Το πρωί δεν άργησε να έρθει και οι ακτίνες του ήλιου απειλούν τα μέλι μου μάτια. Είμαι ανίκανη να κερδίσω αυτή τη μάχη τώρα. Είναι πιο δυνατός απο εμένα.
Αυτή τη φορά απο ο πατέρας μου δεν ήρθε. Ευτυχώς. Δυστυχώς. Δεν ξέρω. Αλλά θέλω πολυ να τον ξανα δω. Εχω ακόμα μερικά πράγματα να τον ρωτήσω. Όπως για παράδειγμα εάν του αρέσει εκεί που είναι. Εάν ήταν εδώ, μαζί μου, τι συμβουλή θα μου έδινε. Αν του λείπει η μαμα. Εγώ. Τόσα ερωτηματικά που πρέπει να γίνουν τελείες.
Το ρολόι δείχνει 8.30πμ. Ξέρω πως έχω ολη την ημέρα μπροστά μου αλλά θέλω να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με την οικογένια μου. Το Seattle απο την Tacoma δεν είναι ούτε μια ώρα αλλά η κίνηση θα είναι μεγάλη ξανά γι αυτό καλύτερα να σηκωθώ να ετοιμαστώ.
Δεν έχω όρεξη να φάω οπότε καταλήγω να πίνω μια κούπα γάλα. Με χορταίνει για πρωί. Και αφού πλύνω την κούπα σειρά έχει το πρόσωπο μου. Πλένομαι καλά και ύστερα ντύνομαι.
Ευτυχώς είχα ετοιμάσει τον σάκο απο την προηγούμενη μέρα. Δεν είχα καμία όρεξη να το εκανα τώρα το πρωί. Παίρνω και τα υπόλοιπα απαραίτητα και ξεκινάω. Επιτέλους θα δω τους δικούς μου!
Όπως το είχα φανταστεί. Κίνηση. Όχι πολυ μεν αλλά ούτε και λίγη δε. Ίσως με κάνει να ξεχαστώ λίγο η μουσική. Επιλέγω να βάλω το Afraid απο The Neighbourhood. Οι στίχοι μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια και τις ψεύτικες φιλίες. Άραγε τι να κάνουν τώρα; Είναι καλά; Δουλεύουν; Έχουν κάνει οικογένειες; Πολλές ερωτήσεις για άτομα που δεν σε νοιάστηκαν. Εκτός απο μια. Την Sara. Τι να κάνει άραγε εκείνη; Ήμασταν πολυ καλές φίλες. Αυτοκολλητες. Αλλά βλέπεις οι υποχρεώσεις χώρισαν τους δρόμους μας. Μακάρι να την πετύχενα. Να μου έλεγε τα νέα της.
Ευτυχώς ξεφεύγω απο την κίνηση. Θα παω απο έναν αλλο δρόμο. Είναι πιο μακρυά αλλά ολο αυτό το ξεκινά - σταμάτα με ζαλίζει και με κουράζει. Ενώ τώρα θα έχω τον δρόμο ολο δικό μου. Τι καλύτερο;
Μόλις μπήκα στην παλιά μου γειτονια. Τόσες αναμνήσεις. Γέλια. Τσακωμοί. Κλαμματα. Ήμασταν μικρά και τόσο αθώα. Δεν μας ένοιαζε τίποτα και όλα τα βλέπαμε ρόδινα. Σύννεφα και μονοκεροι. Το κακο είναι πως οσο μεγαλώνεις, μεγαλώνουν και τα σύννεφα μαζί σου. Οι μονοκεροι όμως; Που πάνε οι μονοκεροι;
Είμαι έξω από το πατρικό μου. Παίρνω τον σάκο στα χέρια μου και κατευθύνομαι προς την πορτα.
YOU ARE READING
''My disaster''
Fanfic> Η Στεφ είναι μια 20χρονη που δουλεύει ως γραμματέας σε μια μεγάλη εταιρία στο Σιάτλ. Τι θα γίνει όμως όταν η Στεφ θα γνωρίσει τον γιο του διευθυντή της, Harry? Θα έχουν καλή αρχή και κακό τέλος ή το αντίστροφο?
