[END] Music Fiction Sheets (1D Fanfic)

EP.1/4 WHEN WE WERE 18.

...ซ่า...

เสียงน้ำที่ไหลรดจากฝักบัวลงสู่ร่างบางที่ยืนลูบน้ำตามร่างกายซึ่งบอบช้ำ เต็มไปด้วยรอยแดงตามเนื้อตัวเป็นจุดๆ ไม่นานฝ่ามือบางก็รวบเข้าหากัน

"ฉันเกลียดนาย เซน มาลิค!"

ลิลลี่กำมือเเน่นด้วยความโกรธ ทำเอาใยขัดตัวที่เธอพยายามขัดเอาคราบราคะที่ติดตามตัวเธอให้หลุดจากร่างกายแทบจะบี้คามือ

"เกลียด!"

เธอตะโกนลั่นห้องน้ำจนเสียงก้องไปทั่ว โชคดีที่คอนโดเธอนั้นไนออลยังไม่กลับจากที่ทำงาน เพราะหลังจากที่เซนปล่อยตัวเธอมา เธอก็กลับมาที่คอนโดเย็นๆ ไนออลเลิกงานดึก

เมื่อลิลลี่ระบายความโกรธผ่านสายน้ำเสร็จ ร่างบางก็คว้าผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบตัวเองไว้ แต่เมื่อเธอเดินผ่านกระจกใส เธอห้ามใจที่จะไม่หยุดยืนตรงหน้ากระจกนั้นไม่ได้เลย

นิ้วเรียวลูบไล้ไปตามลำคอที่เป็นจุดแดง ไหนจะต้นเเขนที่เป็นรอยมือ เธอหวั่นใจเหลือเกินว่าถ้าไนออลคนที่เธอไท่อยากให้มารับรู้เรื่องนี้มากที่สุดเห็นเข้าจะเป็นยังไง

เธอไม่อยากคิดเลย...

พอเธอเดอนไปถึงตู้เสื้อผ้า เสื้อยืดคอเต่าที่เธอซื้อมาตั้งนานแต่ไม่เคยใส่สักครั้ง เพราะว่าเธอไม่ชอบ จำต้องนำมาใส่ปิดบังรอยแดงๆนี่สักพัก

...ครืดๆๆ...

ลิลลี่ยังไม่ทันเเต่งตัวเสร็จดี ก็มีเสียงสั่นจากมือถือดังขึ้นจนเธอต้องรีบเดินไปดู

เธอภาวนาขอให้คนที่โทรมาเป็นไนออลมากกว่าเป็นปีศาจที่ทำร้ายจิตใจเธอทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้

..'ไนออล'..

ริมฝีปากคลี่ยิ้มสวยของเธอ ถูกแต่งเเต้มขึ้นอย่างโล่งอก เธอรีบกดรับมือถือนั้นทันที

"ฮัลโหลไนล์ จะกลับหรือยัง เย็นแล้วนะ คืนนี้จะกินไร เดี๋ยวลิลลี่ทำไว้รอ"