"Είχα ξεχάσει το κρύο που κάνει" είπα για να ανοίξω κουβέντα
"Δεν το ξέχασα ποτέ...πάντα μου άρεσε αυτή η εποχή" φυσικά και του αρέσει
"Σε θυμάμαι κάθε πρωί με το μπουφάν σου, το σκουφάκι σου, τα γάντια σου και ενώ κρυωνες δεν ήθελες να μπεις μέσα"
"Ναι... Και εσυ να μου φωνάζεις να μπω μέσα γιατί εάν κρυωνα δεν θα με πήγαινες στον γιατρό. Ήταν κακο."
Ξεκίνησα να γελάω μετά από αυτή την ανάμνηση μαζί του. Όντως αυτό έκανα. Αλλά δεν το εννοούσα αλλά φοβόταν τόσο πως δεν θα τον πήγαινα που πάντα έπιανε όταν δεν έκανε κάτι που ήθελα.
"Έπιανε κάθε φορά" συνέχισα να γελάω και συνεπηρα και εκείνον μαζί μου
"Κάθε φορά."
"Λοιπόν που βρίσκεσαι τώρα;"
"Λονδίνο"
"Wow. Πρέπει να είναι όμορφα εκεί" θέλω τόσο να επισκεφτώ αυτή τη πόλη
"Είναι πολύ...και μάντεψε, κάνει κρύο"
"Ήμουν σίγουρη" είπα και γέλασα για άλλη μια φορά.
"Εσύ Σιάτλ εε;"
"Ναι..."
"Και πως είναι εκεί;" επαναλάβει την ερώτηση που το έκανα και εγώ
"Δεν κάνει τόσο κρύο για αρχή" είπα γελώντας "Αλλά δεν έχω προλάβει να δω πολλά γιατί είμαι μόνο δυο μήνες εκεί αλλά μέχρι στιγμής είναι πολύ όμορφα. Πρέπει να έρθεις" πρέπει
"Θα φροντίσω κάποια στιγμή να έρθω αρκεί να μην με αφήσεις μόνο"
"Δεν θα το κάνω Eddie...εκτός"
"Εκτός τι;" με διέκοψε
"Εκτός εάν κάθεσαι έξω στο κρύο" του λέω
"Μου βάζεις δύσκολα τώρα. Σε θεωρούσα φίλη μου" φίλη... Άρα με έβλεπε σαν φίλη. Αλλά τώρα; Με βλέπει σαν φίλη και τώρα;
"Είμαι φίλη σου...γι αυτό στο είπα"
"Μακάρι να μην ήσουν" ψιθύρισε
"Τι είπες;"
"Χαίρομαι που είσαι φίλη μου λέω " δεν θέλω να είμαι φίλη σου
"Και εγώ χαίρομαι που είσαι στη ζωή μου" είπα ενώ άρχισα να τουρτουρίζω από το κρύο. Πραγματικά κάνει κρύο εδώ έξω.
"Κρυώνεις;" με ρωτά
"Λιγάκι μόνο"
"Έλα φορά αυτό" είπε και έκανε κίνηση να βγάλει το μπουφάν του
YOU ARE READING
''My disaster''
Fanfic> Η Στεφ είναι μια 20χρονη που δουλεύει ως γραμματέας σε μια μεγάλη εταιρία στο Σιάτλ. Τι θα γίνει όμως όταν η Στεφ θα γνωρίσει τον γιο του διευθυντή της, Harry? Θα έχουν καλή αρχή και κακό τέλος ή το αντίστροφο?
