουν εσύ. Και αν κρίνω απο την αντίδραση σου δεν με περιμένες." μου είπε και μου χαμογέλασε με τα λακάκια του να εμφανίζονται. Θεέ μου αυτά τα λακάκια του.

"Ναι η αλήθεια είναι οτι δεν σε περίμενα. Μου είπε και εμένα η μαμά μου χθες για μια έκπληξη αλλά δεν σκέφτηκα καν οτι θα ήσουν εσύ." του απάντησα ειλικρινά.

"Αααα ώστε με ξεχάσες." μου είπε δήθεν θιγμένος.
"Όχι όχι δεν είπα κάτι τέτοιο. Απλά τόσο καιρό που είχα να σε δω και μετά απο εκείνη τη μέρα δεν πίστευα οτι θα ξαναερχόσουν."

"Άννα οτι έγινε έγινε. Έχουν περάσει 2 χρόνια αλλά έχουμε αλλάξει και νομιζω οριμάσει αρκετά απο τότε. Μην σκέφτεσαι τι έγινε τοτε. Μου έλειψες!" μου ειπε και με αγκάλιασε.

Πήρα μια βαθιά ανάσα, εισπνέοντας, ως εθισμένη στο αρωμα του και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του.

"Και εμένα μου έλειψες βλάκα. Αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τα παλιά. Με στοιχειώνουν. Κάθε φορά που σκέφτομαι το Holmes Chapel ή σκέφτομαι το σχολείο όλα ξαναζωντανεύουν."

"Λοιπόν ξέρεις κάτι; Ήρθες εδώ για διακοπές. Για να περάσεις καλά και να δεις τους δικούς σου. Δεν περιμενες να με δεις και μπορεί να μην ήθελες αλλά η μαμά σου είχε άλλα σχέδια. Σταμάτα να σκέφτεσαι και απόλαυσε τις μέρες σου εδώ οκ;" είπε και με άφησε. Μάζεψε τα πραγματα του και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. "Καλή ξεκουραση" είπε χαμογελώντας και έκλεισε την πόρτα. Λίγες στιγμές μετά άκουσα την εξώπορτα να κλείνει.

Σηκώθηκα απο το πάτωμα και έκατσα στο κρεβάτι μου. Η επιστροφή στο σπίτι δεν ξεκίνησε έτσι όπως την φαντάστηκα.

Hello loves. Να και το 4ο κεφάλαιο. Αλλιώς το είχα σχεδιάσει και αλλιώς βγήκε αλλά ελπίζω να σας αρέσει. Πατήστε το αστεράκι αν σας άρεσε το κεφάλαιο. Μέχρι το επομενο, all the love❤