Poezja bardziej na serio (i tak chujowa, ale mniej)

nie zapomnę

Nigdy nie zapomnę
tych rozmów wieczornych.

Uśmiechów wiecznych,
wszystkich wspólnych przeżyć.

Upadków i wzlotów,
tej ciszy w letnim mroku.

Wspólnych planów i marzeń,
każdych przeżytych zdarzeń.

Teraz został chłodny ślad,
Czerwień numer 302*.

Ale nigdy nie zapomnę
ile wtedy czułeś do mnie.

------------------------------------

*nawiązanie do utworu "tapety" Dawida Podsiadło (Annoyance and Disappointment 2.0)- można to interpretować jako metaforę krwi i bólu, z resztą interpretacja należy do odbiorcy.