Het Huis Anubis - de vloek van anchesenamon

Hoofdstuk 5.

"Hallo, ik ben Amber Roosenberg, en ik ben opzoek naar informatie over iemand.. ken ik u niet ergens van?" Amber kijkt hem vragend aan. "Niet dat ik weet." Antwoord de arts. "Maar je kunt het best even doorlopen naar de receptie." Zegt hij en wijst naar de andere kant van de gang. "Oh nee u begrijpt het niet.. hij is overleden." Legt Amber uit. "Het spijt me maar in dat geval mag je er niet komen, dat is alleen voor personeel." "Maar.. misschien is Fabian niet overleden dus.." "Fabian?" Vraagt de arts verbaast. Amber knik. "Bedoel je soms Fabian Ruitenburg." De arts lijkt even te schrikken. "Ja, die! Kent u die want kijk dat is mijn allerbeste vriendje en hij belde mij maar dat.." Zegt Amber opgewekt. De arts onderbreekt haar. "Loop maar even met mij mee Amber, dan kan je rustig alles vertellen." Zegt de Arts en neemt Amber.

"Weg? Hoezo weg?" Zegt Jeroen geïriteerd tegen Appie. "Weet ik het, uit het ruim gevlogen, gesprongen." Mompelt Appie. "Slim Ap. Heel slim." Zegt Jeroen sarcastisch. "Gast, je punt is duidelijk." "Ja zonder Patricia geen huisje en zonder huisje.." "Geen traan van Isis." Vult Appie in en rolt met zijn ogen. "Ja ik doe dit al een tijdje." Appie rolt zijn ogen. "Nou daar merk ik anders verdomd weinig van!" Zegt Jeroen en gaat op zijn bed zitten. Appie zucht geïriteerd, "Jij bent gewoon boos omdat je ruzie hebt met Noa." Zegt Appie. "Ach helemaal niet." Mompelt Jeroen. "Waarom vraag je gewoon niet of ze mee helpt? Dan is ze bij ons en is iedereen weer tevreden en dan kunnen we weer verder." "Niks ervan ja, ze blijft hier buiten." Appie rolt met zijn ogen. Jeroen wilt iets zeggen maar plotseling hoort hij iets bij de deur. Jeroen draait met zijn hand dat Appie moet door praten. Appie begrijpt er eerst niks van maar als Jeroen opstaat en naar de deur toe loopt begint Appie door te praten. "Uhm maar.. als ze.. erbij is dan hebben we een oogje in het zeil kunnen-" net opdat moment opent Jeroen de kamerdeur. Noa valt naar voren, maar hersteld zich snel. "Noa." Zucht Jeroen. Noa kijkt hem even boos aan en loopt dan weg net alsof er niks is gebeurd. "Dat ging goed." Zegt Appie als Jeroen de deur sluit en terug naar zijn bed loopt.

Amber kijkt omzich heen. Het is een klein wit kantoortje met kasten en een tafel in het midden. "En wat zei je nou precies?" Zegt de arts en gaat achter de tafel staan. "Nou, laatst ging de telefoon en toen uhm nam ik op en het leek net.. mag ik u een hele rare vraag stellen?" De dokter kijkt op. "Kan het zijn dat het ziekenhuis een enorme fout heeft gemaakt?" Vraagt Amber. "Een fout? Wat bedoel je precies?" Vraagt de dokter. Achter zijn rug staat een tafeltje met kleine gekleurde flesjes. Hij pakt voorzichtig een flesje, en hij zorgt ervoor dat Amber die niet ziet. "Nou dat er bijvoorbeeld dossiers zijn verwisseld of dat er iemand van kamer is verandert." Legt Amber uit. "En het gaat over Fabian Ruitenburg zeg je?" Zegt hij en kijkt weer naar de flesjes. "Waarom denk je dat?" Zegt de dokter en op een doekje doet hij wat van het flesje op. Amber heeft niks door en staat met haar rug naar hem toe. "Omdat hij me laatst heeft gebeld." Zegt Amber. "Gebeld zeg je?" Vraagt de dokter en houd het doekje achter zijn rug als Amber zich omdraait. "Heb je hem ook gesproken?" Vraagt hij en kijkt haar onderzoekend aan. "Ja.. nee.. ja.. nee.." twijfelt Amber. "Zeg het maar." Zegt de dokter en komt naar haar toe lopen. "Ik hoorde zijn stem ik weet het zeker!" Zegt Amber. "Ik ben bang dat Fabian Ruitenburg echt is overleden." Zegt de dokter. "Hoe weet u dat?" Vraagt Amber verbaast. "Dat weet ik heel zeker." Knikt de dokter. Amber slikt even en kijkt hem bang aan.

Jeroen kijkt via zijn laptop naar Noa. Hij had een webcam opgehangen zodat hij in de gaten kan houden of er niks met haar gebeurd. "Is ze nog steeds boos?" Vraagt Appie die op zijn bed zit en een tijdschrift aan het lezen is. Jeroen zit aan zijn bureau met zijn armen over elkaar. "Vrouwen zijn toch altijd wel ergens boos om?" Grijnst Jeroen. "Ik denk dat Noa gewoon boos is omdat jij haar niet in de club wil hebben." "Ze draait wel bij!" Snauwt Jeroen. Hij draait zijn hoofd om en kijkt weer naar zijn Laptop. Daar ziet hij Noa en ze draait de webcam naar de muur toe zodat Jeroen haar niet meer kan zien. Jeroen zucht diep, "En, al bij gedraaid?" Grinnekt Appie. "Als jij nou inplaats van een beetje grappig te zitten doen, je bezig houd met belangrijke zaken, zoals het regelen van apparatuur font plan?" Snauwt Jeroen. Appie legt zijn tijdschrift weg. "Gast relax, dat ga ik allemaal regelen!" "Mooi!" "Maar.. met het huisje alleen komen we niet verder dan als we de proef niet halen." Legt Appie uit. Jeroen knikt dat hij er mee eens is. "Waar wachten we nog op dan?" Zegt Jeroen en haalt het plattegrond uit zijn schooltas. "De volgende proef." Zegt jeroen en vouwt de plattegrond open op zijn bureau.

"Sorry." Zegt Amber en draait zich snel om. "En het is al tijd en ik moet al gaan en sorry van dit maar." Ratelt Amber snel achter elkaar door. "Maar ons gesprek is nog niet afgelopen, je kunt mij alles vragen." Zegt de dokter. Amber slikt even. Ze krijgt kippenvel van die man. "Ik dacht gewoon misschien dat het ziekenhuis een enorme fout heeft gemaakt en dat Fabian nog wel leeft." Legt Amber uit. "Het komt soms voor dat een ziekenhuis een fout maakt, maar in dit geval is het ondenkbaar, daar zou je bij neer moeten leggen. Het spijt me." Zegt de Arts en haalt de doek achter zijn rug vandaan. Net opdat moment komt er een vrouwlijke dokter binnen. "Ik uhm begrijp het, dank u wel, dag." Stottert Amber en verlaat de kamer.

Jeroen komt de woonkamer binnen en loopt op Noa af die op de bank zit en een boek leest. "Hey, hoe gaat het?" Vraagt Jeroen voorzichtig. Noa kijkt even op maar geeft geen antwoord en begint weer met lezen. Jeroen geeft het op en loopt weg. Als hij Appie ziet, neemt hij Appie mee naar de keuken. "We moeten nu gaan." Zegt Jeroen tegen Appie als ze in de keuken zijn. "Nu? Maar de hele kamer zit vol." Fluisterd Appie. "Daarom juist. Victor zit hier en dus niet in de kelder." Antwoord Jeroen. Even is het stil. "Enig idee waar barbie uithangt?" Vraagt Jeroen. Appie wijst naar de keukendeur die open vliegt. Amber verschijnd in de deur opening. "Wat staan jullie hier nou weer sneaky te doen?" Amber trekt haar jas uit. "We gaan de proef bekijken." Zegt Jeroen. "Nu?" Vraagt Amber verbaast. "Nu." Zeggen Appie en Jeroen te gelijk. Met zijn drieeën lopen ze de keuken uit.

"We zijn er bijna." Zegt Jeroen als ze door de geheime gang heen lopen. Het is koud en donker in de gang. "We zijn er bijna, we zijn er bijna!" Zingt Appie vrolijk. Amber vindt het maar niks en loopt dicht tegen Appie aan. Ze vind het maar niks in die enge gang.

"Ik kan het niet lezen." Zegt Jeroen als ze stil staan. Jeroen houd de plattegrond voorzich en met zijn zaklamp richt hij op de plattegrond. "Is er niet toevallig iemand die een-" Hij kijkt om zich heen. Appie houd een vergootglas omhoog. "Dankje wel ap." Zegt Appie trots. "Ja, dankje." Zegt Jeroen en pakt de vergrootglas aan. "Speel.. een melodietje.. maak al.. wat klein is groot voor de noten van dit liedje, kleur al wat wit is rood." Leest Jeroen voor en kijkt naar een soort piano achtig ding voor zich. "Wat is dat nou weer voor logica." Zegt Jeroen geïriteerd. "Hebben jullie mannen echt geen gevoel voor poëzie?!" Amber stapt naar de piano toe. "Wat ga je doen?" Vraagt Appie verbaast. "Ik ga een melodie spelen, want dat staat er." Zegt Amber eigenwijs. "Nee!" Schreeuwt Appie. Net opdat moment druk Amber op een toets. Amber wordt geëlektrocuteerd en valt bewusteloos neer op de grond. Appie en Jeroen kijken elkaar geschrokken aan.