Οι Υπαρξιακές Θεωρίες Μιας Φαντασμένης Εφηβης

Οδηγίες θετικής σκέψης

Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς είναι η ανθρωπότητα του σήμερα; Σας λείπει καθόλου αυτό το αίσθημα ζεστασιάς και γαλήνης; Έχετε αισθανθεί ποτέ να συνδέεστε πραγματικά με έναν άνθρωπο; Μήπως σας φαίνεται ο κόσμος άδειος, εγωκεντρικός και επιφανειακός;

Θεωρία 1:
Ναι, Ναι, Ναι,Ναι! Σε όλα Ναι! Ο κόσμος έχει τα μαύρα του τα χάλια. Οι άνθρωποι είναι σκληροί, εγωιστές και επιφανειακοί. Γίνονται συνέχεια πόλεμοι εξαιτίας της δίψας για εξουσία, χρήματα και εκδίκηση και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν από την φτώχεια και άλλα τόσα εκατομμύρια παραπονιούνται γιατί δεν έχουν στην κατοχή τους ένα i-phone τελευταίας τεχνολογίας. Και να ήταν μόνο αυτά! Φόνοι, κακοποιήσεις, ληστείες, ναρκωτικά, καταπάτηση δικαιωμάτων, ρατσισμός, ασθένειες , καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και πολλά, πολλά κ.λπ! Βασικά αν καθίσει και τα καλοσκεφτεί κανείς όλα αυτά το πιο πιθανόν είναι μετά από μισή ώρα το πολύ να πάει στο κοντινότερο φαρμακείο, να αγοράσει θανάσιμα χάπια ή κάτι τέτοιο και να αυτοκτονήσει. Ή να κόψει τις φλέβες του , ή ακόμα να θάψει μια σφαίρα στο κεφάλι του, να κρεμαστεί από τον πολυαίλεο... Ναι υπάρχουν πολλοί τρόποι αυτοκτονίας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αλλά προτού αυτοκτονήσεις σκέψου ότι υπάρχουν φιλανθρωπικές οργανώσεις που ακόμα παράγουν έργο, άνθρωποι που προσφέρουν εθελοντική βοήθεια, άνθρωποι που μοιράζονται το ψωμί τους και με άλλους ανθρώπους και άλλα πολλά. Σκέψου ότι αυτή τη στιγμή γίνεται πόλεμος σε μια χώρα, ενώ σε μια κλινική πολλές καινούργιες ψυχές έρχονται στη ζωή.
Απλώς σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά στον ουρανό και κοίτα τα σύννεφα. Είναι ηλιόλουστος; Τέλεια! Κοίταξε πως οι ακτίνες του ήλιου τρυπώνουν μέσα στα σκοτεινιασμενα τζάμια των παραθύρων και φωτίζουν τις σκιές δείχνοντάς τους λαμπερά χρώματα.
Κι αν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος κοίτα τα σύννεφα. Παρατήρησε τα επιβλητικά σχήματά τους και τον τρόπο που προσπαθούν να αγκαλιάσουν ολόκληρο τον ουρανό για να του ψιθυρίσουν πως σε λίγο θα πέσουν στάλες βροχής. Θαύμασε τους έντονους κεραυνούς και αστραπές που ξεσκίζουν το σκοτάδι με δύναμη και πυγμή. Και μην ξεχάσεις να αφουγκραστείς τον ανατριχιαστικό ήχο των μπουμπουνητών ή τον μελωδικό ήχο του κελαηδισμού των πουλιών. Τέλος πήγαινε να πεις σε κάποιο αγαπημένο σου άτομο ότι το αγαπάς και προσπάθησε να γελάσεις τόσο δυνατά που να σε πονέσει το στομάχι σου.

Συμπέρασμα:
Μόνο τότε είναι που θα δεις την πραγματική ομορφιά της ζωής. Γιατί πίστεψε με αγαπητέ μου αναγνώστη, η ζωή είναι πανέμορφη και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ξέρεις προς τα που να κοιτάξεις.