This Town// H.S

Chapter 3

Τα λεπτά περνούσαν και οι θέσεις του αεροπλάνου άρχισαν να γεμίζουν.
"Πας για διακοπές στην Αγγλία;" με ρωτάει ο Λίαμ απο την δίπλα θέση.
"Ναι.. Σπουδάζω εδώ αλλά πάω να δω την οικογένεια μου. Εσύ;"
"Πάω να βρώ έναν φίλο. Έχει μετακομίσει πλέον σε μια μικρή πόλη στην Αγγλία κοντά στο Manchester οπότε είναι νομίζω καλή ευκαιρία να του κάνω έκπληξη"
"Αααα δεν ξέρει οτι θα πας; Τέλειο" του απάντησα ενθουσιασμένη.
"Ναι δεν το ξέρει. Το έχω κανονίσει με την μητέρα του" μου απαντάει γελώντας.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ακουσαμε την ανακοίνωση για την απογείωση και δέσαμε τις ζώνες μας. Λίγη ώρα μετά ένιωσα το αεροπλάνο να αφήνει το έδαφος και να παίρνει ύψος.
Κοιτούσα έξω απο το παράθυρο δίπλα στον Λίαμ όταν ενιωσα το βλέφαρα μου να βαραίνουν και να κλείνουν. Θα ήταν ένα μεγαλο ταξίδι οπότε λιγες ώρες ύπνου δεν θα με έβλαπταν.

Πετάχτηκα σχεδόν απο την καρέκλα μου όταν ένιωσα κάποιον να με ακουμπάει.
"Συγνώμη συγνώμη που σε ξύπνησα" απολογήθηκε ο Λίαμ με κουταβίσιο βλέμμα.
"Δεν πειράζει απλά τρόμαξα" του απάντησα νυσταγμένη.
"Ξανακοιμήσου και όταν φτάσουμε θα σε ξυπνήσω."
"Ευχαριστώ.' του απάντησα και έκλεισα τα μάτια μου.

Μου φάνηκε σαν να πέρασαν μερικά λεπτά απο όταν κοιμήθηκα ενω στην πραγματικότητα είχαν περάσει σχεδόν δυο ώρες. Ο Λίαμ όπως και μερικοί επιβάτες ακόμα κοιμόντουσαν. Άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα το φθαρμένο βιβλίο μαζί με τα ακουστικά μου και τα σύνδεσα στο ipod μου. Αμέσως άκουσα την εισαγωγή απο το "Hey Jude" του Paul McCartney. Το αγαπημένο τραγουδι του. Έκλεισα το βιβλίο και άκουγα το τραγουδι.

" Άννα δεν έχεις καθόλου γούστο στη μουσική. Σοβαρά πως γίνεται να μην σου αρέσουν συγκροτήματα όπως οι Beatles και οι Rolling Stones;" μου είπε καθώς ήμασταν καθισμένοι σε ενα παγκάκι στο παρκο της γειτονιάς.
"Δεν είναι οτι δεν μου αρέσουν. Απλά προτιμώ αλλά είδη μουσικής. Εσένα δεν σου λέω τίποτα για την μουσική που ακούς για αυτό μην κατακρίνεις την δική μου βλάκα" του είπα εκνευρισμένη.
"Μην μουτρώνεις. Εγώ σε αγαπάω και ας ακούς βλακείες." μου είπα και έκανε κίνηση να με αγκαλιάσει.
"Μην με ακουμπάς. Με εκνεύρισες πάλι."
" Αν σε κεράσω ενα υπέροχο δείπνο μέχρι τα McDonalds θα με συγχωρέσεις;" με κοίταξε με κουταβίσιο βλέμμα.
" Αν είναι να με κεράσεις πάμε." του απάντησα και σηκώθηκα απο το παγκάκι.
"Είσαι τόσο τσιγκούνα ώρες ώρες!" μου φώναξε ενω περπατούσε γρήγορα για να με προλάβει.
"Το ξέρεις οτι με αγαπάς!" του φωναξα ενω έτρεχα προς το αυτοκίνητο του.