[END] Music Fiction Sheets (1D Fanfic)

EP.1/7 WHEN WE WERE 18. 50%

ร่างบางที่เห็นเซนทรุดตัวลงไปอย่างนั้น น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มบางอย่างห้ามไม่ได้ ความรักที่เธอมีกับเซนตอนนี้ มันหลงเหลือไม่ถึงครึ่ง แต่ก็ใช่ว่าไม่มีความรู้สึกอยู่เลย

ลิลลี่ได้เเต่เดินถอยหลังไปนั่งที่ปลายเตียง ปล่อยให้เซนเดินเข่ามาที่หน้าตักเธอ แล้วเอามือวางไว้ที่ต้นขาบาง

ดวงตาสีน้ำตาลสีคล้ายบรั่นดีชั้นดีของเซนเงยมองไปที่ใบหน้าสะสวย ที่เปื้อนน้ำตา มือหนายกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย

"อย่าร้องสิ มันเจ็บปวดฉันรู้ คนที่ทำร้ายเธอมามากอย่างฉันกำลังทำให้เธอสับสน ฉันแค่ขอโอกาส ไม่ได้เร่งรัดเธอ"

เสียงของเซนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน มันเหมือนน้ำเสียงเมื่อสองปีก่อนไม่มีผิด

"ฉันไม่รับรองนะว่าจะให้นายเข้ามาในชีวิตฉันได้อีกหรือเปล่า นายออกไปจากห้องก่อนได้ไหม ฉันจะแต่งตัว"

ลิลลี่มองไปอีกทาง แล้วใช้มือปาดน้ำตาลวกๆ

"อืม เดี๋ยวไปกินข้าวไปเที่ยวกัน"

เซนลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะบ่าบาง แต่เหมือนลิลลี่จะไม่อยากให้เซนมาสัมผัสอะไรเธอทั้งนั้น มือบางจึงปัดมันออกไป

"ฉันจะอยู่ที่นี่วันเดียว ขืนนายประสาทกลับทำร้ายฉันอีก ฉันไม่แย่หรือไง?"

ลิลลี่หันมาพูดยิ้มปนความเศร้าให้เเก่เซน จนร่างหนาพยักหน้าเบาๆ มันเป็นสิ่งที่เขาควรได้รับ เขารู้ดี

ท่ามกลางอากาศเริ่มเข้าสู่ฤดูหิมะตกของฝรั่งเศสลิลลี่ได้แต่เอามือประสานเข้าหากันเเล้วสีมันไปมาเพื่อเพิ่มความอบอุ่น

แม้ว่าเสื้อผ้าที่เธอใส่มามันจะหนาและคุณภาพดี แต่อากาศหนาวก็แทรกซึมเข้ามาได้ตลอดทางเดินไปหอไอเฟลหลังจากที่เซนกับลิลลี่ทานอาหารเสร็จ

"ขอโทษนะ"

เซนว่าเพียงแค่นั้นก่อนจะคว้าฝ่ามือบางมาที่มือตัวเอง แล้วซุกมันลงไปในกระเป๋าเสื้อกันหนาว พร้อมประสานมือเธอครบทั้งร่องนิ้วทั้งห้า