...ซ่า...
เสียงน้ำที่ไหลรดจากฝักบัวลงสู่ร่างบางที่ยืนลูบน้ำตามร่างกายซึ่งบอบช้ำ เต็มไปด้วยรอยแดงตามเนื้อตัวเป็นจุดๆ ไม่นานฝ่ามือบางก็รวบเข้าหากัน
"ฉันเกลียดนาย เซน มาลิค!"
ลิลลี่กำมือเเน่นด้วยความโกรธ ทำเอาใยขัดตัวที่เธอพยายามขัดเอาคราบราคะที่ติดตามตัวเธอให้หลุดจากร่างกายแทบจะบี้คามือ
"เกลียด!"
เธอตะโกนลั่นห้องน้ำจนเสียงก้องไปทั่ว โชคดีที่คอนโดเธอนั้นไนออลยังไม่กลับจากที่ทำงาน เพราะหลังจากที่เซนปล่อยตัวเธอมา เธอก็กลับมาที่คอนโดเย็นๆ ไนออลเลิกงานดึก
เมื่อลิลลี่ระบายความโกรธผ่านสายน้ำเสร็จ ร่างบางก็คว้าผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบตัวเองไว้ แต่เมื่อเธอเดินผ่านกระจกใส เธอห้ามใจที่จะไม่หยุดยืนตรงหน้ากระจกนั้นไม่ได้เลย
นิ้วเรียวลูบไล้ไปตามลำคอที่เป็นจุดแดง ไหนจะต้นเเขนที่เป็นรอยมือ เธอหวั่นใจเหลือเกินว่าถ้าไนออลคนที่เธอไท่อยากให้มารับรู้เรื่องนี้มากที่สุดเห็นเข้าจะเป็นยังไง
เธอไม่อยากคิดเลย...
พอเธอเดอนไปถึงตู้เสื้อผ้า เสื้อยืดคอเต่าที่เธอซื้อมาตั้งนานแต่ไม่เคยใส่สักครั้ง เพราะว่าเธอไม่ชอบ จำต้องนำมาใส่ปิดบังรอยแดงๆนี่สักพัก
...ครืดๆๆ...
ลิลลี่ยังไม่ทันเเต่งตัวเสร็จดี ก็มีเสียงสั่นจากมือถือดังขึ้นจนเธอต้องรีบเดินไปดู
เธอภาวนาขอให้คนที่โทรมาเป็นไนออลมากกว่าเป็นปีศาจที่ทำร้ายจิตใจเธอทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้
..'ไนออล'..
ริมฝีปากคลี่ยิ้มสวยของเธอ ถูกแต่งเเต้มขึ้นอย่างโล่งอก เธอรีบกดรับมือถือนั้นทันที
"ฮัลโหลไนล์ จะกลับหรือยัง เย็นแล้วนะ คืนนี้จะกินไร เดี๋ยวลิลลี่ทำไว้รอ"
YOU ARE READING
[END] Music Fiction Sheets (1D Fanfic)
Fanfictionความรักที่เจ็บปวดของเซนเเละลิลลี่ เมื่อสองปีก่อน วันนี้พวกเขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง