"Nilda çok garip şeyler oldu" sıkıcı geçen bir haftasonunun ardından yeniden okuldaydık.
"Noldu "
"Edward bana tam 3 kez instagramdan follow atdı ve reddedildi." Diyerek güldüm, oda güldü.
Neden atmıştı acaba.Yani biz onunla düşman gibiydik.Beni engellemişti.
"Buraya gel" Edward biz dünya tarihi dersinden çıkınca yanıma geldi.Sonra telefonunu çıkarıp bir şey gösterdi.
"Okusana"
"Bu ne ?!"
6 ay önce
Edward ben ve Chris instagramdan parolalarımızı bir birimize vermiştik.Girip baka biliyorduk.Ben ve Chris Edwardın hesabına girip directde Lloyd'la olan mesajlarını okuduk.Onunla konuşunca ima falan etdim.Chrisde öyle.Edwardda bunun için küstü bizden.Ertesi gün bana öyle bi baktıki çok kötü oldum.Sanki düşmandık.Chrise mesaj attım.
"Chris Edwardla küs kalmak istemiyorum ya.Kalp krizi geçireceğim."
Sonra ben sınıftan Peteree söyledim Edwardı çağırdı barıştık.
Ağzım açık kalmıştı.
"Bu geçen yılki sohbetler."
"Evet ve sen benim için kalp krizi geçirecektin "
"Şimdiyse sana bir gram saygı duymuyorum."
"Saygı duymadıklarımın bana saygı duymasına ihtıyacım yok"
"O zaman hisslerimiz karşılıklı" dedim ordan uzaklaştım.
Koridorda yüzümü tutarak ilerliyordum.Edwardda yanıma geldi.
"Of ya git" yan yana durmuştuk.
"Kalp krizi geçirsen seni doktora götürürüm." Dedi sırıtarak.
"Defol!"Edward hala beni elinin altında tutduğunu ve ondan gelip özür dileyeceğimi düşünüyordu.Lakin ben sabah bin emekle yaptığım makyajı akşam hiç düşünmeden sile bilen bir insandım.
"Bunu gerçekten yaptınmı?"Nilda sordu.Başımla evet dedim."Allah belanı versin."
Sınıfta gidip Nildaya sarıldım.Kokusunu çok seviyordum, bana huzur veriyordu.Yanaklarıyla oynadım bir az.Sonra Chrise mesaj attım.
"Bana Edwardın küçüklük resimlerini atarmısın ve bizim geçen yılkı konuşmalarımızı"
"İlk önce Edden izn almam gerekiyor"
"Ama sen bizim konuşmalarımızı çekince benden izin almamıştın"
"Kendim için çekmiştim"
"Defol ya "
"Cess ya.Hadi ama"
"." Nokta koydum.Bu bitdi demekti.
"Sen benden küsemezsin"Nildayla kitaplarımızı almaya gidince Chrisde kolumdan tutup bizimle gelmişti.
"Ya git ya"Noah falan bize bakıyordu.
Sonunda tuvaletde barış sağlandı.Biz sarıldık Miada fotomuzu çekti.Chris bu fotonu instagramdan hikaye olarak paylaştı.
Nihayet sonuncu ders de bitti.Dolabımıza gidiyorduk Nildayla.Dolabımı açınca Edward geldi.Sifremi bozmaya çalışıyordu.
"Git!"kolunu çektim.Sonra kitaplarımı dolabıma koyunca yine geldi.Bu sefer manyak üstüme çıktı resmen.Kolu omzumun önündeydi.Ayaklarımın üstüne çıktı ya!Yine onu ittim.Dolabıma doğru döndüm.Yine yapmak istedi.Bende dolabımı kapadım ve karşısında durdum.
"Ne istiyorsun ya, defolup gitsene."Bu zaman Emily geldi ve yarın için Scienceden ödevi sordu.Tam zamanında sormuştu ya.Ben sevgilisini dolabımdan uzak tutmaya çalışırken.O gidince Edward geldi ve karşımda durdu.
"Yakından çok çirkinsin."dedim.Bir birimize bakıyorduk.
"Gel öp" dedi.
"İyrençsin " diyerek dolabımdakı en kalın kitabı kafasına vurdum."İyrençççç"
Okul artık iki aydır başlamıştı.Çok şey değişmişti.Geçen yıldan beri.Nildada, Edwardda, Chrisde, hatta bende.Artık gelecek kaygısı duymaya başlamıştım.Her şeye tahammül ediyordum.Yani ede biliyordum.Derler ya insanın iki kalbi olur diye; biri kanar diğeride tahammül eder.Bilmiyorum belkide umursamamayı öğrenmiştim.Bazı şeyleri kazanarak, bazı şeyleri unutmuşdumda.
Hiss etmeyi unutmuştum mesela.Sevmeyi bile.İlk önce seviyormuyduk , yoksa güveniyormuyduk?...
Bizi değiştirende insanların ideolojisiydi.Hiç kimse hiç kimseni sevmiyordu ama her kes her kesle samimiydi.Her kes görünene aldanıyordu.Çünkü görünene aldanmak hayatı dayanılır kılmanın tek şartıydı.Her kes mutluluğu arıyordu , kendiyle birlikte.Ya ikisinide buluyor, yada hiç birini bulamıyordu.İnsanlar hissiz kalmamak için, birini seviyordu.Lakin birinin sevmenin verdiği o inanılmaz hoş görünün gücü azaldığında, ayrıntılar bile batıyordu insana.Her kes bir birine güveniyormuş gibi davranıyordu, ama her kesin içinde bir şüphe vardı.Sevgi güven sayesinde azalıyordu.Bazen insanlar ikinci bir şans için yeniden güveniyorlardı.Lakin güven bitdiğinde , virgül koyup düşünmeye gerek yoktu.Çünkü noktanın zamanı gelmişti...
