Bir ağaç vardı.
Ulu bir ağaç.
Ağacı hiç bir rüzgar deviremedi.
Güçlüydü ağaç, dallarıyla rüzgarı döverdi.
Soğuğa kafa tutar,karı yarar geçerdi.
Bir çiçek vardı.
Zarif ve kibardı.
Rüzgarla savaşamazdı.
Onunla dans ederdi.
Soğukta üşür, kara gömülürdü.
Ağaç sevdi.
Kocaman gövdesiyle.
Aşk gövde dinlemedi.
Çiçek de sevdi.
Küçücük gövdesi ile.
Ağaç baktı bulutlara.
Anladı.
Gelen bir fırtınaydı.
Ağladı.
Sardı dallarını etrafına.
Çiçek ağladı.
Ağaç dallarını daha sıkı sardı.
Bir yel esti.
Aldı yapraklarını ulu ağacın.
Bir daha esti.
Kırdı dallarını ulu ağacın.
Bir daha esti.
Yaktı canını ulu ağacın.
Bir daha;
Parmaklarının arasından kaydı tüm kainat.
Ah!
Meğerse
Ne kadarda
Güçsüzmüş ulu
Görkemli bir ağaç.
Ah!
Ah!
Ah!
