[END] Music Fiction Sheets (1D Fanfic)

EP.1/6 WHEN WE WERE 18. 100%

เบอร์มือถือที่ถูกกดโทรออกเป็นจำนวนเกือบร้อยสาย เกือบยี่สิบคนที่เป็นไปได้ว่าลิลลี่จะไปอยู่ด้วยหลังจากที่ไนออลประกาศขอเธอเเต่งงาน

ไนออลตามหาร่างบางเป็นระวิงตั้งแต่คืนนั้นที่เธอขอตัวเข้าห้องน้ำ เเต่กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย จนถึตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ข่าวคราวของเธอ

จนบางทีไนออลแอบคิดว่า ลิลลี่หนีเขาไปเพราะไม่อยากแต่งงานกับเขาใช่ไหม แต่ทำไมตอนนั้นลิลลี่ถึงตอบตกลงเขา

ความคิดทั้งหมดกำลังตีรวนในหัวสมองของไนออลจนมือหนาที่จับมือถืออยู่สั่นไปหมด

"ลิลลี่ มันเกิดอะไรขึ้น ฉันทำอะไรผิด?"

ไนออลเเหงนหน้ามองเพดานก่อนจะปล่อยให้น้ำตาที่เพิ่งเเห้งไปไม่นานไหลลงมาทาบทับคราบน้ำตาเก่าให้ปนกันอีกหน

ความเศร้าปกคลุมไปทั่วห้องนั่งเล่นที่ร่างหนานั่งอยู่ตรงที่เดิมตั้งเเต่เมื่อคืน ยันตอนนี้ก็ข้ามมาอีกวัน มันยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่มีข่าวอะไรเลย

...ครืด..ครืด...

เสียงสั่นของมือถือที่ชายหนุ่มเพิ่งจะวางมันลงบนโต๊ะกระจกเมื่อกี้ดังขึ้นจนร่างหนาต้องก้มหน้าไปดูสายที่โทรเข้ามา

เบอร์แปลกเบอร์นั้นกำลังทำให้ไนออลใจเต้นเเรง เขาภาวนาในใจว่าขอให้เป็นลิลลี่ หรือเรื่องเกี่ยวกับคนที่เขารัก เรื่องนี้เรื่องเดียว

"ฮัลโหลครับ"

เสียงแหบๆกรอกลงไปในมือถือ

"ฮัลโหล นั่นไนออลใช่ไหม?"

เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ความหวังทั้งหมดเกี่ยวกับร่างบางลดลงฮวบทันที เมื่อเป็นเสียงผู้ชายที่เขาคุ้นมากจนไม่มีทางลืมน้ำเสียงนี้เป็นเด็ดขาด

"เซน!"

ไนออลกระแทกเสียงลงไปเป็นตะคอกมากกว่าเป็นมิตร

"จำฉันได้ด้วยหรือไง ไอ้เพื่อนทรยศ"

เซนใส่เสียงเรียบเฉยแต่ดุดันลงมาที่ปลายสาย